Het brein achter dit idee was Gary Hekman. De ervaren marathonschaatser is geïnteresseerd in de innovaties rondom voedsel in de sport en spreekt daarover weleens met wielrenners. “Met mijn gravelwedstrijden heb ik vaak een camelbak. Zo kan ik meer meenemen voor de langere afstanden. Voeding wordt steeds belangrijker, iedereen is daar veel mee bezig. Kunnen wij dan die camelbak niet inzetten om het anderen moeilijk te maken?”, bedacht Hekman tijdens een van zijn fietsritten.
De 'bidons' voor op de rug werden op 80 kilometer voor de finish uitgedeeld tijdens de Alternatieve Elfstedentocht. Omdat de rijders van Roy Boeve genoeg munitie hadden voor vier rondes, versnelden ze de volgende omlopen bij de verzorgingspost, zodat de concurrentie geen tijd had om eten en drinken aan te pakken. “We verwachtten dat de toppers op een gegeven moment wel zouden aanpakken, maar de ploeggenoten van bijvoorbeeld Jordy Harink wilden we in twijfel brengen, zodat zij niet genoeg energie meer hadden en hij geïsoleerd zou raken in de finale.”
Niet alleen het peloton raakte uit balans door de plotselinge actie, ook de rijders van Reggeborgh ondervonden wat problemen. Het plan was namelijk nog niet eerder getetst. “Achteraf gezien had het iets beter gemogen, er zaten kleine schoonheidsfoutjes in. De volledige literzak was bijvoorbeeld gevuld. Bij het aanpakken zat er geen lucht meer in, waardoor sommige openklapten. Uiteindelijk hadden de belangrijke mannen hem gevuld en de rest kon delen”, legt Hekman uit. Eén van die 'belangrijke mannen' won vervolgens de Alternatieve. Maar het zal te veel eer zijn om de zege van Crispijn Ariëns aan het tactisch plan te wijden.
“Ik denk dat het we het peloton wakker hebben geschud en dat we in Zweden meer jongens met een camelbak zullen zien. Het verrassingseffect is er nu wel een beetje af. In het begin werd er lacherig over gedaan, het ziet er natuurlijk ook apart uit. En als je iets nieuws doet, is dat raar. Achteraf kwamen rijders naar me toe en zeiden dat het een geniaal idee was. 'Dat we daar niet eerder op gekomen zijn.'”
De eerste zet is gedaan door Reggeborgh, wie zal in Zweden een list uit de hoge hoed toveren?
Meer informatie over de vierde Grand Prix in Luleå vind je op de kalenderpagina.
Slokken tellen en koolhydraten bunkeren
Tijdens races van meer dan honderd kilometer is de inname van koolhydraten belangrijk voor het lichaam, zeker voor ‘De Beer van Gramsbergen’. “Het is onderweg een soort wiskunde wat je nodig hebt. Ik weet dat ik tussen de 90 en 95 gram koolhydraten per uur opneem, dan moet ik dat constant zien aan te vullen. Niet alles binnen vijf minuten, het gaat de hele klok rond. Continu ben ik aan het tellen hoeveel slokken ik gedronken heb en hoeveel gelletjes ik genomen heb.”
De dag voor de koers begint de rekensom al. In de avond neemt Hekman een flinke hoeveelheid pasta, terwijl hij bij het ontbijt juist rustig aan doet. “Waar veel schaatsers enkele uren van tevoren aan de borden pasta’s zitten, doe ik dat niet meer. ’s Ochtends eet ik voornamelijk havermout. Iets meer dan normaal, maar verder geen rare dingen. Je wilt niet dat je voor de race tot aan de nok toe gevuld bent, anders begint je lichaam al met verbranden. Dat moet pas starten als de wedstrijd begint.”
“Mijn voedselplan in Oostenrijk hield in dat ik om de ronde wat aanpakte, dat is ongeveer elk half uur. Ik weet hoeveel koolhydraten er in de bidons en blocks (energiesnoepjes, red.) zitten en hoeveel ik op kan nemen. Als ik 120 gram erin gooi, krijg ik maagpijn. Maar als ik slechts 60 gram binnenkrijg, ga ik sneller richting een hongerklop. Tegenwoordig is zo’n mineralentekort nergens voor nodig, alleen moet je lichaam wel aan die flinke hoeveelheden wennen. Anders haak je in de wedstrijd eerder af”, aldus Hekman.
Tijdens duurritten op de fiets traint de marathonrijder zijn lichaam om de grote getallen koolhydraten aan te kunnen. "Het lijkt heel makkelijk, maar je moet er best veel voor eten en het is een eentonige smaak. Na een week Weissensee ben je er wel klaar mee. De 200 kilometer is de afsluiter van de wedstrijdenreeks en dan ligt er een lekkere schnitzel op het bord", vertelt Hekman lachend.
