Da’s een knap rijtje doelstellingen, zo in een post-olympisch jaar. Stilzitten is bepaald geen hobby van de Noord-Hollander en de Japanse grootheid, die na een korte bezinningsperiode volgend op de successen van Beijing (een keer goud, drie keer zilver) besloot alleen door te gaan. Voor dat avontuur benaderde de 28-jarige allroundster haar Hollandse hoofdcoach die kort ervoor door de Japanse bond aan de kant was gezet. Met hem wil ze de komende jaren verder oogsten.
Maar er is meer prikkelends nodig dan de jacht op snelle tijden, topklasseringen en zeges, zo heeft het duo al snel besloten sinds ze weer samen optrekken. ‘Als je steeds op elkaar bent aangewezen tijdens de training, ben je ook weleens uitgepraat. Het is lekker wanneer er ook andere mensen bij zijn. Ik was gewend met een groep van 24 schaatsers op te trekken, dat is een groot verschil met deze situatie”, vertelt De Wit, die komende zondag weer naar Azië vliegt om Takagi ruim vijf weken te trainen en coachen in de opbouw naar de eerste wedstrijden.
“Komt nog bij dat Miho erg goed is, sowieso de beste rijdster van haar land en op sommige afstanden de beste ter wereld. Haar begeleiden is niet zo spannend. Het enige spannende moment voor haar is straks, van 21 tot en met 23 oktober, als de Japanse trials worden verreden die bepalend zijn voor deelname aan de World Cups. Laat ze meteen weer een hoog niveau zien? Als dat gebeurt, zal ze waarschijnlijk een goed seizoen tegemoet gaan."
"Normaal gesproken moet Miho die races allemaal kunnen winnen. Daar zit weinig uitdaging in. Vergelijk het maar met Sven Kramer in zijn topjaren: die was zó goed dat je als trainer wel kon pronken met hem, maar wanneer zulke uitzonderlijke soort atleten goed trainen, dan rijden ze ook hard. Zo simpel is dat.”
“Krijg je echter een jong talent onder je hoede die je na een aantal jaar aan de wereldtitel kunt helpen, dan is dat een uitdaging. Zo’n man of vrouw moet alles nog ontdekken, en erachter komen hoe haar of zijn lichaam reageert op inspanningen. Dat is het verhaal wat ik met Miho al heb meegemaakt. Zij staat intussen vier jaar aan de internationale top. Onze uitdaging is daarom een ploeg op poten te zetten met schaatsers die allemaal tot de besten van de wereld kunnen uitgroeien. Die moet volgend jaar van start gaan, en het maakt ons niet uit waar de rijders vandaan komen.”
De voorbereidingen om een team op te richten zijn al volop aan de gang. Volgens De Wit is dat een moeizaam proces, waarbij voortdurend de Japanse cultuur botst met de wens iets snel voor elkaar te krijgen. Het lijdt geen twijfel dat er een bedrijf zal toehappen om als sponsor te fungeren. “Op dit moment betaalt Miho alles zelf, dankzij de vijf of zes grote bedrijven die haar al ondersteunen. We hebben de voorbije maanden een businessplan opgesteld om onszelf te verkopen en een sponsor te vinden. Het is in Japan namelijk niet zo dat je even een bedrijf belt om te vragen of er interesse is. Een voorbeeld: Takagi zei een keer op televisie dat ze koffie lekker vindt. In no-time kreeg ze een koffiezetapparaat thuisgestuurd. Ik reageerde onmiddellijk met: nu bellen, nu bellen! Maar dat deed ze niet. ‘Dat is hier lastig”, gaf ze als antwoord.”
Binnenkort wordt begonnen met het benaderen van ondernemingen. “Eerst de sponsors die Miho reeds heeft en die haar goed betalen. Die krijgen het eerste recht om erin te stappen. Het is de vraag of ze een ploeg willen. Zo niet, dan verliezen ze het recht. We moeten het voorzichtig aanpakken, want Miho wil uiteraard haar inkomsten behouden.”
Tussen de bedrijven door werken de twee naar de eerste races toe. “Dat komt wel goed, het andere project is veel groter en neemt veel meer tijd in beslag”, aldus De Wit. “Natuurlijk heeft ze doelen voor de winter, want je moet je ergens op kunnen richten. Zo wil ze Cindy Klassen verdrijven van de eerste plaats op de Adelskalenderen. Daarvoor is 6.55 nodig op de vijf kilometer. Ze heeft nu 7.01 als beste tijd staan, gereden in Hamar, het moet mogelijk zijn daaronder te duiken. We trainen veel op hoogte in de bergen net buiten Nagano, alvast met het oog op de twee World Cups in Calgary (9-11 december en 16-18 december, red.).”
Waar Takagi bovendien op mikt, is het baanrecord op de 1500 meter in Thialf. Dat moet eraan tijdens de WK Afstanden in maart 2023. “Een baanrecord in Thialf is het mooiste dat bestaat in de schaatswereld. Sta je in Heerenveen op het recordbord, dan telt dat echt. Het is prestige wat bij alle rijders leeft. By far het meest gewild, omdat de tijden er zo ongelooflijk scherp zijn.”