Wie met Serv Amesz uit Nijmegen in gesprek raakt, merkt al snel dat hij een echte liefhebber van de schaatssport is. Op rustige toon, maar met veel enthousiasme vertelt hij over zijn vrijwilligerswerk voor de Nijmeegse Schaatsvereniging (NSV) en het wedstrijdschaatsen op de 333,33-meter ijsbaan in Triavium.
Sinds wanneer doet u vrijwilligerswerk in Nijmegen?
"Gelijk vanaf 1996 toen Triavium gebouwd werd. Het was eigenlijk de bedoeling dat het alleen een recreatiebaan zou worden. Er was ook helemaal geen juryruimte aanwezig, deze hebben NSV en ikzelf moeten bekostigen en neer moeten zetten. Helaas op een minder overzichtelijke plek, maar er was geen andere mogelijkheid."
U heeft het wedstrijdgebeuren in Nijmegen vanaf nul opgebouwd?
"Dat klopt. Mijn dochter schaatste wedstrijden in Deventer en op die manier kwam de liefhebberij bij mij ook weer naar boven. Ik vond dat toch wel heel erg leuk. Door te kijken en mee te draaien in Deventer heb ik genoeg ervaring opgedaan en toen in Nijmegen iets opgezet moest worden, dacht ik dat ik dat wel eventjes kon doen."
"Maar in het begin hebben we daar heel wat 'knokwerk' voor moeten leveren. Zo mochten er bijvoorbeeld geen lijnen getrokken worden op het ijs. Maar ja, hoe wil je dan wedstrijden gaan doen? Samen met de toenmalige NSV-voorzitter heb ik besloten het toch gewoon te doen. Dat heeft destijds nog wel wat trammelant opgeleverd met de directeur van Triavium, maar we zijn doorgegaan."
"Ook moest er natuurlijk een heel jurykorps opgericht worden. Dat heeft Jan Oosting in die tijd allemaal voor ons verzorgd. Op die manier kregen we steeds meer vrijwilligers met een jurydiploma."
En u bent zelf rijders gaan uitnodigen voor wedstrijden.
"Ja, ik heb in het begin vaak rijders gebeld of ze een wedstrijd wilden komen rijden. Er kwamen steeds meer wedstrijden en ook steeds meer rijders. Met name toen bleek dat het een snelle baan was."
"Op een gegeven moment ging de baan in september al open en wilde ik een deal sluiten met de directeur. Ik zou ervoor zorgen dat ook toppers naar Nijmegen zouden komen en in ruil daarvoor zouden wij het ijs tegen een gunstiger prijs kunnen krijgen. En dat is me gelukt. De toppers van destijds – Jan Bos, Erben Wennemars en Carl Verheijen – kwamen een voor een naar Triavium en hebben baanrecords neergezet."
"Ook kwam Jong Oranje regelmatig bij ons trainen, net als TVM en andere commerciële teams. Het voordeel van het alsmaar rijden van bochten op onze 333-meter baan werd steeds duidelijker en sommige rijders hadden daar baat bij op de 400-meter baan. Onze bocht heeft exact dezelfde maat als in Heerenveen, alleen komt ie wat sneller. Het rechte eind is namelijk twee slagen korter."
"Bijkomend voordeel was dat wanneer je op een 333-meter baan de tien kilometer, dat betekende vijf extra rondes, goed doorkwam en niet verzuurde, dat je op een 400-meter baan gas bij kon geven. Dat bleek ook bij heel wat rijders. Ook heeft Moniek Kleinsman ooit haar persoonlijk record op de 3 kilometer, wat ze twee maanden daarvoor in Calgary had gereden, verbeterd. 'Dat kan niet waar zijn', was haar reactie. Maar we hebben gewoon goed ijs en als je goede bochten kunt rijden, kom je heel ver en kun je goede tijden neerzetten.”
Ook heeft u veel buitenlandse contacten opgedaan.
"Ik kreeg inderdaad contacten met rijders van ver weg. Uit de meest gekke hoeken kwamen ze naar Nijmegen toe. Van José Ignacio Fazio, de achterneef van prinses Máxima, uit Argentinië tot Chileense rijders en zelfs uit Australië."
"Ook leerde ik de Russische schaatsers Aleksandr Kibalko en Nikolai Guljajev kennen. Toen Guljajev een toernooi in Rusland wilde oprichten, heeft Kibalko aangegeven dat hij mij moest vragen om hem te helpen met het opzetten hiervan. In 2007 is toen het Silver Skate Tournament in Moskou begonnen. Een jaar later is dat naar Kolomna gegaan en daar blijft het voorlopig ook."
"Afgelopen jaar zijn we met twee teams vanuit Nijmegen en Enschede, aangevuld met sterke rijders uit Deventer en Den Haag, voor de vijfde keer daar geweest. Het is een heel leuk toernooi, waarbij het opvalt dat Russische rijders in de leeftijdsklasse van C- en B-junior sneller zijn dan de Nederlandse rijders. Maar zodra ze A-junior of Neo worden, zie je Russen bijna niet meer en zie je juist Nederland opkomen."
"Ook heb ik twee jaar geleden twaalf Russische rijders bij mij over de vloer gehad toen ze meededen aan de Dutch Classics. Dat is een driedaagse wedstrijd voor C-junioren tot en met senioren, waar ik acht jaar geleden mee begonnen ben. Vroeger kwamen ook al die toppers aan de start, maar nu past het niet meer in het trainingsschema. Dat vind ik wel jammer, want daardoor loopt het een beetje minder."
Heeft u enig idee hoeveel tijd u aan dit vrijwilligerswerk besteedt?
"Dat is toch wel twee dagen per week. Ik doe nu iets minder, want ik deed eigenlijk wel een beetje teveel. Ik bereidde de wedstrijden voor, maakte de planning, hield de website bij, hield de SARA-lijsten bij en maakte ook nog de ranglijsten."
"Ik was als wedstrijdleider en scheidsrechter altijd bij alle wedstrijden aanwezig. Ik heb het vrijwilligerswerk ook altijd vóór laten gaan. Ziek of niet ziek, de wedstrijd ging door. Daarvoor was het te belangrijk. Ik ben nu gepensioneerd, maar ik heb het vroeger ook altijd naast mijn werk gedaan. Als je van een sport houdt, maakt dat helemaal niks uit. Het is een hobby en dat kost nu eenmaal tijd en geld."
Wat is voor u de voldoening?
"Ik was natuurlijk altijd al schaatsliefhebber en op een zeker moment ga je zelf minder schaatsen en stap je in het vrijwilligerswerk. Dan ga je met elkaar iets opbouwen en dan krijg je er lol in om het steeds meer te gaan optimaliseren. Dat vind ik het leuke van dit alles."
"Wat mij wel opvalt is dat het aantal jonge vrijwilligers een probleem gaat worden. Men heeft tegenwoordig allerlei andere dingen te doen en dat maakt het minder makkelijk mensen hiervoor te vinden. Hoelang houden wij het nog vol om met honderd procent vrijwilligers te werken? Je ziet langzamerhand namelijk steeds vaker dat ook vrijwilligers onkostenvergoeding gaan vragen."
"Daar ligt mijns inziens een taak voor de KNSB. Want als de vrijwilliger wegvalt, heeft de KNSB geen wedstrijden meer. Stop daarom niet alleen tijd en geld in topsport, maar zorg er ook voor dat er iets teruggedaan wordt voor vrijwilligers die op alle veertien ijsbanen in Nederland actief zijn."
Welke vrijwilliger(s) wilt u graag terugzien in de ‘Vrijwilliger van de Week’, en waarom? Laat het ons weten door een mail te sturen naar redactie@schaatsen.nl!
