Bijna drie jaar geleden werd Otter aangesteld als bondscoach van de Nederlandse shorttrackploeg. Het rijtje successen dat volgde is lang. Hij denkt outside the box. Aan creativiteit ontbreekt het Otter, die bekend staat om zijn oneliners, niet. Eén van zijn filosofieën: "If you're in control you're not going fast enough".
Zonder Otter was Jorien ter Mors geen Nederlands kampioen langebaanschaatsen geworden. Sterker nog, zonder Otter had Ter Mors niet eens een paar langebaanschaatsen of ijshockeyschaatsen tussen de materiaalverzameling onder haar bed liggen. Otter ziet het beoefenen van meerdere schaatsdisciplines als een ideale trainingsvorm voor zijn groep.
Maar dat is niet het extreemste voorbeeld van zijn creativiteit. In de zomer van 2009 daagde Otter zijn team internationale shorttrackers uit om in tien dagen van Calgary naar Vancouver te reizen. Per mountainbike. Dat hield in: fietsen door onontgonnen gebied, uit noodzaak met de tweewieler boven het hoofd waden door een meer, nadat een brug bleek te zijn weggeslagen. En het passeren van herten, dassen, otters én beren. Otter volgde op zijn crossmotor. "Als een soort herder die zijn schapen hoedde."
De bizarre tocht leverde 's avonds mooie verhalen op bij het kampvuur. Een Japanner was eens urenlang kwijt nadat hij op een beer stuitte en met een busje peperspray in de aanslag besloot op een veilig afstandje te wachten. Maar uiteindelijk kwam iedereen heelhuids en vol jaloersmakende anekdotes in Vancouver aan.
Was dat wel verstandig, dat gevaar? Otter vindt van wel. Hij had er ook voor kunnen kiezen om met zijn ploeg door de Veluwe te wandelen, maar daar was niks te winnen weet de succescoach. Hij wilde grenzen verleggen. Dat gold overigens ook voor zijn eigen grenzen. "Dan denk je dat je heel cool bent op die motor, maar als je uiteindelijk vlakbij zo'n beer bent, zit je toch wel even te zweten."
Een gedeelte van zijn trainingsinzicht haalt Otter uit eigen ervaring. In de jaren '80 werd de in Amstelveen geboren Otter vier keer wereldkampioen met de relayploeg. Daarnaast won hij goud op de Spelen toen shorttrack nog een demonstratiesport was. In 1992 stopte hij zijn sportcarrière, besloot het trainerschap in te gaan en vertrok naar Amerika. Tijdens de winterspelen die volgden was de Nederlander de meest succesvolle coach in Amerikaanse dienst.
"Mensen hanteren snel limieten waardoor ze ontmoedigd raken doordat het nog nooit gedaan is", weet Otter. Dat gevaar wil hij zoveel mogelijk bestrijden. Het lukt hem aardig. Toch is het lastig om steeds een nieuwe prikkel te bedenken. Dit jaar nam hij zijn rijders voor aanvang van het zomerseizoen mee naar het Spaanse Alicante, waar het Nederlands team opgewacht werd door twee militairen, prototype drilinstructeur. Gedurende vier dagen moest de gehele ploeg het ontgelden. Inclusief Otter.
Aan zelfspot, enthousiasme en een goed geheugen ontbreekt het de coach driekwart jaar later nog steeds niet als hij erover vertelt. Hij dacht in Spanje goed voorbereid te zijn, maar moest zijn navigatie aan het begin van de tocht inleveren. Zonder morren onderging Otter dezelfde harde behandeling als zijn atleten.
Een jaar daarvoor overhandigde Otter zijn ploeg een kaart en een kompas. De groep dacht dat het trainingskamp erop zat, maar plotseling mochten ze de 1700 kilometer naar huis fietsen in plaats van vliegen. Door de Pyreneeën, met vermoeide lijven en af en toe vergezeld door een hoosbui.
Over de mentale uitdaging van 2013 wordt binnen het team al druk gespeculeerd. Ook Otter is nog zoekende. Maar wat het ook wordt, het zal zeker niet saai zijn.