Kramer en De Jong praten misverstand uit
Sven Kramer en Bob de Jong hebben een dag na de tien kilometer hun meningsverschil uitgesproken.
De winnaar van het zilver werd door de winnaar van het brons verweten met een lang gezicht bij de huldiging in het Holland Heineken House te staan.
"We hebben face-to-face met elkaar gesproken en het was een misverstand. Daar zijn we duidelijk uitgekomen", aldus Kramer na de ontvangst van zijn medaille op Medal Plaza. De Jong beaamde dat en voegde eraan toe dat het verhaal 'enorm is opgeklopt'.
Toch waren de woorden die De Jong dinsdag na de huldiging sprak duidelijk. "Ik vind het onnodig. Ik heb meer het idee van: waarom ben je hier nog? Het kwam op mij meer over als een verplichting. Zo van: ik moet hier zijn, dus dan sta ik maar op het podium", zei de stayer dinsdag in het HHH.
Kramer vond het logisch dat ook voor het Nederlandse publiek de teleurstelling nog van zijn gezicht afdroop. "Ik ben niet de persoon die de polonaise loopt na een zilveren plak en dat zullen mensen moet accepteren. Anders hebben ze pech."
Het is aan de sporters zelf om te bepalen of ze na een medaille richting Holland Heineken House willen komen, maar het wordt vaak gezien als een morele verplichting. "Als ik niet ga, wil ik de journalisten weleens horen. Ik ben daar uit resepect voor mijn collega's."
"Dat is ook mijn afweging geweest en ik denk dat het een goede keuze was, maar ik heb geen invloed op het publiek. Laat duidelijk zijn dat ik daar zeker niet kom om de stemming te verpesten. Uiteindelijk gaat het op dat moment niet om mij, maar om de grote winnaar. Ik ben alleen aangeslagen. Het is geen kattenpis."
Ook zijn teamgenoot Koen Verweij, die net naast het goud greep op de 1500 meter, kreeg eerder het verwijt dat hij met een bedroefd gezicht gehuldigd werd. "We zijn allebei winnaars en hebben een pesthekel aan verliezen. Zo zijn wij en wat iedereen daarvan vindt, is maar jammer. Dat is onze sportbeleving en daardoor bereiken we ook wat we hebben bereikt en gaan we misschien nog meer bereiken."
Jorrit Bergsma, die de gedoodverfde favoriet Kramer aftroefde, toonde begrip. "Hij was niet echt vrolijk, maar ik snap zijn verhaal ook wel. Vier jaar terug was hij al de beste en toen ging het mis. Ik kan ook niet echt in zijn schoenen staan. Hij is toch wel een beetje de grote man van het schaatsen."
Een dag later realiseert Kramer zich dan ook dat hij zich moet vermannen voor de ploegenachtervolging met onder anderen Bergsma als zijn teamgenoot. "Dat is wel weer het mooie van dat onderdeel. Die gasten slaan me in elkaar als ik halfbakken aan kom zetten op de training. Dat wordt niet geaccepteerd en dat is maar goed ook."
Met zijn rug 'kan het beter', maar Kramer heeft met dat euvel leren leven. "Voor heel veel mensen schaatst Sven Kramer altijd mooi, maar er zit vaak veel pijn in mijn lichaam. Vergeet niet dat ik dit al vanaf mijn zeventiende doe. Ook allrounden, waardoor veel slijtage optreedt. Ik heb het er alleen graag voor over en zou het niet anders doen."
"Voorheen kon ik op minder dan 100 procent een allroundtoernooi uit rijden, maar daar is het niveau niet meer naar. Ik baal vooral omdat ik niet kan vertrouwen op mijn lichaam, dat me in de steek laat op momenten dat het niet kan. Dat zal ik moeten accepteren als ik nog vier jaar door wil."