Wie een blik werpt op de uitslagen van de eerste twee landelijke baanwedstrijden, ziet een verrassende naam de sprintafstanden aanvoeren: Fleur Huls. De sprintster verloor enkele jaren geleden het plezier in haar sport en wilde deze zomer alleen een paar marathons rijden. Desondanks staat ze eind mei aan de start van het Daikin NK Baan.
In 2022 behaalde Fleur Huls op de one lap haar eerste Nederlandse titel bij het inlineskaten. Maar het was ook het jaar waarin de eerste barstjes ontstonden in haar skeelergeluk. “Ik leefde van prestatie naar prestatie. Had ik iets behaald, voelde ik weinig blijdschap. De prestatiedruk nam de overhand in mijn carrière.” De perfectionistische Huls kon niet stilstaan bij haar successen, maar zocht continu naar verbeterpunten.
Het deed haar besluiten in 2023 een stapje terug te doen. Haar skeeleroutfit van Doubleff werd verruild voor die van Gewest Fryslân. Een jaar later keerde ze terug bij haar club in Nijeveen en reed ze slechts een landelijke baanwedstrijd. “Dit jaar was het plan geen wedstrijden te rijden, op een enkele marathon na.”
Huls stortte zich op haar studie psychomotorische therapie en haar stage bij het UMCG Beatrixoord Revalidatiecentrum in Groningen, waarbij ze hart- en kankerpatiënten ondersteunt. Daarnaast is ze met vriendin en skeelercollega Dinly Koster actief als trainster in woonplaats Nijeveen, waar ze ook een opleiding voor wil volgen. Voor haar plezier staat ze af en toe zelf nog op de wieltjes.
Ook in haar stage wordt Huls geconfronteerd met haar perfectionisme. “Dat blijft een dingetje, al kan het me ook veel brengen dat ik altijd voor het hoogst haalbare wil gaan. Bovendien helpt het mij bij de zorg voor patiënten. Hun lichaam is niet meer zoals het geweest is, waardoor ze vaak over grenzen gaan. Ik probeer ze te leren in contact te komen met hun lichaam en te anticiperen op het gevoel, door bijvoorbeeld gas terug te nemen bij vermoeidheid. Dat heb ik zelf ook moeten leren binnen de topsport.”
Op de laatste inschrijfdag voor de baanwedstrijd in De Westereen kon Huls de verleiding niet weerstaan zich in te schrijven, ‘voor de gezelligheid’. Ze keerde niet met lege handen terug, want ze was de beste sprintster van die dag op de 500 meter. Het smaakte naar meer: Huls schreef zich ook in voor de tweede wedstrijd in Heerde, die ze eveneens op haar naam schreef.
Van het een komt het ander, want de Drentse wil eind deze maand meedoen aan het Nederlands kampioenschap in Rijssen. “Het gaat hartstikke goed en ik vind het leuk me daar te meten op de 200 meter.” Een keuze die ze twee maanden geleden niet had durven maken. Al merkt de 22-jarige rijdster ook dat er een risico is dat ze terugvalt in haar oude gedachtepatronen. “Ergens voel ik nog steeds de druk om door te gaan tijdens trainingen en de verzuring te negeren. Die prestatiedrang zit in me.”
“Zo rijdt iedereen deze weken Europacups en traint veel, terwijl ik maximaal een keer in de week op skeelers sta”, vervolgt Huls. “In Groningen is geen club waar ik kan trainen. Dat is een beetje frustrerend. Maar ik heb de andere wedstrijden ook goed gereden zonder uitgebreide voorbereiding. Ik moet vertrouwen op de kwaliteiten die ik heb en me bewust zijn van mijn valkuilen, zodat ik er beter mee om kan gaan."
Op de vraag of ze droomt van het podium, klinkt een instemmend antwoord. “Al mag ik niet te veel van mezelf verwachten.” Verder dan het NK kijkt ze niet, ook niet als ze een uitnodiging ontvangt van de bondscoach. “Mijn doelen liggen niet bij het EK. Daar ben ik totaal niet mee bezig. Bovendien ben ik dan op vakantie. Ik wil graag genieten van het skeeleren deze zomer. Als mijn stage eind mei klaar is, heb ik weer meer tijd om op de skeelers te staan.”
Dat genieten probeert ze met Koster ook door te geven aan haar eigen trainingsgroep. De enthousiaste jonge skeeleraars van negen tot en met veertien jaar kunnen in Nijeveen veel leren van hun trainsters, niet alleen op technisch gebied. “In Heerde hebben we veel kinderen overgehaald om een keer mee te doen aan een landelijke wedstrijd. Ze vonden het spannend, omdat het de eerste keer was. Ik heb geprobeerd de druk te verminderen. Spanning mag er zijn en ze moeten zich niet verplicht voelen om mee te doen, gaf ik ze mee. Het plezier moet altijd de eerste prioriteit hebben, wat bij mij niet het geval was. Het is leuk om ze daarbij te helpen.”
