In Nijeveen waren enkele internationale inlineskatesterren te bewonderen. Ter voorbereiding op de Europa Cup in Heerde stonden onder anderen meervoudig wereldkampioenen Patxi Peula en Alex Cujavante aan de start. Ondanks hun erelijsten kwamen zij tekort in Drenthe. De Hollandse jongens voerden al in de eerste rondes het tempo, waarna Bart Hoolwerf, Ronald Haasjes (beiden Reggeborgh), Jordy Harink (Albert Heijn Zaanlander) en Kevin van der Horst (OKAY KPMS) de kopgroep vormden. Rondenlang bleven ze uit de greep van de achtervolgers. Totdat…
“Ik was zó goed vandaag…”, begint Van der Horst. “Jordy zei: ‘Nu nog één keer gas geven’. Met hem had ik een bondje gesloten, omdat wij het als eenlingen tegen Reggeborgh moesten opnemen. Maar aan de achterkant van het parcours lag heel veel zand. Ik tikte mezelf op dat punt aan en kwam op één been in het gras, alleen begon daar de sloot al. Ik kon gewoon geen kant op en viel zo in de sloot.” Naast de brandnetelplekken in zijn nek en een natte schoen liep Van der Horst ook schade op in de koers. De kopgroep was uit het zicht en de Staphorster moest zich aansluiten bij de achtervolgers. Evenals Hoolwerf, die het tempo niet had kunnen bijbenen.
Van het duo Harink en Haasjes was het met name de rijder van Anema die het werk vooraan moest opknappen. “Ronald zei tegen mij dat hij niet meer kon overnemen. Omdat we zo goed samen hadden gewerkt, geloofde ik hem. Uiteindelijk kwam hij in de laatste ronde op het stuk met zijwind op een gaatje te zitten. Toen trok ik door en loste ik hem. Hoewel dat stuk naar de finish heel zwaar was om solo te rijden, wist ik dat ik de overwinning binnen had”, aldus Harink.
Begin april werd hij vader van zoontje Levi, maar heeft hem dat vleugels gegeven? “Dat zegt iedereen, maar volgens mij heeft het me vooral korte nachten bezorgd”, lacht Harink. “Wie weet heeft het vaderschap geholpen en is dit het bewijs.”
Haasjes eindigde op gepaste afstand als tweede, maar wie completeerde het podium? Dat was de gebutste Van der Horst, die door Hoolwerf de beste man in koers werd genoemd. “Dat geeft vertrouwen. Je koopt er niks voor, maar er is wel een podiumplek. En die had ik nog niet. Ik wist dat ik er goed opstond, want ik was aan het begin van april lekker aan het trainen. En de voorbije weken voelde ik me al goed”, aldus Van der Horst.
De moedige poging van Schilder
De koers bij de vrouwen begon afwachtend. Het tempo lag laag en het peloton vormde een lange lint door de smalle paden rondom Nijeveen. Daarom ging de pas 17-jarige Schilder al vroeg in de race op avontuur. “Vandaag wilde ik kijken wat ik zou kunnen. Berit (Gunderson, teamgenote van Schilder, red.) reed achter mij en omdat de weg smal was, kon zij niet ingehaald worden. Daardoor had ik een halve ronde de tijd om een voorsprong op te bouwen.”
Het gat tussen de winnares van de beloftencompetitie bij het marathonschaatsen en de kopgroep varieerde erg. “Af en toe zag ik de rijdsters achter me en versnelde ik. Ik reed lekker.” Met nog twee ronden te gaan lag ze 35 seconden voor op het peloton. “Ik had helemaal niet door dat het gat zo groot was”, vertelt Schilder. En dat is begrijpelijk, want binnen een rondje werd die hele voorsprong al teniet gedaan. De dertiende plek restte voor de avonturier. “Het was zwaar en taai, maar daar word je sterker van”, klinkt het strijdlustig.
Voor Van Loon en haar teamgenote Fleur Veen was de marathonwedstrijd een mooie opwarmer voor de Europa Cup. “Het tempo lag heel laag, mede omdat het parcours zo smal was. Alleen rondom de finish moest je opletten. We probeerden wel te ontsnappen uit het peloton, maar de Argentijnse en Colombinaanse reden het gat gelijk dicht.” De twee vrouwen van Double FF realiseerden zich dat ze in actie moesten komen, toen de twee op het rondebord verscheen en Schilder nog steeds uit zicht was. “Fleur heeft een stuk op kop gereden en toen zagen we haar snel dichterbij komen. Sofia heeft het heel lang volgehouden”, vervolgt Van Loon. In de sprint was de Europees kampioene de machtigste.
De Argentijnse Rocio Berbel finishte vlak achter de Nederlandse. “Het was een moeilijke race, maar ik heb er echt van genoten. Ik hoopte op een sprint, want dat is mijn sterke punt. In Argentinië hebben we geen marathons. Dus altijd als ik in Nederland ben, probeer ik ze mee te pakken”, vertelt Berbel. Berber Vonk eindigde als derde.
De volledige uitslagen van de mannen en de vrouwen zijn hier terug te lezen.