Het drama Jutta Leerdam. Dat was het hoofdverhaal van de 1000 meter voor de vrouwen. Ze reed in paar acht tegen Angel Daleman en vertrok - na een valse start van Daleman - als een komeet naar het eerste meetpunt (200 meter) dat ze in een goede zeventien seconden passeerde. Daarna ging het hopeloos mis. De Westlandse, die op de achterkant van haar pak een paar lusjes had laten aanbrengen om haar arm beter op de rug te kunnen houden, raakte uit balans en gleed akelig hard de boarding in. Weg kansen op een toptijd, en weg was de eerste mogelijkheid om zich te plaatsen voor de Winterspelen. Met een betraand gezicht en in zichzelf pratend zocht ze de begeleiding langs de kant van de baan op.
Ze begreep niet wat haar was overkomen. "Ik denk dat ik op iets ben gestapt op het ijs, want ik val nooit", vertelde ze door de tranen heen. Dat dit gebeurt is gewoon echt..., dat wil je niet. Ongeacht wat de uitkomst ook is. Ik wil gewoon laten zien wat ik kan. Ik voelde me gewoon zo goed. Volgens mij reed ik mijn tweede opening ooit. Ik weet niet wat ik nu moet doen, want ik rijd zó goed, en weet niet wat ik nu moet verwachten. Met alle respect voor de winnende tijd (1.14,08, Femke Kok, red.), maar dat had ik vandaag makkelijk gereden."
Of ze een aanwijsplek waard is door deze pech, moet ze afwachten. "Ik hoop ook dat Nederland de beste rijders aan de start wil hebben en denk wel dat ik daar tussen hoor, als ik eerlijk ben."
