Sjoerd den Hertog met topvorm van langebaanavontuur naar NK Marathon

Donderdag 28 december
Sjoerd de Hertog heeft net zich kapotgereden naar een nieuw persoonlijk record op de vijf kilometer (van 6.24 naar 6.19), de zweetdruppels rollen nog als betekenisvolle, glinsterende pareltjes van zijn voorhoofd, wanneer hij een moment stopt in de mixed zone van Thialf. “De filosofie van Jillert (Anema, red.) en Arjan (Samplonius, red.) is dat je van alleen schaatsen ook een betere marathonschaatser wordt. Dus was deze rit als oefening in dienst van het NK komende maandag sowieso goed.” De uitspraak zou zomaar een minuut of vijf eerder ingeprent kunnen zijn door de coaches die de sport graag heel pragmatisch benaderen.

Hij noemt zichzelf dan ‘nog een beginner op de langebaan die al jarenlang marathons rijdt’. Geen woord van gelogen: Den Hertog, 32 jaar terug geboren in Gouda maar woonachtig in Groningen, heeft zeventien streepjes kunnen noteren sinds hij zich in 2008 op de ijsbaan in Nijmegen aan de 5000 meter waagde (7.40,12). Met zijn zojuist gerealiseerde 6.19 op het NK Afstanden staat hij nu in de top-10 van snelste tijden van Nederlandse rijders op deze discipline. En dat voor een beginner…

“Op het WCKT in oktober viel het me al mee. Van de trainingswedstrijdjes die ik tussen toen en nu reed leerde ik dat er nog wel rek in zat. Dit is een ander trucje dan marathons rijden. Jillert en Arjan zeggen steeds: ‘Als je fit bent, goed schaatst en de uitvoering klopt, dan kan er best wat’. Hij kan die filosofie inmiddels omarmen als vierdejaars-pupil in de formatie van Albert Heijn Zaanlander (en Royal A-ware wanneer de marathon aan de orde is). “Eerst was het van: het moet, daarom doen we het. Als je ziet dat je verbetert, wordt het leuker.”

Wat hem ook helpt, zijn de vrouwen van de ploeg. Irene Schouten en Marijke Groenewoud zijn gesetteld tussen de besten ter wereld, Elisa Dul, Melissa Wijfje, Maaike Verweij, Arianna Pruisscher en Bente Kerkhoff doen hun best bij dat duo aan te pikken. Plus: ze kennen allen het metier waarin hij groot is geworden en prijzen heeft veroverd (negen marathons op kunstijs, drie in de vrije natuur). “Van hen kan ik veel leren, als het gaat om vijf kilometer. Hoe voeren zij dat uit? Welk raceplan zit erachter? Hoe verhouden hun trainingen zich ten opzichte van de wedstrijden? Ik probeer gerust af te kijken van Irene, die woont in de lange afstanden en weet hoe ze alles onderweg stabiel kan houden, zodra de vaart erin zit.”

Den Hertog maakt een knipoog naar het Daikin NK marathon. Op basis van zijn behaalde resultaat benadrukt hij dat-ie er prima voorstaat. “Evengoed is het totaal verschillend wat ik straks in Leeuwarden moet doen. Daar wordt het een eindsprint of moet ik een finale rijden, wat niet lijkt op twaalf ronden hetzelfde doen. Deze oefeningen op de langebaan sterken me in het idee dat ik eventueel ook solo niet bang hoef te zijn dat ik na drie ronden alleen helemaal op een hoop lig. In die zin heb ik mezelf een beetje ontdekt, wat ik als wapen kan inzetten.” Het klinkt erg hoopvol, zelfs optimistisch. Terwijl Den Hertog probleemloos de afloop van de meeste marathons zo kan opdreunen. Er is een man die heerst, en die draagt een geel-zwart pak onder zijn oranje leiderstenue: Harm Visser.

“Harm wint steeds volgens een vast patroon. We herkennen dat wel, maar dat is een ding. Er iets tegen ondernemen, is twee. Dat is ons een keer gelukt, met Daan Gelling als winnaar. We hebben een plan voor maandag, want we willen ons niet voortdurend als makke lammeren naar de slachtbank laten leiden. Maar eerst de tien kilometer hier nog”, besluit hij, op dat moment niet wetend of hij kort genoeg in het klassement van de vijf kilometer zal eindigen. Dat is het geval. Sterker nog, de vijfde stek die hij opeist in het veld van zestien man zou in theorie een ticket betekenen voor de vijfde en zesde World Cup op de langebaan, op het superijs van Salt Lake City en Calgary…..

Zaterdag 30 december
“Dit is wat ik met Jillert en Arjan heb besproken, qua opbouw. Ik heb niet gemikt op een goede tijd, maar op een goede race. Alsof het een tijdrit was: zo snel mogelijk die tien kilometer afleggen.” Een nabeschouwing van een opnieuw geslaagd optreden in een notendop. Beloond met een prachtig persoonlijk record (12.57,67) in wat pas de vierde 10.000 meter is in zijn leven. Van 14.55,28 (tijdens de Grote Schaatsvierkamp van de schaatstrainingsgroep Wageningen in 2011) naar een score in de twaalf minuten. Dertien seconden beter dan op het WCKT. Den Hertogs naam plakt op de ranglijst van deze winter op de vierde plaats, achter de gevestigde knapen (Roest, Bergsma, Talsma).

“In deze ploeg hoort het er een beetje standaard bij. Al bak je niets van een tien kilometer, het blijft een nuttige training. Ik maak wel stappen zo, dat is fijn”, zegt hij. Gevraagd naar een mogelijk uitstapje voor de wereldbeker, beweert Sjoerd niet op de hoogte te zijn wat er zal gebeuren. “Misschien worden er andere rijders in de selectie geschoven. Ik ben er niet zo me bezig. Bovendien zijn wereldbekers tegelijkertijd met de wedstrijden (zoals de Alternatieve Elfstedentocht, red.) op de Weissensee. De kans dat ik een World Cup win, is niet zo groot. E kans dat ik op natuurijs win, is aanzienlijker. Al ben ik eerlijk: ik hecht zeker waarde aan het rijden van een World Cup. Dat is ook weer een mooie kans om me verder te ontwikkelen. We zullen zien. Nu voorbereiden op het NK Marathon, door de beentjes omhoog te leggen, en daarna een weekje in de zon fietsen op Tenerife. Heb ik ook wel zin in.”