Vreugdenhil zelf straalde van oor tot oor. De 27-jarige schaatser uit Eldersloo behaalde niet alleen de eerste overwinning uit zijn nog jonge marathonloopbaan, maar deed dat ook nog eens op zijn thuisbaan. "Ik kom oorspronkelijk uit De Lier, maar woon sinds een jaar of vijftien hier haast om de hoek, voel me nu een echte Drent. En dit is de baan waar ik ben opgegroeid, waar ik altijd heb getraind. Om dan hier te winnen, ja, dat is heel bijzonder."
Bijzonder was ook de manier waarop Vreugdenhil die zege binnenhaalde. Zonder de controle van BAM – de equipe van Jillert Anema was al op weg naar Tenerife voor een trainingskamp en had in Assen alleen Willem Hut in de strijd – werd het in De Bonte Wever een wedstrijd waarin best veel gebeurde. Iedereen wilde en kon zich bij deze gelegenheid in de strijd mengen. Toch kreeg heel lang niemand de gelegenheid een ronde te pakken.
Dat veranderde na de laatste serie tussensprints. Een groep van negen trok flink door, en had twintig ronden later de staart van het peloton te pakken, mede door sterk werk van Pieter-Jan van Eck, die zich namens Wadro had laten terugzakken.
Een kleine analyse van die negen leverde voor de meeste mensen langs de kant een simpele conclusie op. Geert Plender zat erbij als enige sprinter en had bovendien ploeggenoot Gary Hekman mee. In dit geval zou één en één inderdaad twee zijn.
Vrijwel niemand keek naar Frank Vreugdenhil, maar in de laatste ronde kwam hij als een duveltje uit een doosje naar voren. En Vreugdenhil bleek zo rap dat hij Plender volledig verraste. Op het laatste rechte stuk schoof hij langs Plender, die balend een gat in de lucht schopte en naderhand ook nog moest horen dat hij was gedeclasseerd.
Het was, verkondigde Vreugdenhil naderhand, allemaal volgens plan gelopen. "Want ik had hier echt over nagedacht, wilde een plan hebben. Als je in de laatste ronde nog moet uitdenken hoe je iets gaat aanpakken, kun je het vergeten. Ik moest simpelweg in de rug van Plender blijven, en op 300 meter vol gaan. Voor de laatste bocht moest ik dan al voor hem zitten. Het kwam precies zo uit. Ik kwam vervolgens wel heel ruim uit de bocht, maar had genoeg snelheid om hem voor te blijven."
Dat hij zoveel snelheid in de benen heeft, verraste Vreugdenhil zelf niet. "Om Karlo Timmerman in volle finale goed af te zetten, moet je zelf ook best rap zijn. Vorig seizoen lukte dat me nog niet zo goed. Was mijn eerste seizoen als marathonschaatser en ik moest nog veel leren. Nu gaat dat beter. Verder ben ik van nature best al wel snel, en bovendien hebben we afgelopen zomer veel op snelheid getraind. Dat komt er nu uit."
Een mooie opsteker voor Vreugdenhil, maar zeker ook voor zijn ploeg SOS Kinderdorpen, voor wie in de Cup de teller nog op nul stond. Het team had alleen de zege van Timmerman in Deventer op zak. "Maar wij hebben zoveel kwaliteit in de ploeg dat we hier toch wel moesten winnen, in een wedstrijd zonder de meeste mannen van BAM. Dat het dan ook nog lukt, en dat ik degene ben die het doet, is helemaal prachtig."