De winnende sprint van Horsten kwam enigszins verrassend niet in de eindgalop van het peloton. De hele middag slaagde er op het parkoers in Rijssen vrijwel niemand in weg te raken, maar juist bij de grote mannen lukte dat een sterk zestal wel. Horsten, zijn ploeggenoot Jan van Loon, Berga, de jonge Chris Huizinga en de Van Werven-mannen Ariëns en Rick Smit raakten in het tweede deel van de koers weg en bleven weg, tot maximaal 35 seconden voorsprong.
Dat scenario verraste ook Horsten zelf. Hij erkende ruiterlijk dat slechts twee mannen daadwerkelijk baat hadden bij een eindsprint: hijzelf en Gary Hekman. En die laatste miste de slag. ’’We zagen wel dat Hekman probeerde terug te komen, maar op dat moment gaven Jan van Loon en Ingmar Berga in de kopgroep vol gas. We wilden Hekman er niet bij hebben. Niet omdat hij snel is, maar vooral omdat er met Ariëns en Smit al twee jongens van die ploeg in de kopgroep zaten. Hekman erbij had het einde van die kopgroep betekend.’’
Overigens verraste het Horsten ook dat hij zelf deel uitmaakte van het leidende zestal. Zo best voelde de 28-jarige rijder uit Haulerwijk zichzelf namelijk niet. ’’Ik had echt het gevoel dat ik vandaag niet goed genoeg was. Zeker de eerste twintig ronden had ik het erg zwaar.’’ Horsten had wel een verklaring. ’’Woensdag ben ik gevallen. Lag ik samen met Luc ter Haar in de boarding. Ik sta nog steeds niet recht.’’
Vertrouwen
In de wedstrijd werd Horsten echter steeds beter. Op het door veel rijders bekritiseerde parkoers in Rijssen – ‘Een heel matig parkoers waar we vorig jaar hier zo’n leuk rondje hadden’ – was dat voor zijn ploeg ook reden alle kaarten op hem te zetten in de finale. ’’Tien ronden voor het einde zei Jan van Loon me dat hij voor mij ging rijden. Ik moest het in de sprint afmaken. Dat legt wel de druk van je teamgenoten op je, maar geeft ook vertrouwen.’’
Dat beschaamde Horsten niet, al vreesde hij zelf even dat het nog mis zou gaan. In de finale had hij namelijk niet het idee dat hij op de goede positie zat. ’’Ik had echt het gevoel dat ik te laat kwam, dat ik het niet ging redden. Maar ja, achteraf kun je zeggen dat ik precies op tijd kwam.’’ Waar drie mannen hun wieltjes vrijwel gelijktijdig over de streep duwden, was Horsten de man die overtuigend juichte. ’’Vond ik wel opmerkelijk’’, bekende Berga. ’’Ik dacht nog ‘vriend, dat kun jij nooit zo goed zien’.’’ Maar Horsten had het goed. In de zinderende sprint was hij een fractie van een seconde sneller geweest dan zijn rivalen.
Na Zeeland en Gouda betekende dat de derde overwinning van dit seizoen voor Horsten, die net als Berga volgende maand naar Oostenrijk gaat voor het EK, waarvoor de sterke Ariëns opmerkelijk genoeg niet goed genoeg is bevonden. ’’Het gaat eigenlijk het hele jaar al lekker’’, concludeerde hij zelf. ’’Ik heb al veel goede resultaten staan, met die zeges als hoogtepunten.’’ Die dankt hij, stelde Horsten eerlijk, ook aan de ploeg. ’’We hebben bij AB Vakwerk een uitstekend team dat in het eerste jaar eigenlijk meteen bij de gevestigde orde hoort. Het is echt leuk met elkaar.’’ Helemaal nieuw is het echter niet allemaal. ’’Haha, nee. Met Karlo Timmerman en Jan van Loon reed ik tien jaar geleden ook al samen. Dat was toen geweldig. En eigenlijk is dit dan een heel mooie reünie.’’
Lees alles over de KNSB Marathon Cup in Rijssen op onze speciale pagina.
