Maar nóg onhandiger is het misschien wel als je daarnaast verliefd wordt op een andere, net zo drukke topsporter. Want laten we wel zijn: hoeveel tijd heb je nog over als je de hele wereld afreist en de keren dat je dan wel thuis bent gewoon twee keer per dag traint en je materiaal verzorgt?
Niet heel veel. Maar shorttrackster Annita van Doorn laat zich daardoor niet tegenhouden en maakt het zichzelf nog even extra onhandig. Haar vriend is atleet Maarten Heisen, een sprinter die voornamelijk uitkomt op de korte nummers.
Dat betekent niet alleen een andere topsporter, maar ook een sport die precies een tegenovergesteld seizoen kent.
Als er eind maart geen shorttrackwedstrijden meer zijn en Annita kan genieten van een welverdiende vakantie, begint Maarten net aan zijn laatste voorbereidingen voor het nieuwe seizoen. En aan het eind van de zomer, tegen de tijd dat Maarten is uitgesprint ligt voor Annita het ijs alweer te wachten.
Dat is niet alles. Ze wonen 150 kilometer uit elkaar, zij voor het sporten in Heerenveen, hij nabij het nationale trainingscentrum van Papendal. Maar ‘dankzij’ wedstrijden en trainingskampen is die 150 kilometer zelfs regelmatig nog relatief dichtbij.
Toch houden ze het alweer bijna zes jaar vol. Natuurlijk is het grote voordeel dat ze elkaars passie als geen ander begrijpen. Ook is het veel eenvoudiger om elkaar te steunen tijdens moeilijke periodes, zoals blessures of een vormcrisis, als dat gevoel bekend voorkomt.
Maar ja, die vakanties. Het is heel simpel: zolang ze allebei gewoon fit zijn, kunnen ze niet samen op vakantie. De droom om samen te duiken op Curaçao moet daardoor wachten.
Ook hun Olympische droom beleefden ze allebei apart. In Peking maakte Maarten deel uit van het estafetteteam, Annita zat thuis. Een lange reis, geen trainingsmogelijkheden, een jetlag, het was allemaal niet handig.
Tijdens Annita’s Olympisch debuut in Vancouver zat Maarten geblesseerd op de bank. Een vliegreis verhoogde het risico op slecht herstel en alles wat Maarten kon doen was leven in de Canadese tijdzone en alles nauwgezet volgen vanuit huis.
Revanche kunnen ze nemen bij de Spelen in Londen en in Sochi. Met die twee toernooien redelijk dicht bij huis is het een uitgelezen kans om als partner wel op de tribune te zitten. Het ‘enige’ wat nu belangrijk is, is dat ze zich plaatsen, maar ja, liefde geeft toch ook vleugels?!
Ga je sowieso door tot Sochi?
,,Dat weet ik nog niet, ik bekijk het per seizoen. Zolang ik het leuk blijf vinden en alles wat ik ervoor moet laten er tegenop weegt, ga ik door.’’
Hoe gaat het met je telefoonrekening?
,,Haha, ja die is veel te hoog, daar ben ik niet blij om. We hebben nu een Blackberry, want daar kun je gratis mee pingen, maar dat is in China zeker niet gratis heb ik wel gemerkt. Dat was niet best, die hoge telefoonrekening. Daar pas ik nu wel mee op. In het buitenland skypen we ook heel veel. Dat gaat ook naar mobiel en vast.’’
Je wordt wel inventief zo!
,,Ja, ik heb in Nederland ook twee verschillende nummers, een met een extra laag abonnement, waarbij ik veel belminuten heb.’’