De in Baarn geboren Sara van Vliet kan moeilijk stilzitten. Ze wil actie in alles wat ze doet. Het was een van de redenen dat ze dit seizoen voor marathonteam Van Ramshorst Renault koos, terwijl ze eigenlijk al had besloten te stoppen met schaatsen. “Ik had bedacht om me volledig te focussen op de kunst en lid te worden van een triatlonvereniging om fysiek bezig te blijven, totdat ik werd benaderd door mijn huidige ploeg. Zij houden net als ik van het maken van de koers en van actie. Ieder individu telt voor hen. Deze vibe en visie spraken me aan, dus ik dacht: let’s go for it.”
De 23-jarige verhuisde afgelopen zomer naar Groningen om haar hart te volgen voor de andere passie: het schilderen. Door de Master in Painting te volgen aan het Frank Mohr Instituut (Instituut voor Voortgezet Hoger Kunstonderwijs van Academie Minerva), kon ze een eigen atelier krijgen. “Zo’n ruimte voor jezelf is onderdeel van de studie en was voor mij de reden om hiervoor te gaan. Met kunst bezig zijn, is echt wie ik ben en het sporten heb ik hierbij nodig om schilderijen te kunnen maken.”
Van Vliet ‘schildert’ behoorlijk aan de weg. Ze werd vier jaar geleden aangenomen aan de kunstacademie, is hierin succesvol afgestudeerd en werd onlangs genomineerd voor de Koninklijke Schilderprijs. De tentoonstelling hiervan, met twee kunstwerken van de marathonschaatsster, is tot en met 23 oktober te aanschouwen in het Koninklijk Paleis in Amsterdam. “Dit is zo cool”, zegt een blije Van Vliet. “De opening was met Koning Willem Alexander. Dat was ook heel bijzonder. En toch zegt het uiteindelijk ook niet zo heel veel. Je kunt wel een goed schilderij maken, maar om ze te blijven maken, moet je echt goed zijn”, klinkt het nuchter.
Verwachtingen temperen is iets dat er van jongs af aan al in zit bij Van Vliet. Dit terwijl ze exact weet wat ze wil, groots droomt en zeer ambitieus is. “Op mijn elfde ben ik begonnen met langebaanschaatsen, maar ik kon niet goed tegen de druk en ik was niet explosief bij de start. Ik werd dan enorm gespannen. Dit is de reden waarom ik mijn doelen niet publiekelijk uitspreek. Dan komt die spanning van vroeger weer naar boven en word ik zo ontzettend zenuwachtig. Het gevoel dat er een baksteen in mijn maag zit.”
Honderd procent ervoor gaan en veel actie typeren Van Vliet. “Dat is ook hoe ik mijn schilderijen maak. Het eerste dat ik aan de koning vroeg toen ik hem ontmoette tijdens de expositie in het Koninklijk Paleis was: heeft u wel eens Twister gedaan? Waarop hij zei: ‘Jazeker’, gevolgd door een lach. Zo voelt het als ik mijn schilderijen maak. De grote werken vind ik het leukst. Ik maak ze met gips, maar ook met een spuitbus, inkt en acryl. De werken leg ik op de grond neer als ik bezig ben, anders druipt het gips eraf. Als ik er net niet helemaal bij kan, dat vind ik mooi. Vandaar de vergelijking met Twister.”
“Mijn schilderijen gaan over de banaliteit van het leven. Ik zie het als de overblijfselen van gezelligheid. Wat zou de tafel vertellen, waar de mensen aan hebben gezeten? Daarom zie je tafels terugkomen in mijn werken. Voor mijn teamgenoten in het marathonschaatsen begeef ik me hiermee in een compleet andere wereld. Ik vind het erg grappig om te merken dat we allemaal in een eigen bubbel leven. Dat is waar mijn schilderijen over gaan: de vormen die men kent, een nieuw daglicht geven.”
In haar werk brengt ze topsport en kunst samen. “In beide werelden zijn discipline, doorzettingsvermogen en focus van groot belang. Het willen uitblinken, daarin vinden sporters en kunstenaars elkaar. Je leven erop inrichten en volledig ervoor gaan, is nodig om de top te bereiken. Tegelijkertijd zijn de twee werelden compleet verschillend. Kunst is veelal te vaag voor sporters. En wat ik zelf zo leuk vind aan de sport is dat er een harde einduitslag aan hangt. Dan kun je zeggen: ik was beter dan jij. Binnen de kunst heb je te maken met verschillende kunstwerelden, stromingen en vooral meningen. Hierbij is het gesprek vaak ook heel belangrijk.”
Beide werelden combineren en het goed willen doen blijven een grote uitdaging. “Van nature kan ik niet stilzitten, waardoor ik altijd bezig ben. Ik woon momenteel op een boot, omdat ik geen kamer kan vinden in Groningen. Overdag zit ik in mijn atelier en pas rond bedtijd ga ik naar de scheepswerf, waar de boot ligt. Er is geen sanitair aanwezig. Ik kan nergens even rustig zitten of ergens ‘niet’ mee bezig zijn, hetgeen ik sowieso al heel lastig vind. Rust inbouwen is zo belangrijk.”
Tegelijkertijd ziet Van Vliet kansen. “Ik zit veel in mijn hoofd. Door het trainen kan ik het leegmaken en krijg ik inspiratie voor de kunst. Op de kunstacademie werd mij door docenten geadviseerd om een keuze te maken, want volgens hen had ik geen tijd om te reflecteren. Maar als ik op de fiets zit, word ik rustig in mijn bovenkamer. Daarin versterkt het elkaar. Een trainingsschema biedt me een fijne structuur voor zowel de sport als de kunst.”
Haar toekomstplannen? “Mijn ploeggenoten kennen mijn doel en naar buiten wil ik uitstralen dat het vooral voor de leuk is; ik beleef er veel plezier aan. Ik heb in de kunst eveneens doelen, maar wederom vind ik het heel eng om deze uit te spreken. Schaatsen is iets tijdelijks en kunst zal ik altijd blijven doen. Ik wil een heel goede kunstenares worden.”
