Kay Huisman: alles aan de kant om het EK Shorttrack te halen

Alle rijders gingen vrijdagmorgen volledig stuk op de kleine baan van het middenterrein in Thialf. Negen rondjes knallen tegen de klok hakten erin, zeker bij Kay Huisman die na zijn ‘tijdritexamen’ (een onderdeel van de ingewikkelde procedure om tot de EK-selectie te komen) letterlijk geen been meer had om op te staan. Eerst zat-ie nog op de ijsvloer, een paar tellen later lag hij gestrekt op de baan, terwijl de sterren voor zijn ogen moeten hebben gedanst. “Ik heb mezelf niet eerder zoveel pijn gedaan”, zou de Westlander een half uur later zeggen, toen nog steeds zichtbaar moeizaam herstellend van de inspanningen.

Niemand in shorttrackland houdt van dergelijke krachtmetingen. Volgens Sjinkie Knegt hebben de onderlinge, individuele duels op tijd niets met shorttrack te maken, dus vindt de altijd uitgesproken Friese routinier ze tamelijk zinloos. Het probleem is echter dat er een plaatsingsroute is bedacht door de Selectiecommissie en goedgekeurd door de rijders, die bedoeld is om op zo’n eerlijk mogelijke manier de groep samen te stellen die namens Nederland meedoet aan het (in dit geval) EK Shorttrack. Een optelsom van de resultaten uit tijdritten en een drietal toernooien, inclusief de Nederlandse titelstrijd van zaterdag en zondag, moet de namen opleveren van vijf mannen en vijf vrouwen. En Huisman heeft zich de afgelopen weken in de meest onmogelijke bochten gewrongen om er straks bij te zijn. Want het moeten missen van de World Tours in Montréal, Beijing en Seoul is een hard gelag geweest.

Dus heeft hij zojuist de grenzen van zijn kunnen opgezocht. Hij wil geen kans meer laten schieten, en als er vervelende klussen tussen zitten, neemt hij ze voor lief. “Bij de plaatsingswedstrijden aan het begin van het seizoen liep het net niet. Daarna kreeg ik een ontsteking aan mijn enkel als gevolg van overbelasting waardoor ik een maand niet kon racen”, vertelt de sprinter. In plaats van de eerste vier World Tours heeft hij veel op de fiets gezeten en zich op krachttraining gestort, gecombineerd met enkele buitenlandse trips naar vervangende races.

“Ik ben er fysiek erg van opgeknapt, maar het heeft flink wat tijd in beslag genomen voordat ik er iets van merkte op het ijs. In dezelfde periode stapte ik over op een nieuwe set messen: korter, met meer flex erin zodat een groter deel van het mes contact kan maken met het ijs. Dat geeft me meer sturing en stelt me in staat makkelijker de bocht korter uit te sturen. En het mooie is dat ik sinds deze week weer echt heel hard ga. Ik reed m’n snelste ronde ooit in Thialf: 7,99!”, meldt hij enthousiast.

Nu wordt het twee dagen van buigen of barsten. “Het was een teleurstelling in oktober, toen ik de lijst van zes namen zag voor de World Tour, zonder een sprinter erbij. De Selectiecommissie bepaalde dit, ik kon er niets aan doen. Er werden mensen aangewezen op basis van een klassement over twee afstanden, de 1000 en 1500 meter. Dat vond ik apart.”

Huisman is er alles aan gelegen dergelijke obstakels deze keer te kunnen omzeilen. “Dat kan als ik tactisch sterk race. Fysiek ben ik heel goed, wat betekent dat ik veel werk in een rit kan opknappen, mits ik slim omspring met mijn energie. Het EK is een prima toernooi om je voor te plaatsen, want dan ga je ook mee naar de World Tour 5 en 6. Zo krijg ik mijn seizoen weer op de rit.”

Vandaar die zelfkastijding eerder op de dag. “Het is een beetje het nadeel van een sprinterslijf: je kunt jezelf in dertig seconden compleet leegtrekken, maar daarna moet je in een race over negen ronden nog bijna een minuut door. Dan duik je dieper en dieper in het rood.” Lachend: “Dat laatste rondje was geen schaatsen meer. Meer over je messen heen vallen, in de hoop dat je blijft staan en nog wat snelheid behoudt.”

Zaterdag rijdt hij de 500 meter, zijn favoriete afstand, en de 1500 meter. Zondag staat de 1000 meter geprogrammeerd in de Leeuwardense Elfstedenhal. Een nummer winnen geeft rechtstreeks toegang tot het EK, en de World Tour van Tilburg en Milaan. Wetend dat Huisman donderdag in de kortste tijdrit (drie ronden) de onklopbaar geachte Jens van ’t Wout de baas is gebleven, sterkt zijn zelfvertrouwen. Zelfverzekerd: “Ik opende op de drie afstanden by far als snelste. Dat is goed om te weten.”

De uitslagen van de time trials in Thialf staan hier