We spreken Femke Kok na haar eerste meters op het ijs. Niet op thuisbasis Thialf, maar in Inzell. Het Duitse bergdorp is al jaren gedurende de zomer de vaste verblijfplaats voor Team Reggeborgh en de locatie om in juli op het ijs te kunnen trainen. “Ik keek er echt naar uit om weer te schaatsen. In het begin is het altijd even zoeken naar timing, maar voor de eerste keer ging het prima.”
Tijdens de coronabubbel in het seizoen 2020-2021 won Kok alle wereldbekerwedstrijden op de 500 meter en pakte ze zilver op het WK Afstanden (500 meter). Afgelopen jaar was ze minder superieur. “Aan de winter heb ik een gemengd gevoel overgehouden. Ik zat niet lekker in mijn vel en het schaatsen ging niet goed. Elke wedstrijd was er wel iets, waardoor het niet liep. Later in het seizoen kwam ik beter in vorm.” Na het rommelige voorseizoen mocht de 21-jarige Kok zich opmaken voor haar debuut op de Olympische Spelen. Omdat ze zich niet geplaatst had op de 1000 meter, lagen alle focus en druk op de kortste afstand. “Tijdens de Spelen voelde ik me goed, maar in die rit had ik veel pech.” Door een race met missers eindigde ze op de zesde plek.
Kok wist zich te herpakken en veroverde de zilveren medaille op de WK Sprint in Hamar. Tijdens de afsluitende wereldbeker in Thialf won ze op de eerste 500 meter zilver, achter olympisch kampioene Erin Jackson. Daarna was de tank leeg. De rijdster van Team Reggeborgh kreeg corona en een voorhoofdsholteontsteking. “Alsof mijn lichaam het er allemaal uit wilde hebben, zodat ik weer fris kon beginnen. Na het seizoen merkte ik dat ik tijd nodig had om even tot rust te komen. Normaal train ik altijd wel een beetje in de vakantie, nu heb ik dat heel bewust niet gedaan.”
Ze vertrok naar Curaçao en Spanje om de batterij op te laden. Eindelijk kon ze weer met vriendinnen afspreken om te shoppen en uit eten te gaan. “Ik had het hele seizoen als een monnik geleefd, want ik wilde echt geen corona krijgen. Je zit alleen maar thuis, komt nergens en kan niet met vriendinnen leuke dingen doen. Ik moest iedereen op afstand houden en streng zijn voor mezelf. In april kon ik dat loslaten en even chillen.”
“Sinds ik de trainingen oppakte, raakte ik weer enorm gemotiveerd. In Inzell had ik echt zin om op het ijs aan mijn techniek te sleutelen. De rustperiode heeft me goed gedaan.” Bij terugkomst van haar vakantie zag Kok enkele nieuwe gezichten.
Team Reggeborgh heeft na het olympisch seizoen afscheid genomen van enkele rijders en coaches. Zo zette ijskoningin Ireen Wüst een punt achter haar actieve loopbaan en stapte Michel Mulder uit de begeleidingsstaf. Voor Kok een hele ommekeer, omdat ze onder andere bij deze personen haar verhaal kwijt kon. “Het was spannend om het vertrouwde los te laten, je hecht je aan de coaches en teamgenoten om je heen. Als die dan stoppen of weggaan, is dat heel jammer. Maar ik probeer er ook altijd een positieve draai aan te geven: het is weer iets nieuws, waar ik van kan leren. Het is goed om nieuwe prikkels te krijgen.”
“Tuurlijk mis ik Ireen met bepaalde dingen. Zij had veel ervaring en gaf me tips. Daarnaast dacht zij ook veel stappen vooruit. Dan had ze bijvoorbeeld bepaalde zaken al geregeld met Gerard (van Velde, red.), waardoor ik me er niet meer druk om hoefde te maken. Ze hielp ons met veel dingen, dat mis ik best. Ze heeft wel gezegd dat ik altijd mag bellen of appen als er iets is. Fijn om zo iemand te hebben.”’
“En Michel kon zich altijd goed inleven tijdens wedstrijden. Omdat hij net gestopt was als atleet, snapte hij waar we mee zaten. Als er iets speelde, kon ik bij hem mijn ei kwijt. Gelukkig kan ik met Gerard ook goed praten en met Dennis eveneens. Met zijn ervaring en inzichten is hij een verrijking voor het team. Als het technisch niet goed is, zegt hij er gelijk iets van. Prettig om iemand te hebben die er bovenop zit.”
Kok doelt op haar nieuwe coach, Dennis van der Gun. Met Van Velde leidt hij de sprintploeg en zal hij proberen om de Nij Beetse te helpen haar techniek te verbeteren. “Dat is altijd een doel, maar dit jaar wil ik me focussen op dieper zitten en meer op souplesse rijden. Ik reed afgelopen seizoen te stijf. Nu heb ik de accenten in mijn schema verlegd, waardoor ik hopelijk weer meer souplesse in mijn slag krijg.” Door deze verandering hoopt Kok in maart op het WK in Thialf haar beste races te schaatsen. Ondanks dat het een post-olympisch seizoen is, is ze hongerig en wil ze zich bewijzen.
