Hoe komt een Italiaanse inlineskatester in het noorden van ons land terecht? “Ik wilde graag een studie combineren met sporten op het hoogste niveau. Nederland bleek de perfecte plek.” In Groningen begon ze in 2017 haar opleiding Sport, Health en Management. Afgelopen jaar rondde ze haar studietijd af met een diploma Marketing Analytics en Data Science.
Omdat veel inlineskaters in de winter marathons schaatsen, moest ook Lorenzato eraan geloven. “Eigenlijk had ik geen keuze. Ik was gewend om elke dag te skeeleren, zelfs in de winter. Niemand deed dat hier. Oke, dan moet ik het maar proberen, dacht ik. Ik kon goed inlineskaten, misschien zou ik dan ook sterk rijden op het ijs. Een paar Italianen reden al marathons, dus daar begon ik mee.”
Sinds eind 2021 is Lorenzato een vaste waarde in de Topdivisie. “Voor mij was het wel nieuw om in een team te racen. Het inlineskaten is veel individualistischer. In het begin wilde ik meezitten met elke aanval, maar het is vooral belangrijk dat één van ons team erbij zit.” Hoewel ze later aansloot bij de Marathon Cups, eindigde Lorenzato op een keurige elfde plek in het klassement. “Het verbaasde mij dat ik dit seizoen zo goed was. In november keerde ik na het WK inlineskaten terug op het ijs, waardoor ik niet wist wat ik kon verwachten. Vanaf het begin ging het eigenlijk heel erg goed. Marathon na marathon werd ik beter.”
Tussen de nuchtere Hollandse rijdsters was de gepassioneerde en emotionele Italiaanse eerst zoekende. “Zowel in de races als ervoor was ik zenuwachtiger dan de andere meiden. Ik moest eraan wennen dat we voor de wedstrijd met z’n allen een kleedkamer delen. Iedereen praat met elkaar en maakt grappen, terwijl we een minuut later tegen elkaar moeten racen. Eigenlijk kon ik dat niet begrijpen. Hoe kun je zo ontspannen zijn terwijl je elkaars concurrenten bent?”
“Inmiddels heb ik me deze wedstrijdbeleving ook eigen gemaakt en dat probeer ik vol te houden. Minder stress eromheen, meer genieten en toch honderd procent geven. Ik vertelde mijn inlinecoach dat ik opnieuw heb ontdekt hoe erg ik van sporten houd. Al sinds mijn jeugd rijd ik wedstrijden, maar nu heb ik echt het goede gevoel weer terug. Dat neem ik mee naar de zomer”, vertelt de rijdster.
Lorenzato had niet gedacht dat ze de marathons zo leuk zou vinden. In de koersen speelt ze door haar ontsnappingen altijd een actieve rol. “Ik val vaak aan als de anderen rechtop staan, waardoor ik alleen zit in de ontsnapping. Meestal is dat niet eens mijn intentie.” Een podiumplaats leverden al die pogingen nog niet op. “Ik ben een paar keer als vierde of vijfde geëindigd. Na zo’n sterk seizoen, baalde ik daar wel van.”
De Italiaanse was verbaasd over de natuurijsliefde van de Nederlanders. “Vooral bij de Weissensee. Omdat het dicht bij mijn huis in Italië is, kwamen mijn ouders kijken. Daar zagen we dat alle auto’s Nederlandse kentekens hadden, Oostenrijkse auto’s waren echt een uitzondering. Mijn ouders waren van die hele beleving onder de indruk. Ik vond het ook een bijzondere ervaring. Tijdens de koersen heb ik meer dan eens gedacht: waarom doe ik dit met die gekke mensen? Vanwege die vreselijke koud vertel ik mijn teamgenoten dan dat ik te Italiaans ben voor natuurijs. Maar ik heb zoveel geleerd over lijden en grenzen verleggen.”
“Het gevoel als je over de finish gaat is magisch. De dag voor de Alternatieve Elfstedentocht studeerde ik af en na die race kwamen alle emoties eruit. Ik kon niet meer stoppen met huilen. Dat je zo’n race kan voltooien”, vertelt Lorenzato trots.
Haar schaatstrainingen in Nederland hielpen haar niet alleen bij de marathons, maar ook op de langebaan. Afgelopen winter werd Lorenzato Italiaans kampioene op de vijf kilometer. En met een Olympische Spelen in Italië, lijkt de mass start het ideale onderdeel? “Mijn techniek is nog niet goed genoeg voor de langebaan. Ik hoop op de lange afstanden en de mass start mee te kunnen doen op de wereldbekers en dan zie ik wel waar het me brengt.”
Voor Lorenzato ligt eerst de nadruk op het inlineseizoen. Via plaatsingswedstrijden wil ze zich kwalificeren voor het EK en het WK. Dat laatste toernooi vindt plaats in Italië en is een mooie kans om haar eerste mondiale medaille te pakken bij de senioren. Op Europees niveau won ze al eens brons en zilver, maar op het hoogste podium lukte dat nog niet.
Komende winter zal ze waarschijnlijk weer in Nederland te vinden zijn. Nu haar studies afgerond zijn, hoopt ze hier een baan te vinden. “In Nederland zijn er meer kansen voor mij. Jongere werknemers worden hier meer gewaardeerd dan in Italië.” En die podiumplaats op de marathon moet natuurlijk nog binnen gehaald worden.
