Reünie twaalf jaar Palet: Een ploeg van ‘de beuk erin’

Het sponsoravontuur begon in 2010 bij Erna Last - Kijk in de Vegte. Zij deed mee aan een natuurijswedstrijd in Genemuiden, waar zij is opgegroeid. Ze raakte daar in gesprek met haar plaatsgenoten en directeuren van Palet, Jan en Sjaak Pleijsier. De broers, die zelf op amateurniveau hebben gefietst, hadden lange tijd een wielerploeg gesponsord en waren toe aan iets nieuws op het gebied van sportsponsoring, hetgeen Last - Kijk in de Vegte op dat moment nog niet wist. Nietsvermoedend en als grap opperde zij bij beide heren: “Wij zoeken nog sponsoren.” Ze werd met ploeggenote Mireille Reitsma uitgenodigd om op kantoor te komen en vanaf dat moment was alles snel rond. De eerste twee jaar was Palet co-sponsor van de vrouwenploeg (naast MKBasics als hoofdgeldschieter) en daarna tien jaar hoofdsponsor. 

De marathonschaatsster uit Genemuiden kwam in een team terecht met allemaal langebaantoppers, onder wie Sandra ’t Hart, Wieteke Cramer, Mireille Reitsma en Rixt Meijer. “Zij waren echte trainingsbeesten. Dat was ik zelf ook, maar bij hen kwam het technisch gezien veel makkelijker. Ik moest flink aan de bak, maar dit heeft mij sterker gemaakt. Na het inrijden had ik mijn training al gehad”, vertelt Last – Kijk in de Vegte lachend.  

Het klikte onderling in de ploeg en het contact met de sponsor was heel laagdrempelig. “Je kreeg de kans om jezelf te ontwikkelen. Uiteraard gingen we altijd voor de winst, maar als je een seizoen niet lekker reed, dan kreeg je de mogelijkheid om het jaar daarop een nieuwe poging te doen. Wij waren een ploeg van ‘de beuk erin’: rijden en gaan met de banaan. Iedereen was bereid hard te werken en we waren oprecht blij voor elkaar als er iemand van ons een goede uitslag reed.”

Last – Kijk in de Vegte keek voorafgaande aan de reünie er enorm naar uit haar oud-ploeggenotes weer te zien. “Ik had al een grap gemaakt, maar helaas trapte hier niemand in. Ik plaatste in onze groepsapp: ‘Eelco, nog even over die dresscode voor zaterdag: je had het over een schaatspak… Moet dit thermo zijn of lycra?’ Ik had gehoopt dat ploegleider, Eelco Kooistra, zich even stil zou houden en dat de andere meiden meteen zouden reageren met: ‘nee toch!? We hoeven toch niet in een schaatspak te komen?’ Maar Eelco reageerde meteen: ‘Erna, dat heb je vast niet helemaal goed begrepen.’ Ik had zo’n zin om de boel een beetje op te jutten, maar Eelco regelt altijd alles tot in de puntjes en bleef ook nu iets te goed in zijn rol.”

Eelco Kooistra veranderde, in de twaalf jaar dat Palet actief was, van websitemaker tot teammanager van de ploeg. “Destijds hadden enkele marathonschaatssters ‘Schaatsmeiden’ opgericht (hier vielen Team MKBasics en Team Palet onder en deze ploegen vormden samen één organisatie, red.). Ik heb invulling gegeven aan hun website. Op een gegeven moment hield dit op te bestaan. Vervolgens ben ik met Team Palet aan de slag gegaan, waar de hoofdtrainer de trainingsschema’s en trainingen oppakte en ik de organisatorische zaken regelde. Als schaats- en natuurijsliefhebber vond ik dit prachtig.” 

Tijdens de reünie passeerden alle speciale momenten van de afgelopen twaalf jaar de revue. Van de vele overwinningen die de ploeg behaalde tot momenten ‘waar je bij had moeten zijn’, zoals het begrip: ‘de legendarische nummer negentien.’ Kooistra legt uit: “Dit was het beennummer van Wieteke Cramer, dat Ineke Dedden van haar heeft overgenomen. Hierdoor is nummer negentien in de ploeg gebleven; dat ons veel heeft gebracht. Daarom zullen we Wieteke, als ‘de legendarische nummer negentien’, er altijd in blijven houden.”

De gangmaakster van afgelopen zaterdag, Elma de Vries, legt uit hoe de reünie is ontstaan. ”We waren tijdens de succesreeks van Ineke Dedden met een aantal oud-rijdsters aanwezig in Luleå. Ik opperde: kunnen we niet met z’n allen deze periode afsluiten en iets leuks organiseren? Zo geschiedde. Een afscheid na twaalf jaar sponsorschap konden we natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan.”

Team Palet heeft veel betekend voor De Vries. “Na de Olympische Spelen van 2010 kwam ik een beetje in een dipje terecht en schaatste ik voornamelijk alleen rond. Ik werd toen bij de Schaatsmeiden opgevangen. Met de beperkte middelen die zij hadden, konden ze een heel professioneel programma aanbieden. De rijdsters met een langebaanachtergrond brachten een echte topsportcultuur in de ploeg.”

“De 200 kilometer in 2013 - waar Erna won en ik tweede werd - en mijn KNSB Cup-overwinning in 2017, zijn de momenten die er voor mij uitspringen,” laat De Vries weten. “De historische val, waarbij ik de overwinning op de Alternatieve Elfstedentocht in handen had, maar twintig meter voor de finish onderuitging, blijft ook hangen. Uiteraard op een heel andere manier. Ik heb zoveel tweehonderdkilometers gereden, waarvan ik wist dat ik die kon winnen. Heel vaak zat ik er net naast en nu – terwijl ik zo dichtbij was - ging het weer mis. Dat was niet leuk, maar het leverde wel veel publiciteit op”, zegt De Vries met een glimlach.

“Wij hebben veel media-aandacht gekregen met vallen”, legt Jan Pleijsier, directeur van Palet Vastgoedonderhoud, uit. “De beelden van Elma gingen de wereld over en Rixt Meijer is ooit Nederlands kampioen geworden op de marathon op kunstijs, door een valpartij van Lisanne Soemantha. Wij gebruiken deze voorbeelden van omgaan met tegenslagen in onze bedrijfspresentaties. We nemen hierin ook zeker het vieren van overwinningen mee.”

Pleijsier: “Wat het mooie is geweest aan twaalf jaar sponsoring van deze ploeg is dat het een bewuste keuze was om een vrouwenteam te sponsoren. De herensport is veel harder, waar je vaak ook meer te maken hebt met eenlingen. In al deze jaren hebben wij echt een team gesponsord. De mentaliteit van de meiden sprak ons erg aan. Zij zijn echte doeners: niet zeuren en rammen. Dat is toch mooi? De credits voor dit succes moeten gaan naar de meiden zelf én naar Eelco, die zoveel tijd, energie en passie in dit team stopt. Het heeft ons niet meer werk opgeleverd, maar dat is nooit de achterliggende gedachte geweest. Het goede contact met de rijdsters en de waardering die we hiervoor hebben gekregen, heeft ons heel veel gebracht.”

Wat gaat de hoofdsponsor na twaalf jaar het meeste missen? “De Schrobbelèr”, zegt Pleijsier met een dikke knipoog. “Dit is een grote kruik kruidenbitter die je krijgt als je op de Weissensee wint… En de Bingo van Jannes in de tent, maar daar kunnen we natuurlijk nog steeds naartoe”, sluit hij af met een lach.

Ineke Dedden haar succesreeks in Zweden zorgde voor een prachtige sportieve afsluiting van twaalf jaar sponsorschap. “Negen jaar geleden kwam ik als rijdster van Team Palet voor het eerst in het marathonschaatsen terecht. Al die jaren ben ik gebleven, dus dat zegt wel genoeg over hoe het bevallen is. Het is mooi dat we het met zo’n hoogtepunt hebben kunnen afsluiten”, aldus de winnares van Luleå, die afgelopen donderdag de sleutel van haar nieuwe huis kreeg. “Dit weekend was eigenlijk ons eerste klusweekend, maar deze reünie wilde ik niet missen.”