Lianne van Loon biecht op dat ze niet van de statistieken is. Dat ze op vrijdag haar dertiende, veertiende en vijftiende goud op een NK heeft gehaald, is ze niet mee bezig. Wel weet ze dat het haar vijfde titel op de 500 meter op rij was. “Dit was het onderdeel waar ik het meest nerveus voor was. De laatste jaren focus ik me steeds meer op de lange afstanden, wat ten koste is gegaan van mijn sprint. Nikki (Noordergraaf, red.) kwam heel dichtbij vandaag.” Met haar vijfde goud op de 500 meter heeft Van Loon er eentje meer dan Bianca Roosenboom en Manon Kamminga. “Dat vind ik heel leuk om te horen. Al is het natuurlijk een ander tijdperk.”
Daarmee doelt Van Loon op het niveau van het Nederlandse inlineskaten. “We rijden echt in een klein peloton bij de vrouwen. Daar baal ik enorm van. Het is ontzettend jammer dat deze sport zo klein is ons land. Internationaal zijn er zoveel deelnemers. Als je kijkt in Geisingen (waar elk jaar een drukbezette Europacup gehouden wordt, red.) staan er meer dan honderd deelnemers aan de start. En dan is het aantal nog gelimiteerd. Daar zou het dubbele misschien wel mee willen doen. Daarentegen wordt de opkomst hier de laatste jaren steeds lager.”
De vaandeldraagster van het inlineskaten in Nederland maakt zich zorgen om haar sport. Dat weerhoudt haar er overigens niet van om de spanning uit de races te halen en ze bijna allemaal op haar naam te schrijven. Hoewel al die podiabezoeken nauwelijks passen in haar drukke schema, blijft ze ervan genieten. “Elke keer heb ik er hard voor moeten werken.” Na zes onderdelen op het Daikin NK Inlineskaten heeft Lianne van Loon vijf gouden medailles verzameld. Alleen op de 200 meter moest ze het goud overlaten aan Lataesha Narain. In totaal staat de Goudse aan de start van alle negen onderdelen op het nationale titeltoernooi. “Ik heb geen besef van tijd meer. Het gaat de hele dag door. Net kreeg ik de vraag hoe vaak ik op het podium gestaan had, maar ik wist het echt even niet meer.”
Van Loon leeft van race naar race. “Ik blijft altijd kritisch, maar die verbeterpunten zoek ik wel na het weekend. Nu moet ik zoveel afstanden achter elkaar rijden. Ik focus me vooral op blijven eten en drinken. In het verleden had ik daar altijd moeite mee. De laatste jaren probeer ik daar strikter in te zijn, want ik moet op zulke dagen genoeg binnenkrijgen. Anders is er op de laatste puntenkoers weinig meer van me over.” Het tijdschema staat niet vast, dus eet de 23-jarige inlineskatester haar pasta zodra ze de mogelijkheid krijgt.
Luc ter Haar troefde bij de mannen Jordy van Workum af op de puntenkoers, nadat zijn teamgenoot Christian Haasje op donderdagavond de afvalkoers al had gewonnen. “Gisteren voelde het heel goed. We reden hoe we van tevoren bedacht hadden en dat gaf veel vertrouwen voor vandaag”, vertelde Ter Haar, die na zijn race eerst de tijd had genomen om uit te rijden. “Omdat de puntenkoers nu de helft van de afstand is en er elke ronde gebeld wordt voor punten, hakte het er echt in. Dan sta je weer met beide voetjes op de grond. Dankzij die jongens pak ik hem hier.”
Ter Haar deed de armen in de lucht, maar het was een overwinning van het gehele team.
Niet alleen Luc is dolgelukkig met zijn titel, ook zijn zoontje.
Ter Haar deed de armen in de lucht, maar het was een overwinning van het gehele team.
Niet alleen Luc is dolgelukkig met zijn titel, ook zijn zoontje.
Met ‘die jongens’ doelt Ter Haar op Ronald en Christan Haasjes. De Staphorsters hielpen hun ploeggenoot van Bouwselect/ De Haan Westerhoff door hem naar voren te loodsen en punten af te pakken van zijn grootste concurrent Van Workum. En daardoor kon Ter Haar zijn tweede nationale titel van het jaar pakken, want op 1 januari werd hij al gehuldigd als Nederlands kampioen marathonschaatsen. Sinds een jaar of vier, vijf krijgen de wedstrijden op het ijs de voorrang van de 30-jarige atleet. Daarom wacht hij ook niet op een uitnodiging voor het EK. “Ik blijf het skeeleren een prachtige sport vinden en ik ben ervan overtuigd dat marathons rijden een goede prikkel is voor de winter.”
Later op de dag werd hij met de Haasjes tweede op de relay, achter Rick en Kay Schipper en Jordy van Workum. Bij de vrouwen was het geïmproviseerde team Van Loon, Berber Vonk en thuisrijdster Elanne de Vries de beste.
Christian Haasjes (links) en Kay Schipper (rechts) willen beiden als eerste de bocht in.
Berber Vonk, Lianne van Loon en Elanne de Vries
Een grote glimlach op het gezicht van Rick Schipper wanneer hij als eerste over de finish komt.
Berber Vonk (voor) en Lianne van Loon rijden normaal in het paars en blauw, vandaag samen in het groen tijdens de relay.
Lianne van Loon krijgt een duw van Berber Vonk.
Heel veel medailleklanten bij de relay.
Christian Haasjes (links) en Kay Schipper (rechts) willen beiden als eerste de bocht in.
Berber Vonk, Lianne van Loon en Elanne de Vries
Een grote glimlach op het gezicht van Rick Schipper wanneer hij als eerste over de finish komt.
Berber Vonk (voor) en Lianne van Loon rijden normaal in het paars en blauw, vandaag samen in het groen tijdens de relay.
Lianne van Loon krijgt een duw van Berber Vonk.
Heel veel medailleklanten bij de relay.
De nummer twee van de puntenkoers vrouwen debuteerde dit jaar bij de senioren. Die prachtige zilveren medaille op het NK bracht Jet Fransen niet van haar stuk. Tevreden maar ingetogen zat ze na afloop haar skeelers uit te trekken. “Ik weet dat mijn inhoud best goed is, maar mijn snelheid is nog hoog niet genoeg.” De winnares van de beloftencompetitie bij de marathon noemt de lange, slopende wedstrijden op natuurijs als oorzaak daarvoor. “Door alle duurtrainingen heb ik snelheid verloren, het is mooi dat het nu weer een beetje terugkomt.”
In maart rondde ze het winterseizoen af, twee weken later stond ze alweer op het asfalt voor de skeelertrainingen. Wat overigens niet betekent dat Fransen veertien dagen op vakantie is geweest. “Ik heb volop gewerkt bij mijn ouders in het tomatenbedrijf, want het was oogsttijd. Ik heb met name in de schuur geholpen met het sorteren. Dat werken vind ik leuk voor de afwisseling, alleen was ik dan aan het eind van de dag kapot.”
Daarna had ze slechts anderhalve maand om zich klaar te stomen voor het meetmoment in Rotterdam. “We trainden in heel korte blokken. Even op duur trainen, dan interval en vervolgens tijd nemen om rust te houden voor het NK.” De inlineskatester moet afwachten of haar prestaties voldoende zijn voor de EK-ploeg. “Aan het begin van de zomer heb ik dat toernooi op mijn doelenformulier geschreven, waarop ik al mijn ambities had gezet voor het seizoen. Je moet jezelf toch uitdagen. Na de Europacup in Geisingen had ik er best een hard hoofd in.” Met de tweede plaats heeft Jansen mooie zaken gedaan, op zaterdag heeft ze nog medaillekansen op de puntenkoers op de weg.
Alle uitslagen van het Daikin NK Inlineskaten zijn te vinden op de kalenderpagina.
