Kramer had zich in de aanloop naar de tien kilometer niet helemaal fit gevoeld. Een terugkerende blessure in zijn onderrug had weer de kop op gestoken. "Ik had het verlies wel een beetje zien aankomen", zei hij.

"Ik had te veel last van pijntjes. De eerste anderhalve week hier ging het goed, maar de laatste dagen kwam er pijn in mijn rug en linkerbeen. Die blessure heb ik al mijn hele carrière. Die komt telkens weer omhoog, vaak als het niet uitmaakt. Maar dit plan je niet. Deze wedstrijd had ik het allerliefst willen winnen."

De pijn was pas komen opzetten nadat de beslissing om de 1500 meter niet te rijden al genomen was, al was dat besluit wel ingegeven uit de ervaring dat Kramers rugklachten soms zomaar kunnen komen opzetten. "Het was wel een beetje uit voorzorg, maar ik voelde me toen nog goed."

De frustratie over de terugkerende klachten was groot. "Ik word er schijtziek van. In de optiek van veel mensen lijkt het altijd of het bij Sven Kramer vanzelf gaat, maar dat is niet zo. Ik heb te veel pijntjes. En dit keer pakt het helemaal niet goed uit. Dit is gewoon een slecht verhaal."

Met de uitleg over zijn rugklachten wilde Kramer niet de overwinning van Bergsma van zijn glans ontdoen, benadrukte hij. "Het is absoluut geen excuus. En het doet niets af aan de prestatie van Jorrit. Hij rijdt hier een wereldrecord voor laaglandbanen."

De rugblessure is niet ernstig, maar zorgde net voor die paar procentjes minder ontspanning die hij hard nodig had om de strijd met Bergsma aan te gaan, legde Kramer uit."De pijn kan ik best aan, maar dat is niet genoeg. Ik moet ontspannen kunnen rijden, want als dat niet lukt dan kost het me te veel energie. Dan raak ik niet in een flow. Ik ben misschien ook wel te hard begonnen, zoals Jorrit gebeurde op de vijf kilometer. Ik voelde in het begin al aan mijn lijf dat het niet goed ging."

Verderop in de race werd dat vermoeden bevestigd. "Op een gegeven moment wist ik zelf ook dat ik de macht en de poten niet had voor een versnelling."

In de aanloop naar de Spelen had Kramer geen rekening gehouden met iets anders dan de zege. "Dit is pittig. Hier houd je geen rekening mee. Je gaat vol voor de overwinning. Dat is immers de essentie van topsport."

Inmiddels heeft Kramer twee keer goud op de vijf kilometer gewonnen, maar de tegenslagen op de tien kilometer, de diskwalificatie in Vancouver en deze tweede plaats, overschaduwen die olympische zeges. "Ik heb een haat-liefdeverhouding met de Spelen, ja. Meer haat dan liefde zelfs. Het verlies weegt altijd zwaarder dan de zege."

Kramer was vol lof over de prestatie van Bergsma. “Dit komt wel hard bij me aan, maar het niveau is zo hoog hier. Daar kan je geen ongemakken bij hebben. Jorrit Bergsma is de beste tienkilometerrijder nu.”

De stayer betwijfelde of hij ooit tevreden zou kunnen terugkijken op deze zilveren prestatie. "Al gaat heel Nederland op zijn kop staan, zilver is niet genoeg. Genoegen nemen met zilver is niets voor mij."

Wel zal Kramer acte de présence geven in het Holland Heineken Huis op dinsdagavond. "Ik ga daar zeker heen. Niet per se vanwege de huldiging van mijn zilveren medaille, maar om mijn respect te betuigen aan mijn tegenstanders. Bergsma en Jan Blokhuijsen stonden er immers bij de vijf kilometer ook bij."