Spannend? Ja, zegt ze onmiddellijk over de reis (rond 18 augustus vertrek) die haar staat te wachten. Het Zuid-Amerikaanse land staat nou niet bekend als de meest veilige stek op de planeet. “Er komt onzekerheid bij kijken, want ik zal straks niet met een groep aan het trainen zijn, zoals ik alle jaren gewend ben met Team Zaanlander. Maar fietsen en skeeleren in Colombia maken het ook tot een mooie uitdaging. En wat denk je? Ik heb heus wel even wat rondgebeld, voordat ik de beslissing nam. Annemiek van Vleuten is geloof ik al drie keer een maand op hoogte geweest in Colombia. Ze vertelde me dat ze zich er nul keer onveilig heeft gevoeld, dat ze er geweldig heeft kunnen trainen en dat ze in november er weer heen gaat. ‘Kom je dan ook?’, vroeg ze me. Nou, heb ik geantwoord, rond die tijd heb ik wat schaatswedstrijden…”
Schoutens stem klinkt enthousiast door de telefoon. Eigenlijk zoals altijd, als ze over sporten, trainen en bewegen praat. Een goede week is ze in Frankrijk geweest, onder meer als gast in de Tour om een keer aan te schuiven bij de Avondetappe, maar vooral om de conditie te onderhouden, te fietsen én alvast een beetje te wennen aan hoogte. De wittebroodsweken duren nog voort en die zijn ook prima door te brengen in de Alpen rond Avoriaz (1800 meter).
Daar heeft ze haar opmerkelijke plan stukje bij beetje meer vormgegeven. Soms moet je veranderen. Automatisch valt de naam Livigno, erkend toevluchtsoord voor topsporters die in ijlere lucht hun zuurstofopname-capaciteit willen vergroten om er naderhand in competitie van te kunnen profiteren. “Weet je dat ik daar de laatste jaren met tegenzin heb gezeten. Afgelopen seizoen, in de aanloop naar de Winterspelen, vond ik dat ik aan mijn voorbereiding niet te veel meer moest wijzigen. Nu sta ik er anders in. Dit is het eerste jaar van een volgende olympische cyclus, het uitgelezen moment wat nieuws te ondernemen. Stel je voor dat het niet bevalt, bijvoorbeeld omdat de trainingsomstandigheden niet zo goed zijn, dan ben ik nog op tijd om te zorgen dat ik presteer op het ijs als het écht moet.”
Haar gevoel is goed. “Ik heb me hier en daar laten informeren over de mogelijkheden. Je kunt in de regio rond Medellin prima fietsen. Ook skeeleren is erg populair onder de Colombianen. Ik heb zelfs al contact met een plaatselijke club, de mensen daar vinden het super als ik meedoe.” Wat uiteindelijk het effect zal zijn van een drie weken durend verblijf op 2000 meter of meer? Schouten vergelijkt met Van Vleuten. “Zo vaak als zij op hoogte gaat, maakt het volgens mij mogelijk om dan korter te gaan om een soortgelijk effect te krijgen. Voor Annemiek zal een hoogtestage effectiever zijn, want wielrennen is veel meer een duursport dan schaatsen. Ik weet wel dat ik me na alle voorgaande keren in Livigno heel fit voelde. Dat hoefde niet per se door de hoogte te komen; misschien had het te maken met de periode van drie weken waarin ik bij wijze van spreken non-stop aan het trainen was.”
Schouten heeft met de keuze voor Medellin hoe dan ook een rigoureuze koerswijziging doorgevoerd. Andere opties als Sierra Nevada, een Oostenrijks skigebied (Kühtai bijvoorbeeld) of Zuid-Afrika lagen meer voor de hand. “Als Annemiek en Tom Dumoulin niet in Colombia zouden zijn geweest, of ik er niet over zou hebben gehoord, zou ik het ook nooit hebben gedaan. Ik ken bovendien wat Nederlandse skeeleraars die er zijn geweest en die zijn erg positief. Sierra Nevada zou ook hebben gekund, maar dan is de kans op goed weer niet altijd even stabiel. Trouwens, ik weet niet hoe lang ik nog sport. Ik wil andere dingen beleven. Colombia is een heel andere omgeving, mooi om het daar eens te zien.”
De lange reis schrikt haar niet af. “Of je nou elf uur met de auto rijdt om in Livigno te geraken of in een vliegtuig zit, maakt voor mij geen verschil. De jetlag zal even pittig zijn, maar juist zo’n nieuwe omgeving geeft ook energie en prikkels. Sommigen gaan naar een andere ploeg voor een nieuwe prikkel, ik probeer het op deze manier. Ja, ik kijk er enorm naar uit.”