Swings, goudenmedaillewinnaar op de mass start in Beijing, wordt zogezegd de zesde man in het team van Okay dat eerder deze week Stefan Wolffenbuttel strikte. “De focus blijft op de grote langebaanwedstrijden liggen, met de nadruk op de vijf kilometer en de mass start. De marathons rijdt hij vooral in dienst van dat programma. Verder gaan we kijken of Team IKO in trainingen soms tot een samenwerking kan komen met het marathonteam, als een soort kruisbestuiving”, verduidelijkt IKO-coach Erik Bouwman.
Op de momenten dat Swings geen langebaanverplichtingen heeft, kan ploegleider Ron Neymann van Okay-KPMS hem opstellen in de ploeg. Deze winter stond De Vlaamse alleskunner namens IKO al vijf keer aan de start van een marathon. Die in Enschede won Swings (bovenste foto), terwijl hij in de overige vier niet lager dan de zevende plaats eindigde.
“Ik denk dat het mogelijk moet zijn dat Bart de helft van het marathonprogramma kan rijden”, denkt Bouwman hardop. “Hij vindt de sport ontzettend leuk, en als hij meedoet is het meestal om de overwinning. Dat viel deze winter echter niet altijd mee omdat hij als een eenling moest opboksen tegen goed georganiseerde ploegen. In de eindsprint kwam hij dan net wat tekort.” Het deed Swings zelf besluiten contact te zoeken met Neymann, onder wiens leiding hij in het verleden (2017-2018) schaatste bij Bouw en Techniek.
“Dat waren mijn mooiste jaren als marathonrijder. We streden niet alleen om te winnen, het ging ons ook om er attractieve wedstrijden van te maken. Dat is altijd drijfveer in mijn sportbeoefening, zo houd ik er plezier in. Op die manier wil ik het blijven aanpakken: keihard koersen zonder de tactiek die er puur op is gericht dat er wordt gewonnen”, aldus Swings die op 12 februari 32 wordt. “Al start ik natuurlijk altijd om als eerste de streep te passeren. Daarom ben ik blij dat ik volgend seizoen een groep van jongens om me heen heb die dat makkelijker maakt.”
Op het natuurijs van bijvoorbeeld de Weissensee zal hij voorlopig nog niet te zien zijn. De reden is simpel: de langebaankalender laat zich moeilijk of niet combineren met de veldslagen op bevroren meren in het buitenland. “Wanneer het einde van mijn schaatscarrière in zicht is, wil ik me er wel aan wagen. De Alternatieve Elfstedentocht staat op mijn verlanglijst, maar de komende jaren telt vooral de langebaan. Mochten er weer eens wedstrijden komen op natuurijs in Nederland, dan ben ik er hopelijk wel bij.”
