“Ik heb wel begrip voor de schaatsers”, begon Haasjes. “Het maakt mij niet uit dat het regent, het is heel de wedstrijd niet glad geweest. Wat dat betreft hebben de thuisblijvers ongelijk gekregen. Naar mijn mening hadden ze hierheen kunnen komen en dan op locatie beslissen om wel of niet te starten.” De absentie van de vele rijders – niet alleen de mannen van de topteams lieten verstek gaan – was een bittere pil voor de organisatie die zich had ingezet om een mooie koers neer te zetten.
De sprint van Haasjes was zo’n beetje het enige sportieve hoogtepunt voor de enkele tientallen toeschouwers die de moeite hadden genomen om Nijeveen te bezoeken. Weer hangt de vraag boven de markt wat er moet gebeuren om het tij te keren. “Als ik daar toch een antwoord op heb, dan had ik het je graag verteld”, aldus Haasjes, die vorige week in Poederoijen niet kon starten vanwege de gevolgen van een valpartij bij de landelijke baanwedstrijd in Rijssen. “Prijzen en premies werken niet, denk ik. Aan de parcoursen ligt het ook niet. Poederoijen is natuurlijk lastiger, maar hier is het vier keer linksom en dan een heel eind rechtdoor. Dat kan het niet zijn.”
“De grote pelotons zoals in de jaren negentig, die zullen we waarschijnlijk niet meer zien”, besloot Haasjes. Bij die conclusie moest ook Henk Veltkamp zich aansluiten. De marathoncoördinator van de KNSB luidde meermaals de noodklok om skeelerend Nederland wakker te schudden. Helaas had dat tot nu toe weinig effect. “Dat er risico’s aan kleven, begrijp ik wel”, zei Veltkamp. “Het is mooi dat ze zich aanmelden, maar zodra het begint te sputteren komen ze niet. Ik weet wel: er zijn meer valpartijen als het droog is dan wanneer het regent.”
