Nadat ze haar steentje bijgedragen had in de kwartfinale, was Nederland de rest van de wereld de baas in de aflossingsraces van het wereldkampioenschap in Seoul. Velzeboer keek in het kolkende stadion als toeschouwer toe hoe haar oudere zus Xandra met Suzanne Schulting, Selma Poutsma en Yara van Kerkhof zegevierde. “Je hebt helemaal geen invloed op zo’n moment, dat is spannend”, blikt ze terug op de gouden race. “Het is ook heel mooi, vooral omdat ik eraan bijgedragen heb, dat is wel speciaal.” Realistisch als ze is, kende de twintigjarige rijdster haar plek. “Natuurlijk had ik zelf graag op het ijs gestaan, maar ik weet ook dat we een heel goed team hebben. Je staat er niet zomaar tussen, maar het was geweldig. Ik stond juichend aan de kant.”
De gouden plak in de Zuid-Koreaanse wereldfinale was de kers op de taart, maar ook daarvoor maakte Velzeboer een sterke indruk. Ze plaatste zich voor de wereldbeker en kon in die wedstrijden ook al vrij snel mee met de wereldtop. Toch was het even aftasten. “Het is sowieso beter uitgepakt dan ik vooraf dacht”, aldus Velzeboer. “Ik begon aan de eerste wereldbeker met het idee om zover mogelijk te komen en op die manier uit te vinden hoe ver dat zou zijn. Dat ging eigenlijk meteen heel goed met een B-finale en vanaf dat moment verliep het steeds beter.”
World Cup 4 in Almaty was daar een voorbeeld van. Het zilver op de 500 meter achter teamgenote Van Kerkhof was de bevestiging waar Velzeboer naar zocht: “Dat was heel fijn. Als zoiets zo snel lukt, vind ik dat zelf wel bijzonder.”
De jongere zus van Xandra Velzeboer stapte de afgelopen jaren wel vaker over van team, maar bij de nationale shorttrackselectie was alles groter en serieuzer dan ze tot nu toe meemaakte. “Dat is altijd wel even wennen”, gaat ze verder. “De meest ingrijpende veranderingen had ik door mijn verhuizing naar Heerenveen al gehad. Met Xandra in het team had ik ook iemand die me hielp en aan wie ik vragen kon stellen. Daardoor ging het heel soepel en voelde ik me snel thuis.”
“Ik denk dat ik op het ijs het niveau vrij snel te pakken had. Suzanne en Xandra zijn natuurlijk een stap verder, maar ik had in de trainingen aansluiting bij de anderen en had niet het idee dat ik de zwakste was. Wel merkte ik tijdens het seizoen dat ik steeds beter werd, ook omdat ik echt veel geleerd heb van de andere vrouwen in het team. Daar heb ik veel aan gehad.”
De rijdsters van de TeamNL Shorttrack zijn niet alleen elkaars teamgenotes en concurrentes, ze coachen elkaar ook actief. “We trainen elke dag samen en praten over bepaalde technische aspecten die bij iemand goed werken. Dat proberen we over te brengen en daar sparren we over”, aldus Velzeboer, die dat ook in de wedstrijden doortrok. “Dan had ik even overleg met Yara. Voor dat soort dingen heb je natuurlijk een coach, maar het is ook handig als je dit met je teamgenotes kunt delen. Daar steek je veel van op.”
Zo kon de geboren Culemborgse ook steeds haar doelen bijstellen. “Met het EK en WK was ik aan het begin van het seizoen helemaal niet bezig. Op een gegeven moment veranderde dat in een echt doel. Na de eerste vier wereldbekers plaatste ik me voor het EK en had ik ook het WK in gedachten. Het was naar mijn idee een realistisch doel.” Velzeboer werd door bondscoach Niels Kerstholt geselecteerd voor de relay, maar reed door de afmelding van Xandra ook de 1500 meter. In de halve finale werd ze nipt vierde. “De B-finale ging net aan me voorbij, maar ik had alles eruit gehaald. Voor het team was het doel de wereldtitel op de relay en dat is wél gelukt.” De ervaring van het WK in Seoul neemt Velzeboer mee in het vervolg van haar carrière. Ze maakte voor het eerst de ‘best indrukwekkende’ ambiance van een groot toernooi mee en nam alle tips en ervaringen van haar teamgenoten op.
“Heel bijzonder”, noemt Velzeboer het moment dat ze met haar zus op het WK-podium stond en naar het Wilhelmus mocht luisteren. “Het voelde als het begin van iets moois. We hebben van jongs af aan veel samen geshorttrackt, het is geweldig om daar dan samen te staan. Onze ouders waren er ook bij in Seoul, prachtig dat zij het konden meebeleven.” In de wereldbekers stond Velzeboer al regelmatig opgesteld in de aflossingsploeg, maar bij een volgende WK-finale – bij voorkeur die van volgend jaar in Rotterdam - wil ze wel op het ijs staan als de oranje pakken op de baan verschijnen. “Ik hoop dat ik dan nog meer kansen krijg om me te laten zien.”
De verwachtingen zullen logischerwijs veranderen na haar sterke debuutseizoen, maar dat deert Velzeboer allerminst. “Het geeft me juist meer energie. Ik heb bewezen dat ik het in me heb en dat het nog beter kan. Nu ben ik natuurlijk een jaartje ouder en heb ik een jaar in het team gezeten. Ik heb ten opzichte van vorig jaar meer kennis en meer vertrouwen opgedaan.” Het geeft ook een duidelijk doel om deze zomer aan te werken: “Fysiek ben ik al een stuk sterker geworden, maar dat is ook nu weer een doel. En door nog meer wedstrijden te rijden op wereldniveau, denk ik tactisch ook sterker te kunnen worden en beter te weten wat je op welk moment moet doen in een race.”
