Het wemelde van de schaatsers, op de eerste dag van de tweede week zomerijs in Thialf. Wereldkampioenen op de team pursuit, uitgelaten marathonmeiden, rijders van Gewest Friesland, Zaanlander-treintjes en een groen sliertje Reggeborgh’ers, met daarbij... Patrick Roest. Dat was even geleden.
Terug op het ijs, dat was een tijd geleden. Op 7 februari van dit jaar probeerde hij het nog een laatste keer in een trainingswedstrijd over drie kilometer, maar daarna kon er een streep door verdere competitieplannen van ’s lands beste allrounder. Het lijf, de benen, het hoofd wilden niet meer, en konden het niet meer aan. Patrick Roest zwaaide af en liet de jaargang 2024-2025 voor wat die was. Bleek en dus snel vergeten.
En hoe is het nu, op de laatste dag van juni, met buiten het kwik ruim boven de dertig graden? “Ik lig lekker op de bank”, meldt Roest (29), net een uurtje terug van zijn eerste ijstraining in de Heerenveense schaatstempel.
Ik hoop dat je ligt na te genieten van het schaatsen.
“Nou ja, genieten. Zo geweldig was de eerste training ook weer niet, maar ik heb wel lekker rondjes gereden. Zo’n eerste training is altijd vooral een beetje gewenning, niet dat je direct een fameus gevoel hebt. Dat heb ik nog nooit gehad, na een eerste training.”
Eerder deze maand gaf je op Schaatsen.nl aan dat je het spannend vindt, zo’n eerste keer. Viel dat vandaag mee?
“Van tevoren vond ik het inderdaad spannend. Toen ik aan het schaatsen was, heb ik er ook helemaal niet meer over nagedacht, m’n ding gedaan en op de techniek gefocust. Dat was best fijn.”
Het zomerijs lag er intussen al een week in. Toch kwamen jullie, de allrounders van Reggeborgh, nu pas voor het eerst trainen. Kriebelt het dan niet, wetend dat je veel eerder terecht kunt in Thialf?
“Dat viel wel mee. Het zomerijs ligt er dit seizoen echt vroeg in. Bovendien hebben we in Collalbo (Italië) een zwaar trainingskamp gedraaid en daarom vond ik het niet erg om er iets later op te stappen, zodat ik met een goed gevoel kon beginnen. En niet in de wetenschap dat er nog een beetje vermoeidheid in het lichaam zou kunnen zitten.”
Je gaf aan dat je met name op de techniek hebt gelet vandaag. Wat moet ik me daarbij voorstellen? Voelen dat je slag goed loopt?
“Ik heb zo lang niet op die ijzers gestaan, en niet op die manier in de hoeken gezeten. Ik skeeler wel, alleen is de druk die je hebt op ijzers altijd anders. Daar moet ik eerst echt aan wennen, en dan volgt de focus op de techniek. Uiteindelijk moest dat snel weer in orde zijn, want dan pas kun je veel uren gaan maken op het ijs
Wat is nou de bedoeling? Hoe vaak ga je vanaf nu het ijs op?
“Het zal nu denk ik twee keer per week op het ijs zijn. Zodra we naar Inzell gaan (7-20 juli red.), wordt dat wat vaker. We moeten eerst uren maken, bijvoorbeeld op de fiets, om nog echt door te trainen. Dus we kunnen niet gelijk echt fulltime gaan schaatsen, want je kunt niet al die uren op het ijs wegrijden.”
Je deed vanmiddag in de training nog niet aan alles mee.
“Dat klopt. Ik heb niet alles gedaan inderdaad, maar elke sessie net wat meer, de laatste ook niet helemaal. Maar het gevoel was er wel vrij snel. Misschien heb ik nog wel een training nodig om er honderd procent in te zitten. Ik was blij dat de benen goed aanvoelden, dat het ijs snel wende. Lekker.”
Kortom, Patrick Roest ligt nu happy te zijn op de bank.
“Ja, ik mag niet klagen. Dit is nu het begin. En vanaf hier moet het gewoon alleen maar beter gaan.”
