Die jonge kerel van 21 uit Zuid-Holland veroverde met flair de de 47e Gruno Bokaal, vóór mannen uit commerciële teams. In de grote vierkamp van deze jaarlijkse wedstrijd legde hij op de vijf kilometer van zaterdag de basis voor de eindzege waarmee hij Remo Slotegraaf en Lex Dijkstra (beiden behorend tot Team Reggeborgh) aftroefde. Om het succes van wat meer glans te voorzien, dicteerde hij een dag later ook de wet op de tien kilometer, een discipline waaraan hij zich nooit eerder had gewaagd. Niet slecht voor een schaatsende atleet wiens gedachten makkelijk afdwalen naar andere zaken en volgens zijn trainer-coach - een gewezen militair - geen man van de klok is.
“Colin is een dromer. Hij komt nooit op tijd op de training. Dan is-ie hier vijf minuten te laat, dan komt hij daar tien minuten te laat, of dan moet hij op het laatste moment zijn schaatsen nog slijpen… Maar hij is een geweldige jongen die heel goed coachbaar is.” Dat heeft de Friese marinier graag, jongens en meiden die zich laten sturen om er een betere sporter van te worden. Hoekstra weet velen te raken met zijn methode, evengoed toppers die weggezakt waren en onder hem weer opkrabbelen (Esmee Visser, Marwin Talsma). Voor de jonge twintiger Duivenvoorden uit Woubrugge geldt dat min of meer ook. Na een drietal minder geslaagde schaatsjaren, onder meer bij TalentNED en in het KNSB KTT Zuidwest, belde vader Ramon naar Hoekstra met de vraag of er bij Team FrySk plaats zou zijn voor zijn zoon. “Hij was bijna klaar met zijn studie. Hij is gekomen en het gaat crescendo sindsdien.” Kort samengevat, aldus Hoekstra.
Op sommige momenten wel beter dan crescendo, want dat woord betekent niets meer dan groei. Duivenvoorden was zaterdagavond eerder een menselijke paddenstoel die spreekwoordelijk uit de grond omhoogschoot. Op het altijd energieverslindende ijs van Kardinge in Groningen kwamen tijdens de eerste avond van de Gruno Bokaal – en zo verwoordde de coach het – ‘alle stukjes bij elkaar’. Na een gemiddelde 38,30 op de 500 meter (negende plaats) volgde er een gezien de omstandigheden voortreffelijke vijf kilometer. 6.33,73 was geen tijd waarmee hij opzien baarde, wél stond menigeen als versteend langs de baan toen de tijdverschillen met de rest in beeld kwamen.
“Hij schaatste jongens van commerciële ploegen eraf. En ook niet met een klein beetje.
Nee, ze eindigden op tien, twaalf seconden seconden. Op de 5 kilometer!” Hoekstra doelde op Remo Slotegraaf van Team Reggeborgh (6,40,69), Stijn van de Bunt (IKO, 6.41,51), Lex Dijkstra (Reggeborgh 6.44,34) en Sijmen Egberts (Jumbo-Visma, 6.49,63). Twee van hen (Slotegraaf en Van de Bunt) hadden Duivenvoorden in de IJsselcup verslagen met respectievelijk elf en ruim twee seconden. “Deze jongen wordt alleen maar beter. ‘Nou’, reageerde Colins vader gisteravond, ‘dat weet ik nog niet zo hoor Siep’. Ik wel. Als hij een stabiele 1500 meter rijdt zondag, kan het nog mooi worden. Maar laten we niet vergeten: de hoofdzaak voor Colin was om in de Gruno Bokaal bij de eerste vijf te eindigen, want dan mocht hij naar het NK Allround.”
Voor de muziek uitlopen kan gevaarlijk zijn in de sport. Duivenvoorden had nog wel wat horden te springen, met de schaatsmijl en een debuut op de tien kilometer. Geholpen door zijn onbevangenheid en de 'geweldige conditie' waarin hij verkeerde (Hoekstra wilde het niet als vorm omschrijven), verdedigde de Woubruggenaar zich echter met verve. Op de 1500 meter tegen Slotegraaf bleef hij soepeltjes overeind: 1.51,66 tegen 1.51,99. "Straks nog de tien. Met allemaal rondjes van 33 finisht Colin op veertien minuten. Da's genoeg, want Remo heeft een te lange slag voor dit ijs en zal echt geen 13.45 rijden", had Hoekstra hardop staan voorrekenen.
Hij kreeg gelijk. Zijn groeibriljant leek op een trein die keurig volgens het afgesproken dienstrooster zou arriveren. De benen van Duivenvoorden beschikten evenwel over een klein beetje extra brandstof, waardoor hij toch een handvol seconden voor de geplande aankomsttijd binnengleed. 13.54,58 voor de winnaar, om 14.12,27 die Slotegraaf liet afdrukken. Missie volbracht. "Bizar hè", sprak hij na afloop beduusd. "Dat ik nu ook de tien kilometer naar me toe heb getrokken. Nooit eerder gereden, maar ik was er niet bang voor. Nee, ik beschouwde het meer als een gaaf avontuur. Als je vertrouwen hebt, kun je veel."
Voor Robin Groot begint het seizoen nu écht
Robin Groot, winnares van de Gruno Bokaal bij de vrouwen, kon zondagavond met een grote glimlach een denkbeeldige punt zetten achter een vervelende periode. De oorzaak: corona, inderdaad alsof het virus nooit was weggeweest. In de weken voorafgaand aan het World Cup Kwalificatietoernooi, waarvoor ze met haar ploegmaat en vriendin Joy Beune grote plannen had gemaakt (‘Lekker samen de wereldbeker in’) kreeg het virus haar te pakken, en moest ze op het WCKT na de eerste afstand (1500 meter) ziek afhaken.
Terwijl TeamNL in Azië op jacht ging naar wereldbekermedailles, pikte de Noord-Hollandse met haar team IKO kort erna de draad van de dagelijkse trainingen weer op. Gaandeweg voelde ze de kracht en het goede gevoel terugkeren. De tweedaagse in Groningen, met onmiddellijk een vijf kilometer als afsluitende afstand op het programma van de Gruno Bokaal, werd een aardige maar meer dan geslaagde test. Ze won de 500 meter, de drie kilometer, eindigde als tweede op de 1500 meter achter Gioya Lancee en haalde op de langste afstand eveneens het podium: derde achter Evelien Vijn en Esmee Visser.
“Het was heel pittig, maar ik ben erg tevreden. Zeker wat betreft de drie kilometer, die mega-goed liep. Nou is dat al mijn favoriete afstand, het is lekker dat ik die race zo steady heb kunnen rijden. Dit toernooi was het eerste moment waarop ik me weer heb kunnen meten met anderen. Wanneer je dan direct een grote vierkamp moet doen, is dat wel andere koek dan een dag waarop er een afstand wacht. Bovendien zat ik elke keer in het laatste kwartet. Als je zag hoe de baan er op die momenten bij lag: je schaatste over hobbels en er zaten hier en daar gaten in het ijs als gevolg van de regen. Vreselijk! Alleen daarom ben ik al heel blij dat ik het er zo vanaf heb gebracht.”
“De Gruno Bokaal winnen, ja, dat is best leuk. Ik had deze wedstrijd nog nooit gereden. De laatste keer dat ik hier actief was, is vijf jaar geleden. Toen werd ik Nederlands kampioene Allround bij de junioren. Het was m’n doel hier te winnen na een shit-voorseizoen. Want in mijn hoofd zat natuurlijk geen Gruno Bokaal om in deze periode te schaatsen. Ik trainde de voorbije zomer om de World Cup te bereiken. Dat werd het niet en dat heb ik moeten accepteren. Nu ben ik fit. De overwinning geeft me veel vertrouwen en bevestigt nog eens dat ik allrounden enorm leuk vind om te doen. Plaatsing voor het NK was niet aan de orde, omdat ik me reeds had gekwalificeerd. Vorig jaar deed ik mee aan het EK Allround. Daar wil ik opnieuw voor gaan. En dan is dit een goed begin.”
Met dank aan de grote roerganger Hoekstra en zijn assistente op het ijs in Groningen, Helga Regts. “Bij Siep kun je jezelf, mits je jezelf dat toestaat, helemaal overgeven aan hem. Doe je wat er van je wordt gevraagd, dan krijg je zoveel vertrouwen. Dat is voor mij de sleutel voor mijn resultaten. Op het moment dat Siep zegt: ‘Je gaat deze rondjes rijden’, dan is het oké. Dat doe ik dan. Ik wil niet zeggen dat je niet meer hoeft na te denken, maar deze aanpak zorgt er wel voor dat de twijfels verdwijnen. Daar is Siep hartstikke goed in”, verklaarde Duivenvoorden, die daarom niet zo verbaasd was over zijn winnende vijf kilometer van zaterdag.
“Ik had met Siep 6.35 afgesproken, daar vertrok ik op. ‘Je schaatst op dat schema tot de laatste vijf ronden en dan kijk je of je nog kunt versnellen’, was zijn opdracht. ‘Maar als je je nou goed voelt, mag je de rit iets eerder wat harder opzetten’. Ik liep iets te hard van stapel, maar dat maakte niets uit, omdat ik dit seizoen goed kan inschatten waartoe ik in staat ben. Dat is weer het gevolg van de manier van trainen. Siep heeft erg veel gewerkt aan het voelen van mijn lichaam. Bij de schaatsplankoefeningen en sprongtraining moest ik me heel bewust zijn van wat het met me deed, zodat ik mezelf als het ware kon resetten wanneer dat nodig was. Dat zou helpen in wedstrijden om te kunnen bepalen of je een bepaalde inspanning langer zou kunnen volhouden.”
De zomerse arbeid betaalde zich uit. Het eerste tastbare bewijs leverde Duivenvoorden op de meest noordelijk gelegen ijsbaan van ons land. De Gruno Bokaal, in het verleden door genoeg grote schaatsers gewonnen, mag wat van zijn uitstraling hebben verloren, wie er bovenaan de lijst verschijnt, valt in het oog. Het vergroot de kans op de droom die hij ondanks de moeizame seizoenen stiekem nog altijd koestert. Hoekstra was er zondag al van overtuigd dat hij Duivenvoorden zal kwijtraken aan een merkenploeg. "Colin is gewoon een jochie dat ze bij die grote teams totaal over het hoofd hebben gezien. Dat meen ik serieus. Kijk, ik ben blij met hem, want hij is een prachtige trainingsmaat voor Marwin Talsma. We zijn zuinig op hem. Geweldig hoe hij zich ontwikkelt."
De uitslagen staan hier:
Tussenstand na de 1e dag vrouwen en de mannen
De eindstanden van de vrouwen en mannen
