Bertus Butter met lactaat boven 58km/u
Ik kreeg afgelopen vrijdagmiddag een logincode gemaild. Een login waarmee ik de snelheden van de schaatsers kon bekijken tijdens de wereldbekerwedstrijd in Heerenveen.
Kjeld Nuis bereikte gisteren op de 1000 meter bij het ingaan van zijn tweede buitenbocht zijn hoogste snelheid van boven de 58km/uur. Niemand schaatste gisteren op de 1000 meter 58km/uur. Nuis hield deze snelheid tot het ingaan van zijn eerste binnenbocht vol, in die bocht zakte zijn snelheid tot onder de 56km/uur. Nuis finishte het snelst met 52km/uur. Stefan Groothuis was het snelst tussen 500 en 750 meter. Ik kan dit hele stukje doorgaan met deze prachtige data.
Schaatsen draait om rondetijden. Alle rondetijden bij elkaar opgeteld, plus de opening, bepaalt de eindtijd. Dit principe hanteren we al vanaf eind 19e eeuw, voldeed prima in de 20ste eeuw en lijkt te voldoen in de 21ste eeuw. Lijkt, want we worden onrustig.
We hoorden vorig jaar stemmen, dit jaar valt het mee, dat schaatsen te saai is. Een grote meerkamp zou niet meer van deze tijd zijn. Er moesten maatregelen genomen worden om het schaatsen weer hip en aantrekkelijk te maken. De huidige oplossingen: de teamsprint en de massastart.
De experimenten juich ik van harte toe. Ik geloof dat experimenteren uiteindelijk leidt tot nieuwe vruchtbare oplossingen. Toch moeten de huidige schaatsexperimenten lang experimenten blijven. Zie het als het IJsgala van jaren geleden: lachen gieren brullen, maar het hart, de kern van het schaatsen moet het belangrijkste blijven. Ik zie liever experimenten rond de kern van het schaatsen.
De kern van het schaatsen zijn de klassieke afstanden die een schaatser zo snel mogelijk af dient te leggen. Deze kern kan niet saai zijn. Het gaat erom wat je met de schaatser en de snelheid doet.
Eerst de schaatser. Nu Sven Kramer weer terug is, krijgt de schaatssport direct meer kleur. Zoals iedere sport heeft ook de schaatssport zijn iconen nodig. Dus: Sven zet hem op! Andere schaatsers: zorg dat je een icoon wordt. Potentieel icoon Pien Keulstra, misschien Kjeld Nuis. De schaatser wil ik zien in de warming-upruimte en in de kleedkamer. Ik wil een experiment met de hartslag van de schaatser en ik wil zijn lactaat (kan dat?) zien.
Dan de snelheid. We moeten zorgen voor de mooiste ijsbanen, snelle ijsbanen, op langzame banen wil ik de potentiële snelheid van bepaald ijs weten? Dat kan Bertus Butter toch? Hoe snel is een 1.08.64 in Heerenveen als je dat rijdt in Salt Lake City? Tijden moeten inzichtelijk worden gemaakt. Wie legde de snelste kruising ooit af? Zo komen we op de snelheid.
Dankzij mijn login kreeg ik inzicht in de snelheid van de schaatser. Ik mocht naar de kern van de schaatssport kijken en het was een verademing. Als we experimenteren met deze technologische hoogstandjes, dan geef je dimensies aan de schaatssport, waardoor mensen het niet in hun hoofd durven halen de schaatssport saai te noemen.