De val van Sven
Aan de rand van de ijsbaan schudden ze flink met hun hoofd de laatste tijd. De kenners, zij denken aan Sven Kramer, zo’n schaatstalent dat eens in de tien jaar opstaat, en die nu uit het zicht is verdwenen.
Hoe is het mogelijk dat de eens zo ongenaakbare sporter uit Oudeschoot, misschien wel de beste schaatser ter wereld, ooit, dit schaatsseizoen alleen in augustus in Calgary op het ijs heeft gestaan?
Nog even los van de mogelijke oorzaken is dat vooral zorgwekkend. Er zijn er die vrezen voor zijn carrière, een begrijpelijke vrees. Sven Kramer, 24 jaar, in de bloei van zijn leven, staat nu langs de kant. En een jaar niet schaatsen, dat levert een forse achterstand op, zelfs voor een gezonde sporter.
Kramer is niet de eerste schaatser van TVM die in serieuze problemen verkeert. Hetzelfde gold eerder voor zijn ploeggenoten Van Deutekom, Wüst en Olde Heuvel.
Ook zij kampten de voorbije jaren kampten met blessures en oververmoeidheid. Eerst vallen de vrouwen in een team om, zei een coach laatst, dan de jongens – de sterkste blijft het angst staan. De sterkste is nu ook omgevallen.
De vraag is hoeveel de sporter kan incasseren? Hoeveel ijzer kan hij vreten? Twee keer met een ziek lichaam races rijden, wat Kramer in de aanloop naar de Winterspelen van Vancouver deed, is niet gezond. En er waren mensen die op 27 februari zagen dat Sven Kramer toch wel veel bloed hoestte in Vancouver na de ploegenachtervolging.
Bloed ophoesten na een 1500 meter is niet abnormaal, maar de hoeveelheid die Kramer op het middenterrein opwierp was wel wat veel. En het WK allround na de Winterspelen haalde hij op het nippertje. Kramer zelf zei in augustus in Calgary tegen NUsport over zijn olympische seizoen: ‘Ik heb veel te veel risico genomen.’
Zijn coach Gerard Kemkers erkende afgelopen maandag dat Kramer ‘na vorig seizoen al opgebrand was - serieus opgebrand - en nu hebben we deze maatregel moeten nemen en dat geeft aan dat het een serieus probleem is.’ Kemkers erkende ook dat ze bij TVM nog geen idee hebben wat er precies aan de hand is met het rechterbeen waaraan Kramer zoveel pijn heeft.
Waarom lieten ze hem bij TVM zo lang door schaatsen? Waar zit de rem bij TVM? Bij Van Deutekom en Wüst ging het eerder op een soortgelijke manier mis, ze interpreteerden de lichaamssignalen onvoldoende en gingen te ver.
Sven Kramers kop is blijkbaar ook sterker dan zijn lichaam. De blessure die hij nu heeft kan toch niet los worden gezien van de tien maanden die er aan voorafgingen, of aan de vier jaar? Die blessure heeft toch met training te maken? Als je ‘m oploopt zittend voor de televisie is het nog ernstiger, zou je denken.
Overtraind (zelfs voor gespecialiseerde wetenschappers een moeilijk te doorgronden term) raak je in elk geval niet door alleen maar hard trainen, overtraind raak je als er ook mentale aspecten niet goed zitten, zo weten inspanningsfysiologen. Dus wat denken van dit rijtje, onlangs opgeworpen door een insider?
Diskwalificatie in Vancouver (een zekere gouden medaille door het afvoerputje), de hervorming van het team, familiebeslommeringen, de druk van het miljoenensalaris, de onoverwinnelijke status en het besef dat zijn leven niet is veranderd ondank al het beulswerk dat een gouden plak opleverde. Dat heeft toch effect op de mentale gesteldheid van de mens? En hoe we ook naar hem keken, ook Kramer is een mens. Ook zijn emmer raakt een keer tot de rand gevuld.
Duidelijk is geworden dat het schaatsen in staat is haar eigen kinderen op te eten, zeker de sporters die een eigen handrem ontberen zijn kwetsbaar. De druk is blijkbaar voor veel schaatsers enorm groot, en bij sommigen ook de eerzucht, zoals bij Kramer; een gevaarlijke combinatie, in positieve en negatieve zin.
Want als je verliezen haat, geef je een wereldtitel allround niet zonder slag of stoot op – en je wint die titel dus, maar ten koste van wat? Het was beter geweest om direct na het echec van de tien kilometer de schaatsen voor een tijdje op te bergen.