Afgelopen weekend verscheen Groot voor het eerst individueel aan de start van een World Cup voor senioren. Tot dan toe was de vijftiende plek op de mass start haar enige treffen in de wereldbeker. Vorige week vrijdag voegde ze er een tweede plaats op de drie kilometer in de B-groep aan toe en op zaterdag het zilver van de ploegenachtervolging. Een bijzondere prestatie, vooral omdat ze eind januari nog dacht dat haar seizoen erop zat. Na haar debuut op het EK Allround – door de afmelding van haar ploeggenote Joy Beune – kreeg ze enkele tegenslagen te verduren in aanloop naar het Daikin NK Afstanden.
“Het is een enorme rollercoaster geweest. Mentaal was januari een pittige maand. Er waren veel hoogtepunten en ook echt een paar dieptepunten. Ik reed voor het eerst een EK en dacht: wow, ik sta hier gewoon. Vlak daarna verloor ik mijn oom. Toen het weer beter ging en ik in de trainingen hard schaatste, kreeg ik last van een ontstoken verstandskies. Daardoor lag ik drie dagen plat van de pijn en kon ik niets. Eten lukte me niet.”
Enkele dagen voor het Nederlands Kampioenschap dacht Groot dat ze niet kon starten. Omdat het toernooi gold als kwalificatiemoment voor de internationale toernooien, zou daardoor haar seizoen erop zitten. “Ik had niet verwacht dat ik mee kon doen en al helemaal niet dat ik twee weken later in Polen zou rijden.” Een zevende plaats op de drie kilometer en een achtste op de 1500 waren niet genoeg voor directe kwalificatie voor de laatste wereldbekers, maar enkele afmeldingen bezorgden haar het ticket naar Polen.
Dat Groot uitgerekend in Tomaszow Mazowiecki voor het eerst individueel in actie kon komen bij een World Cup voor senioren, maakt wellicht de cirkel rond. Als negentienjarig talent veroverde ze namelijk vier wereldtitels op het Poolse ijs. Vanaf dezelfde hotelkamer als waar ze tijdens het WK Junioren zat, vertelt ze drie jaar later over de moeilijke tijd die volgde na haar succesvolle juniorenperiode. De Alkmaarse kreeg een contract bij de opleidingsploeg van Jumbo-Visma, maar kon haar draai daar niet vinden.
“De afgelopen twee seizoenen schaatste ik niet goed. De trainingen sloegen niet aan en ik werd niet beter. Als het op het ijs niet klopt, word je heel onzeker. Bij de junioren trainde ik hard en won ik wedstrijden. Heel frustrerend dat daarna die groei stopte.” Groot moest vertrekken bij Jumbo-Visma en kreeg het vertrouwen van de gebroeders Ten Hove om bij Team IKO aan te sluiten.
“Nog geen half jaar later schoten daar mijn waardes omhoog. In de zomer zag ik het al en daarna ben ik in het winterseizoen gegroeid. Ik geniet nu meer van het schaatsen. We trainen superhard, maar het blijft gewoon leuk. Dat miste ik vorig jaar een beetje. Het was de beste keuze die ik kon maken om naar IKO te gaan,” aldus de 22-jarige schaatsster.
Niet alleen de goede resultaten lieten de onzekerheid van Groot verdwijnen, ook de gesprekken met de psychologen van Psyned. De sponsor is het hele jaar betrokken bij Team IKO en tweewekelijks spreken de schaatsers met psychologe Yara van Gendt. Bovendien heeft Groot haar eigen sportpsychologe waarmee ze kan praten over alle obstakels op de weg naar succes. “We zijn onder andere bezig geweest met mijn onzekerheid, waar dat vandaan kwam. Het is hartstikke belangrijk om zelfverzekerd te zijn als topsporter, dat was bij mij een beetje weg. In die gesprekken heb ik ook geleerd dat downs erbij horen.”
“Hoe ik uit tegenslagen iets positiefs kan halen, zag je bijvoorbeeld met die verstandskies. Hoewel ik aan de antibiotica zat, heb ik best een goed NK gereden met een persoonlijk record op de vijf kilometer. Op het moment dat ik er anderen er niet mee lastig wilde vallen, bood mijn psychologe mij een luisterend oor. ‘Je hebt een heel goed seizoen gehad, jammer van die verstandskies, maar je bent nog maar 22’, hield ze me voor. Dat zijn de dingen die je wil horen. Door de grond zakken heeft geen zin, want je kunt er niets aan veranderen.”
Door haar tweede plek in de B-groep, schaatst Robin Groot bij de laatste World Cup vrijdagavond om 18.20 uur in de A-groep. Zondag zal ze met Elisa Dul de mass start rijden. Ondertussen heeft ze alweer zin om in de zomer hard te werken. “Als ik volgend jaar weer zulke stappen maak, kan ik meedoen om de WK-tickets.”
Coach Erik Bouwman zag zijn pupil opbloeien. “In het begin was ze bedachtzaam en onzeker. Toen ze aan het begin van de winter beter schaatste, zag je wat veranderen in de persoon Robin. ” Volgens hem werd niet alleen in haar hoofd de knop omgezet. Net als haar ‘schaatszus’ Beune is ze gegroeid op meerdere vlakken. “Het is een pre dat ze mentaal goed in hun vel zitten, maar daarmee ga je nog geen races winnen. Bij IKO gaan we uit van vier pijlers waaraan gewerkt wordt: fysiek, technisch, mentaal en tactisch.”
“Fysiek misten beide meiden een goed fundament. Ze konden diepgaan, maar de basis ontbrak. Omdat we met behulp van onze performance coach Jacob Veenstra de benodigde waarden sterk hebben kunnen verbeteren, houden ze aan het einde van de races meer over. Technisch hebben we bij Robin gefocust op de bochtenpositie. We hebben onder meer veel gesleuteld aan de plaatsing van haar schaatsen in de bocht. Bij de tactiek komen de technische en mentale focuspunten bij elkaar. De tools die geleerd zijn bij de sportpsycholoog en de manier waarop je zo’n race begint, hoeveel vermogen je levert. Als het plan wordt uitgevoerd, rollen daar de ideale rondetijden uit richting steeds betere races.”
