Selma Poutsma wacht heidens karwei op WK Shorttrack

Schiphol-Calgary, Calgary-Schiphol, Schiphol-Calgary en Calgary-Montréal. Er stond in de nacht van donderdag op vrijdag geen welkomstcomité op luchthaven PierreElliott Trudeau, maar TeamNL sloot zijn 'door corona verloren' dochter Selma Poutsma na een bizarre wereldreis met enthousiasme in de armen. De watervlugge avonturier was de noodzakelijke vierde pion die de uitgedunde shorttrackploeg van bondscoach Jeroen Otter meer dan ooit kan gebruiken om überhaupt aan de vrouwenrelay op de WK te kunnen meedoen.

Na een half nachtje slapen, en een beetje proberen het tijdsverschil met Nederland te negeren, stond de 22-jarige Poutsma vrijdagmiddag een minuut of vijftien op het ijs van de Maurice Richard Arena in Montréal. Dag 1 van de WK was net afgesloten, maar landen en rijders die nog wat trainingsrondjes konden gebruiken voor de hoofdfase van het toernooi, werd door de organisatie een kwartiertje ijstijd gegund.

Dat korte blokje bleek ruim voldoende om Poutsma naar adem te doen happen en hijgend met trillende benen de beschermers weer onder de schaatsen te doen. Ze was desondanks blij met de eerste activiteit. "Wat ik nu ervaar is dat ik al even niet meer heb getraind omdat ik dacht dat mijn seizoen voorbij was. Het is goed dat ik dit kwartiertje alvast in de benen heb zitten. Nu moeten we zaterdag zien wat er mogelijk is en moeten we het doen met wat we hebben. Dit is wel de grootste uitdaging waarvoor ik in mijn carrière heb gestaan. Een relay rijden zonder een echte voorbereiding is al heel bijzonder, maar ik heb bovendien nog nooit in mijn leven in zo'n korte periode zoveel heen en weer gevlogen als de voorbije week."

Met dank aan de grootste plaaggeest voor de volksgezondheid van deze eeuw, Covid-19 genoemd. "Ik ben door heel veel verschillende fases gegaan de afgelopen weken. We waren net in Calgary gearriveerd, ik had een of twee trainingen achter de rug en toen testte ik positief op corona. Dat kwam al als een klap aan, die door dreunde omdat ik in quarantaine moest. Dat betekende niet meer meetrainen met de groep. Gelukkig kon ik nog wel zo nu en dan even naar buiten, op een veilige manier. De klachten vielen mee: ik was heel moe en had veel last van hoofdpijn."

Eenmaal klachtenvrij keerde Poutsma terug naar Nederland. "Het was onwaarschijnlijk dat ik alweer snel een negatieve PCR-test zou hebben. Langer in Calgary blijven was niet verstandig, omdat ik daar in mentaal opzicht ook niet beter van werd. Nadat die beslissing was genomen, was het voor mij klaar. Het seizoen beschouwde ik als voorbij, en dat was erg jammer. Vervolgens gebeurde dat vervelende met Suzanne. Het werd me niet geheel duidelijk, maar wat ik begreep was dat ze zich eerst niet zo lekker voelde, maar wel negatief bleef testen."

"Op dat ogenblik begonnen de alarmbellen wel overal te rinkelen, aangezien je bij zulke berichten al gauw denkt aan corona. In de tussentijd werd me gezegd: 'Selma, het is verstandig om hierheen te vliegen, want als er toch een positieve test komt, zitten we met een probleem. Dan zijn er slechts drie dames. Toen ik donderdagnacht uit het vliegtuig stapte dat net was geland in Montréal, zag ik het bericht dat Suzanne positief was. Dat moet gebeurd zijn terwijl ik in de lucht hing." 

Ze grinnikte. "Het is een verhaal, hè. Ik vind het wel spannend. Meiden, heb ik gezegd tegen de anderen, ik hoop dat ik het nog kan. Het is niet raar dat je wat onzeker wordt van deze situatie. Gelukkig zijn de andere drie superfit en dat hebben ze ook laten zien. Ik moet nu op mijn techniek en glijvermogen proberen mee te gaan met die drie.  Het wordt voor mij een kwestie van heel efficiënt rijden. Daar moet ik mezelf nog wat vertrouwen voor in spreken..., en hopelijk komt het dan goed."

Alle info over de WK Shorttrack vind je hier