Gijon. Lagos. Shanghai. Rotterdam. Madeira. Rennes. Heerde. Oostende. Santa Maria Nova. Harbin. Bern. Pescara. Berlijn. Havana. Het wordt reizen, racen en rusten, kort samengevat, zo kijkend naar de volle skeelerkalender. Of de 27-jarige Berber Vonk – in Italië waar ze al ruim twee jaar samenwoont met haar Italiaanse vriend, gebruiken ze liever haar beter uit te spreken naam Noraly – alle plaatsen aandoet, valt te bezien; ze verheugt zich in elk geval op de tournee die op 10 november ten einde komt in de Cubaanse hoofdstad. “Da’s sowieso een plek waar ik niet eerder ben geweest, en dat maakt het zo leuk dat er Europees en mondiaal veel evenementen zijn”, zegt de uit Appelscha afkomstige Vonk.
Het is deels het avontuur dat trekt, en deels het prijzengeld waarmee World Skate (de internationale bond) de beste rijders aan de start probeert te krijgen. Naar verluidt keert de organisatie in totaal 210.000 Amerikaanse dollars uit voor een circuit van drie races, verdeeld over mannen, vrouwen en teams. Daarnaast is er een serie van de World Inline Cup (zes wedstrijden) waarin best wat valt te verdienen. “Mooi voor de sport”, vindt Berber, “maar ook goed dat er meer geld beschikbaar is, want de reizen en verblijfskosten zijn ook niet misselijk.”
Vonk legt zich volledig toe op het rijden van marathons. Dat is ook de reden dat ze dit seizoen is opgenomen in de professionele vrouwenploeg SPSPSK, bestaand uit zes rijdsters uit Italië, Colombia en Hongkong: Alice Marletti, Ilaria Carrer en Edda Paluzzi (allen Italië), Aura Quinta (Colombiaanse, wonend in Spanje), Vanessa Mimi Wong (HKG) en Vonk.
SPSPSK is niet meer dan een afkorting van Special Speed Skating, een fabrikant die gespecialiseerd is in skeelerlagers en zich heeft ontfermd over het nieuwe team. “We hebben allemaal onze sterke punten. Een van de Italiaanse meiden (Carrer, red.) behoort tot de ploeg omdat ze zich puur focust op de piste. Als er baanwedstrijden zijn, gaat de rest mee ter ondersteuning, maar de ploeg mikt vooral op het marathonprogramma, wat erg in mijn straatje past. Ik moet het hebben van de langere afstanden. Dat betekent niet dat ik het kortere werk niet beheers hoor; mijn voorkeur gaat wel meer uit naar het rijden van marathons.” Net als de Zuid-Amerikaanse Quinta, in 2019 en 2023 winnares van het eindklassement om de World Inline Cup. Vonk eindigde daarin als vierde.
Vorig weekend trapte ze haar seizoen af met de Europacup in het Spaanse Gijon. Volgens verwachting vielen er geen topuitslagen te noteren, want ze gebruikte de driedaagse als warming-up, rekening houdend met het feit dat het Daikin NK dit jaar erg vroeg wordt verreden (9-11 mei in Rotterdam). De nationale titelstrijd is jaarlijks een belangrijk meetmoment voor het EK (Oostende) en het wereldkampioenschap in Pescara. Wanneer Vonk kan en het een beetje past in haar schema, zal ze aan de start verschijnen van marathons op Nederlandse bodem. Wat prevaleert, is verhouding rust-arbeid, daar is ze intussen wel achter gekomen sinds ze het profbestaan heeft omarmd.
“Sinds ik in Italië woon en train – en mijn baan als sociaal therapeute heb opgezegd – merk ik dat je echt tijd hebt om goed te kunnen trainen. Waar ik voorheen steeds alles van tevoren moest plannen, heel vroeg moest trainen en vaak volledig naar de kloten was, is er nu ruimte om te rusten. Dat heeft effect op de training: je ziet het in de kwaliteit terug”, aldus Vonk, die momenteel met SPSPSK in het Portugese Lagos is voor de tweede Europacup.
