Fleur Huls, Glenn Nijenhuis, Bente Kerkhoff, Rick Schipper, nog eens Bente Kerkhoff en Kay Schipper. Of ze nou verbaasd, euforisch, in tranen of onderkoeld reageren op het behaalde succes, gesymboliseerd door een gouden medaille en het welbekende driekleurige tricot, allen mogen ze zich de terechte nationaal kampioen noemen.
Neem Fleur Huls. Ze moet nog twintig lentes zien langskomen, de Nijeveense, maar knalt erop los met haar skeelers en weet vooral nog niet goed welke magische krachten er in dat ranke lijfje van haar schuilen. In haar biografie meldt ze dat ze liefst zes specialiteiten heeft, alle binnen het repertoire sprinten gelegen: 100 meter, 200, 300, 500, 1000 meter en de one lap. Oftewel: dan kun je nogal wat troefkaarten uitspelen. Op de baan van Schaats- en Skeelervereniging Rijssen is Huls degene die de eerste seniorentitel in de wacht sleept, en dat gebeurt op de 200 meter dual tijdrit, wat zoveel betekent als een rondje afraffelen met twee skaters tegelijk in de baan die aan weerskanten (dus tegenover elkaar) starten. De vier deelneemsters met de snelste tijd bereiken de finale.
Huls neemt direct een voorschot op haar eerste hoofdprijs als seniore door 19,82 te klokken in de kwalificatie, 0,34 seconde rapper dan Lataesha Narain (20,16). Haar reactie is er een van verbazing, want zo vlug raasde ze niet eerder over het asfalt van de Overijsselse piste. “Het kan harder, omdat ik de tweede bocht beter moet aansnijden”, zo is ze erg kritisch op zichzelf. Toch blijkt de 19,95 bij haar tweede poging nog altijd meer dan voldoende om te winnen. “Ongelooflijk”, floept eruit, “en dat terwijl ik de hele week de zenuwen had en me afvroeg of ik nog wel zo hard zou kunnen rijden. Ik moest mezelf steeds voorhouden dat ik dat best kan. Gelukkig is het ook uitgekomen. Maar ik heb er veel slecht van geslapen hoor”, verzekert ze. “Mijn grootste doel van dit NK, de titel op de 200 meter, heb ik in de knip. Erg prettig, na een onderdeel.”
Dat kan Glenn Nijenhuis, de kampioen op hetzelfde sprintnummer bij de mannen, haar niet nazeggen. Hij heeft de laatste twee weken meer zijn ogen dicht gehad dan hem lief is geweest. De reden: corona. Amper terug van een toernooi in L’Aquila voelde hij lichte keelpijn en werd hij verkouden; een zelftestje later was duidelijk dat de Heerdenaar het virus te pakken had. “Ik heb alle dagen thuis op de bank gelegen. Geen dag geskeelerd, op drie pogingen van tien minuten na: niet te doen, ik was meteen kapot. Mijn spieren waren zo stijf, als ik vooroverboog om te rekken, haalden mijn vingertoppen nauwelijks mijn knieën. De hoofdpijn en keelpijn maakten het nog wat erger. Ik lag tot elf uur ’s ochtends te slapen, en aan het eind van de middag viel ik alweer in slaap op de bank”, vertelt hij.
Meer dan een vijftig meter-startje zat er niet in de benen voor dit NK. “Ik heb de ellende niet meer willen opzoeken. Waar ik kon, heb ik me gespaard om zo fit mogelijk aan de start te verschijnen. Die twee 200 meters hakken er flink in, merk ik al. Man, ik ben opnieuw kapot. Deze zege is binnen, da’s lekker. Daarom kan ik met een gerust hart de 1000 meter laten schieten, zodat ik de 500 meter van zaterdag misschien weer wat kan laten zien. ’ns Kijken hoe ik de laatste ronde dan doorkom. Het is wel fijn te constateren dat ik nog zo explosief ben. Dat had ik niet meer verwacht.”
Dubbele kampioene (1000 meter en afvalkoers) Bente Kerkhoff is naar Rijssen afgereisd met een tas vol vraagtekens en een beetje hoop. Natuurlijk, ze heeft geweten dat ze in Lianne van Loon en Fleur Veen twee nationale toppers tegenover zich zou krijgen die ze drie maanden geleden niet eens fatsoenlijk kon bijhouden. Na een oneindig lijkende revalidatieperiode (het gevolg van een valpartij in april 2021, met zware hersenschudding als resultaat) heeft ze in maart '22 pas de draad van ‘enigszins serieuze sportbeoefening’ voorzichtig kunnen oppikken. “En als je nu ziet waar ik sta en wat ik kan, is dat bizar. Ik ben er heel dankbaar voor”, verzekert de Oostwoudse, die haar concurrentes op twee onderdelen simpelweg kansloos heeft gelaten. Terwijl ze de woorden uit haar mond laat ontsnappen, pendelt ze in gedachten terug naar het zware jaar. De tranen melden zich, maar ze weet ze verborgen te houden. “Dit is wel heel mooi, en niet alleen omdat het de eerste titels als senior zijn. Ik heb eigenlijk pas een wedstrijd echt tegen die andere meiden kunnen rijden, daarvoor was de prioriteit trainen.”
Wat Kerkhoff beleeft, is een comeback door de grote poort. Daar schoppen de tweelingbroers Rick en Kay Schipper al jaren snoeihard tegenaan. Gezegend met talent, een grote dosis doorzettingsvermogen en voor de duvel niet bang profileert het 27-jarige duo zich als twee fanatieke competitiedieren. De Noord-Hollanders zijn bovendien overtuigd van hun eigen kwaliteiten, bewijzen op hun eigen(gereide) manier de inlineskatesport ontzettend veel diensten én laten geen gelegenheid onbenut om hun skeeler-evangelie uit te dragen. Als daarbij anderen op de tenen worden getrapt, interesseert hen dat niet. Het is slikken of stikken.
Puur en prachtig is de emotie die vrijkomt wanneer Rick in de middaguren op sensationele wijze beslag heeft gelegd op de titel op de 1000 meter. Als een kamikaze is-ie in de laatste bocht voor de finish twee man voorbijgesneld en heeft een perfecte spagaat hem langs de gedoodverfde favoriet Rémon Kwant gebracht. Niet gek voor een knaap die vijf dagen eerder is getrakteerd op…corona. “Wat een bijzondere week”, snottert Schipper. “Dat had ik al niet nodig, gezien de lading die op dit kampioenschap staat. Vorig jaar kon ik het NK niet rijden. Het is toen heel gek gelopen. De mensen die dicht bij me staan, weten hoe bijzonder is gegaan. Het loopt dit seizoen in fysiek opzicht allemaal prima, het stemt me tevreden hoe ik met mijn sport omga, want ik merk dat er nog veel meer inzit. Deze titel is er een bewijs van, al heeft het er lang naar uitgezien dat het verkeerd voor me zou eindigen.”
De voorgaande drie titels zijn hem even lief, maar deze vierde doet hem zichtbaar veel. “Ja, maar dat heeft meer te maken met de wijze waarop de bondscoaches met me omgaan. Al een jaar zien ze me niet staan. Er is geen interesse, maar eerder afstandelijkheid en onpersoonlijkheid. Dat heb ik eerder aangekaart. Door corona en de negatieve energie die het voortdurende gedoe oproept, dreigde ik minder te presteren. Het is mijn positivisme dat me er doorheen heeft getrokken. Op een NK wil je de beste van Nederland zijn. Dat wordt moeilijker als er wordt gedaan alsof je niet goed genoeg bent en kennelijk niet in de pre-selectie van Nederland thuishoort. Dit is een goed antwoord daarop.”
Kay volgt het voorbeeld van zijn broer halverwege de avond. Hij wint minstens zo indrukwekkend de afvalkoers, daarmee de ploeg van A6.nl die bij de mannen en vrouwen naast alle beschikbare titels grijpen, in rouw onder dompelend. “Stel je voor dat ik straks in de EK-ploeg wordt opgenomen, dan zal ik toch eerst een gesprek aanvragen met de bondscoaches. Want ik hoor graag wat er allemaal van ons wordt verlangd in de aanloop, qua verplichte trainingen. Ook ben ik benieuwd wat er voor ons wordt geregeld, hoe er met ons wordt omgegaan in de persoonlijke sfeer. Er zal heel goed gepraat moeten worden.”
De twee bondscoaches Valentina Berga-Belloni en Frank Fiers blijken niet erg onder de indruk van de stevige woorden die de Schippers gebruiken om hun net behaalde hoogtepunten nog steviger in de verf te zetten. Wijzend op de selectiecriteria voor het EK (half september in L’Aquila) lijkt het niet aan de orde dat een Nederlandse titel de kans op uitzending meteen vergroot. Wie in de Europa Cups geen overtuigende resultaten heeft neergezet, valt buiten het vizier van Berga en Fiers. Beiden hebben daarnaast veel moeite met het gedrag van de twee skatende broers, die naar hun zeggen meestal de geldende regels aan hun laars lappen. “Ze zorgen ervoor dat er een onwerkbare situatie ontstaat”, aldus Berga. “Als ik vraag om een centrale training bij te wonen, en je blijft dan weg zonder een reden te geven, maar kort erop wel reageert door een lange mail te sturen met daarin alleen verwijten aan ons adres, wat moet ik daar dan nog mee?”, besluit ze, zonder er verder te over willen uitweiden.
Alle uitslagen staan hier