Wanneer Glenn Nijenhuis terugblikt op de eerste zomermaanden, kan geconcludeerd worden dat hij noch ontevreden noch enthousiast is over zijn resultaten. “Na twee maanden trainen in Colombia ben ik direct de Europa Cups ingegaan. Daar behaalde ik redelijk resultaten. Niet super, ook niet slecht. Daarna volgde de voorbereiding op het NK, waar ik prima reed, alleen won ik geen enkele afstand.”
Nijenhuis was de meest regelmatige sprinter op het Daikin NK. Hij oogstte tweemaal zilver en tweemaal brons. “Het ontbreken van die titel heeft me de das omgedaan voor het EK.” De Heerdenaar geeft toe dat op de 100 en 200 meter Jelmar Hempenius onbereikbaar was. De 500 meter had zijn afstand moeten worden. “In de laatste ronde liet ik de deur openstaan. Dom, want zo kwam Rémon (Kwant) makkelijk binnendoor. Als ik de beelden terugkijk, had ik die niet mogen verliezen.” De race die hij op 0,088 seconde verloor spookte nog een paar dagen door zijn hoofd heen. “Ik had het Rémon moeilijker moeten maken.”
Met Kwant, Hempenius, Kay en Rick Schipper was de concurrentie op het NK fors. “Vier keer podium is niet slecht, maar ik hoopte minimaal één titel te pakken. Als je op een afstand de beste bent, heb je meer kansen op het EK. In het selectiedocument staat dat top-4 op dat toernooi haalbaar moet zijn, wil je je kwalificeren. Ik denk niet dat die 0,088 op de 500 meter het verschil maakt.”
Of die top-4 realistisch zou zijn voor Nijenhuis is echter de vraag. “Het is een old-school piste in Frankrijk, een parabolische. Voor ons als Nederlanders is dat lastig, omdat wij nooit rijden op zo’n piste. Het is een baantje voor Kay en Rick, die technisch goed uit de voeten kunnen. De Fransen hebben het thuisvoordeel, want die kunnen daar al weken van tevoren op trainen. Mij ligt het minder.”
Hoewel Nijenhuis bij terugkomst uit Colombia tevreden was over zijn uitstapje en zijn conditie, heeft hij zich dus niet geplaatst voor het EK. Een duidelijke verklaring ontbreekt. “Ik heb dit seizoen degelijk gereden, maar geen topvorm gehad. Colombia was een gave ervaring. De arbeid die ze daar verrichten is echt bizar. Misschien heb ik daar te hard getraind, waardoor ik vermoeid was bij terugkomst en niet kon pieken op het juiste moment. Bovendien ben ik sinds zes maanden bezig met krachttraining, wat ik eerder niet kon wegens rugproblemen. Ik denk dat ik daardoor wat kracht op pure snelheid verloren ben.”
Voor Nijenhuis resten nog enkele wedstrijden. Komend weekend rijdt hij het RIT in Medemblik. “Een leuk weekendje, waarin ik aan alle onderdelen meedoe. Vervolgens wil ik naar de Europa Cup in Italië en Oostende.” Daarna zal hij wat gas terugnemen om zich vervolgens voor te bereiden op de zomer van 2024.
Studie in de praktijk
Nijenhuis wil na deze zomer een half jaar de tijd nemen om zich te focussen op zijn studie software engineering. Ook in zijn skeelercarrière komt de kennis over de tak van informatica van pas. “Ik heb een tijdwaarnemingssysteem voor mezelf ontwikkeld, die ik gebruik tijdens trainingen. Een laser klokt mijn rondjes en de tijden verschijnen op het kastje die een halve baan verderop staat. Bovendien kan ik er een JBL-boxje op aansluiten dat het startgeluid nabootst. Zulke systemen bestonden al wel, maar zijn ontzettend duur. Daarom heb ik het zelf ontwikkeld. Ik ben er twee jaar mee bezig geweest, maar nu werkt het mooi.” Inmiddels heeft de inlineskater er al meerdere gemaakt en verkocht, onder meer aan Kay Schipper.
Was de stap naar Colombia voor herhaling vatbaar, zoekt Nijenhuis naar een nieuw avontuur in het buitenland of vertrouwt hij voor volgend jaar op zijn thuisbasis in Heerde? “Ik wil alles op een rijtje zetten om te kijken hoe ik vooruitgang kan boeken. Voor mijn gevoel ben ik de afgelopen drie jaar op hetzelfde niveau blijven hangen. Ik hoop nog een keer die stap te maken, ik ben pas 22.” Nijenhuis lijkt de voorkeur te geven aan zijn thuisclub in Heerde. “Hier heb ik een prachtige accommodatie met krachthonk, dichtbij huis en een goede trainer, Jeroen Dunnewind. Bovendien is het beter voor de rijders onder mij als ik blijf. Ik denk niet alleen aan mezelf, ik stop immers ook een keer.”
Alleen de sparringpartners ontbreken voor Nijenhuis. Met de gebroeders Schipper in Noord-Holland, Hempenius in Heerenveen en Kwant die de overstap maakte naar Italië, zijn de beste sprinters van Nederland verdeeld. “Trainen in Friesland met Hempenius zou de enige andere optie zijn. Ja, of vanuit de KNSB een nationaal team, maar ik verwacht niet dat dat er zal komen. ” Waarschijnlijk blijft de trots van Skeelerclub Oost-Veluwe trouw aan zijn baan.
