Antoinette Rijpma-De Jong is altijd heel zenuwachtig bij de ritten van haar zus. Hoe zat dit nu ze zelf de tegenstandster was? “Ik vond het wel dubbel en toch ook heel mooi. Als je er met z’n tweeën zo’n race van kunt maken, is dat bijzonder. Nu was ik zowel zenuwachtig voor haar als voor mezelf. Ik wist dat ik snel moest vertrekken om voorlangs te kunnen. Bij de start had ik een misser. Er kunnen veel dingen bij mij nog beter, maar het is supermooi dat we met z’n tweeën een WK-ticket halen. Dat is voor nu het belangrijkst.”
Zussen of niet, Antoinette wil winnen. “Het blijft dat ik nooit wil verliezen, ook niet van Michelle. Ze reed op een gegeven moment wel hard door. In de laatste binnenbocht moest ik goed blijven zitten. Ik werd wel even zenuwachtig. Het kwam nog maar net goed. Zo'n strijd haalt het beste in mij naar boven en ik ben supertrots op haar.”
Rijpma-De Jong vertelt waarin ze op elkaar lijken en verschillen. “We hebben er beiden een goede kop op zitten en geven nooit op. Ik ben de echte vechter. Zij ook wel, maar zij heeft het meeste talent. Bij haar komt het wat natuurlijker en ik moet er harder voor werken. Michelle kan technisch goed blijven rijden en al haar energie kwijt in één rit. Dat is voor mij soms wat moeilijker.”
Na de Nederlandse titel op de 1500 en 3000 meter, was de rijdster van Jumbo-Visma blij met zilver. “Ik vind het heel bijzonder dat ik me heb geplaatst voor het WK op de 1000 meter. Mijn doel was om dit ticket binnen te halen en dat is gelukt. Ik weet dat ik nu in orde ben en goed in mijn vel zit. Ik sta er, ook zonder écht goede races.”
Michelle de Jong voelde de sister battle zaterdag al aankomen. “Het gekke was dat ik een soort voorgevoel had. Ik zei het nog tegen Antoinette toen we aan het uitwerken waren na onze races: Zouden we misschien nog tegen elkaar moeten? We zaten in dezelfde lotingsgroep. Het was grappig dat dit ook zo uitkwam. Maar het brengt ook een beetje extra spanning met zich mee, want je wilt natuurlijk dat het allemaal goed gaat en dat je elkaar niet in de weg rijdt. We waren allebei extra gespannen vandaag.”
Voor heel even was Antoinette een concurrente in plaats van haar grote zus. “Vandaag was het voor twee minuten even anders, maar toen ik aan de start stond en werd omgeroepen als ‘zusje van’ toen dacht ik: Niet aan denken, op mezelf focussen! Dat was wel heel moeilijk. Ook tijdens de race was ik wel bezig met hoe ver ze van me afzat. Ik wist natuurlijk dat ze in de laatste bocht nog heel hard onderdoor kon komen en misschien ook nog wel eerder. Dat zijn allemaal dingen waar je niet mee bezig wilt zijn, maar je doet het toch. Uiteindelijk is het gelukt, dus dat laat zien dat ik mentaal scherp kan zijn, ook als het lastiger wordt.”
Na de race was er meteen de knuffel. “Ik voelde een enorme ontlading. Ik besefte: Zo bijzonder dat we tegen elkaar kunnen rijden, dus ik kreeg gelijk een lach op mijn gezicht. Het is sowieso voor het eerst dat ik me plaats voor de 1000 meter op een WK, dus het was een mooi weekend.”
Kok mist weer de boot
Zowel op het Daikin NK Sprint als op het EK Sprint nestelde Femke Kok zich achter Jutta Leerdam op de 1000 meter. Het verschil lag die races tussen de 1,2 en 1,5 seconden, maar niemand kon zich tussen de twee beste sprintsters van het land nestelen. Een 1000 meter rijden kan Kok dus zeker, helaas lukt het haar alleen niet op de beslissende momenten.
Vorig seizoen het Olympisch Kwalificatietoernooi en deze winter het World Cup Kwalificatietoernooi en het Daikin NK Afstanden; op alle drie de toernooien zat Kok niet aan de goede kant van de streep. Toeval of een patroon? “Ik weet van mezelf dat ik soms een wat mindere dag heb op de 1000 en dat had ik deze keer dus ook. Het is echt heel erg balen. Bij het NK Sprint liet ik nog twee goede races zien. Na de opening trok ik hem niet hard genoeg door. Dat mijn eerste rondje te langzaam was vandaag kon ik niet meer goedmaken. De verschillen waren te verwaarlozen (0,07 honderdsten met het brons, red.). Jammer dat het nu niet lukt.”