'Ik heb écht een clubgevoel'
De vrijwilliger van deze week is Wendy Ankersmit.
Wendy Ankersmit (33) uit Eindhoven is ondanks een verhuizing naar het zuiden haar ijsvereniging DIJC altijd trouw gebleven. “Ik kom zelf uit Deventer en DIJC blijft gewoon mijn club. Ik heb vier jaar op kunstrijden gezeten en later ben ik zelf ook gaan lesgeven.”
Sinds de komst van het dak op de Deventer ijsbaan in 2011 is de club groeiende en kan men de leden meer continuïteit bieden. Ankersmit: “Daarvoor schaatsten we in weer en wind en met name bij veel wind was trainen regelmatig onmogelijk. We zijn er heel erg blij mee en merken ook zeker een niveauverschil bij onze rijders.”
Hoe ben je zelf met kunstrijden begonnen?
“Op mijn achtste zat ik op woensdagmiddagschaatsen en toen kwam één van de trainsters van het kunstrijden, Helma Assink, kijken wie goed kon schaatsen. Zij vroeg mij of ik het leuk vond om te komen kunstrijden en zodoende ben ik lid geworden.”
Wanneer ben je begonnen met vrijwilligerswerk?
“Na vier jaar zelf te hebben geschaatst, ben ik gestopt en twee jaar later werd ik gevraagd om les te geven. Zo ben ik er weer ingerold en sindsdien ook niet meer weggegaan bij de vereniging.”
“Ik ben begonnen met het aanleren van de beginselen van het kunstrijden bij de kleintjes. Eerst natuurlijk onder leiding van een ervaren trainer. Op een gegeven moment moet je het ook gewoon zelf gaan doen en ik vond het super. Prachtig om de kinderen iets te leren en daarna die blije snoetjes te zien.”
Dat lesgeven zit ook wel in je?
“Absoluut. Ik vind dat leuk om te doen en ik krijg daar zelf ook veel energie van. Ik heb heel wat jaren bij de beginnende jeugd lesgegeven en op een gegeven moment ben ik overgegaan naar de wedstrijdgroepen. Ook dat vond ik heel leuk om te doen, maar lesgeven aan de beginners blijft trekken. Je hebt een goede basisschaatsvaardigheid nodig om verder te komen in het kunstrijden.”
Geef je nog steeds training?
“Nee. Ik ben daar zo’n twee jaar geleden mee gestopt toen wij andere trainers kregen die dichter in de buurt van de ijsbaan wonen. Met deze trainers kunnen we als vereniging veel meer continuïteit bieden. Ik ben op dit moment gestopt met actief lesgeven, maar ik zit nog wel in het bestuur. Ruim tien jaar geleden ben ik gevraagd om secretaris te worden. Toen ik verhuisde naar Eindhoven heb ik getwijfeld of ik het zou blijven doen, maar secretariswerk kun je voor een groot deel op afstand doen. Gelukkig hebben we in het bestuur verder genoeg mensen die de zaken op de ijsbaan runnen.”
Wat zijn jouw taken als secretaris?
“Onder andere het beantwoorden van brieven en mailtjes, de communicatie naar onze leden, het wedstrijdsecretariaat en de ledenadministratie.”
Is het makkelijk om vrijwilligers voor jullie activiteiten te krijgen?
“Eigenlijk staan er altijd wel mensen voor klaar. De mensen vinden het volgens mij ook leuk om te helpen bij bijvoorbeeld de organisatie van een wedstrijd als de KNSB Cup. Er is een vaste kern van vrijwilligers, maar ook voldoende mensen die af en toe meehelpen. Daarbij is het wel belangrijk dat je vrijwilligers persoonlijk vraagt. Een oproep via de mail is goed, maar vervolgens moet je de mensen ook persoonlijk nog even benaderen. Ze hebben het dan vaak al gelezen, worden niet ‘overvallen’ en hebben er al over na kunnen denken.”
IJsshow van DIJC
In het dagelijks leven werk je als consultant. Kun je dit gebruiken bij je vrijwilligerswerk?
“Ik heb daar zeker iets aan; de manier van gesprekken voeren, dingen regelen met elkaar, connecties die je soms opdoet. Maar ook het werk dat ik juist als vrijwilliger doe kan ik meenemen naar mijn werk als consultant. Met name de vaardigheden die ik als trainer heb opgedaan, neem ik mee in mijn werk.”
Hoeveel tijd besteed je aan je vrijwilligerswerk?
“Dat is lastig te zeggen, want soms zijn er piekmomenten waarbij ik ongeveer een baan naast mijn normale werk heb, maar er zijn ook rustige momenten. Gemiddeld schat ik zo’n 5 tot 7,5 uur per week.”
Wat is voor jou de voldoening om het vrijwilligerswerk, ook ondanks je verhuizing naar Eindhoven, te blijven doen?
“Het is een hele leuke club mensen met wie ik samenwerk; trainersteam, bestuur, leden en ouders. Ik heb daar écht een clubgevoel. Het afgelopen jaar heb ik na een jaar afwezigheid, omdat ik een kindje heb gekregen, de tweejaarlijkse ijsshow georganiseerd. Dan zie je hoe blij iedereen daarvan wordt en het is gewoon gaaf om daar bij te horen.”
Zo’n ijsshow versterkt jullie clubgevoel?
“Absoluut. Iedereen doet daaraan mee, trainers, leden en vele vrijwilligers. Een groot deel van de choreografie komt bij mij en de trainers vandaan, maar daar betrekken we ook de leden zelf bij. Zij zijn daar zelf heel creatief in!”
Welke vrijwilliger(s) wilt u graag terugzien in de ‘Vrijwilliger van de Week’, en waarom? Laat het ons weten door een mail te sturen naar redactie@schaatsen.nl