Raar voor een mens dat hij tegenwoordig z’n grote liefde zo weinig omarmt. Wie herkent dat niet? Het is altijd de plicht die roept, die tijd rooft en die goedbeschouwd het geluk wegneemt. “Ja”, erkent Ritsma (55) onmiddellijk, wanneer hij bij grote uitzondering eens zijn hart mag laten spreken over de watersport die hij al zo’n 47 jaar beoefent, “ik heb de voorbije jaren veel te weinig op de plank gestaan. Maar ik zeg nu: als het binnenkort even kan, ga ik het water op om weer een beetje in de golven te spelen, te springen en gek te doen; zo maak ik de kop leeg. Bezig zijn met de elementen, ik vind het heerlijk.”
Acht, negen jaar oud was de jonge Rintje die later tot de Beer van Lemmer werd gepromoveerd, toen hij het virus van het windsurfen hem greep. Pa Ritsma had een baan bij het Wouda-stoomgemaal in Lemmer en in de zomermaanden trok het gezin naar het naburige strand. “Voor ons kleine kinderen was het fantastisch surfen daar.” Bijna vanzelfsprekend noemt hij het, als knul uit de bekendste Friese watersportplaats. “Aan het water wonen is een luxe. Ik woonde dicht bij een strand, wat het makkelijk maakte om met een fietskarretje waarop de boards lagen bij mijn ouders vandaan het water op te gaan.
“Dat was mijn sociale omgeving: de fanatieke surfgasten van de camping in de buurt zijn na hun jeugd vrijwel allemaal in Lemmer komen wonen. Veel van hen surfen nog steeds en die zie ik zo nu en dan. Surfen gebeurt alleen niet meer vanuit Lemmer, omdat het dorp in een kom ligt, wat meestal niet tot de meest riante omstandigheden leidt. Ach, tegenwoordig is iedereen veel mobieler. Je pakt een auto en bent zo ergens anders aan de waterkant. M'n favoriete spots? De Razende Bol (Noorderhaaks), een zandplaat naast Texel, Mirns, Stavoren, Molkwerum.”
