Zo legde Van Loon beslag op haar tweede dagprijs en uiteraard de zege in het eindklassement van de reeks die in Heerde begon, Rijssen als tweede station aandeed en de ontknoping kreeg in Staphorst. Met de overwinning voor haar teamgenote Fleur Veen vrijdagavond in Rijssen was het feest compleet. “Best een belangrijk succes voor ons”, erkende Van Loon, “want de Reggeborgh-serie stond in ons schema aangevinkt als een onderdeel van een super-intensieve trainingsweek. Deze wedstrijd paste er perfect in. Wanneer het dan ook nog ontzettend goed is georganiseerd door de verenigingen, kom ik graag aan de start.”
Deze driedaagse staat, veronderstel ik, vooral in het teken van opbouw naar de grote toernooien later dit seizoen: het EK in Frankrijk en het WK op Italiaanse bodem.
“Dat klopt. Daar hoop ik goed te presteren.”
Niet alleen afgaand op de resultaten, maar ook de manier waarop je rijdt, verraad je dat je er goed voorstaat.
“Vorig seizoen ben ik na het schaatsen overtraind geraakt. Daardoor trainde ik in deze periode een jaar terug vier weken helemaal niet, en vervolgens moest ik twee weken gebruiken om opnieuw ritme op te doen. Het is daarom wel logisch dat je beter bent als je die trainingsarbeid niet hoeft te missen zoals nu het geval is. Ik draai een normaal seizoen, met dien verstande dat ik niet naar het natuurijs in Zweden ben gegaan, om wat meer rust in te bouwen naar de zomermaanden toe.”
Die planning maak je nog steeds met oud-rijdster Manon Kamminga, hè?
“Zij is mijn baken in de woelige zee, al jaren. Dit jaar functioneert ze wat meer op de achtergrond en word ik geacht veel zelf te doen. Dat is spannend, want ik ben pas 22 jaar en ik ben nog niet zo lang actief op de lange nummers, maar tot dusver verloopt dat goed. Een sprint rijden bijvoorbeeld, is heel wat anders dan een puntenkoers beheersen. Het is echt een leertraject geweest om in het internationale veld aansluiting te vinden.”
Hoe ervaar je het dan dat je al in je tweede jaar Europees kampioene bent geworden, tot verrassing van velen?
“Ik hikte al even tegen het podium aan, met een zesde en een vierde plaats in het verleden. Dit seizoen merk ik dat ik meer op mijn gemak in het peloton zit. De concurrentie wil meer achter me kruipen, ik hoef minder te vechten voor mijn plek. Eerlijk gezegd heb ik nu pas het gevoel Europees kampioene te zijn, wanneer ik de wedstrijden mag rijden in die speciale trui.”
Voel je niet meer druk als kampioene?
"Niet per se, al schiet het wel altijd door mijn hoofd. Mensen verwachten wat van je, dat idee heb ik. Zo nu en dan overvalt de gedachte me van nu moet het even goed gaan en lukken, al geloof ik dat iedere sporter dat weleens ervaart. Nee, van druk heb ik niet echt last. Het is vooral heel leuk in dit pak te rijden. Ik probeer het ervan te nemen tot in juli. Wie weet kan ik de titel Valence d’Agen prolongeren."
"Het aantal trainingsuren is veel groter dan in 2022. Ik voel me meer een professional dan in het verleden, dankzij goede sponsoren en het feit dat ik in Heerenveen woon (makkelijker voor de training). Verder hoop ik de steun van NOC*NSF te behalen. Hoewel ik vorig jaar de Europese titel bemachtigde, kreeg ik geen toelage. Als me dat nu wel lukt, kan ik er nog een stap bovenop doen om de absolute top te bereiken, met als ultiem doel een medaille op het WK veroveren. Dat hoeft niet per se dit seizoen te gebeuren hoor, als het er maar een keer van komt.”
De uitslag van Staphorst bij de vrouwen vind je hier.
Het eindklassement van de driedaagse .
