Na de race legde Gary Hekman meteen de vinger op de zere plek. Hij legde uit waar het de vorige Marathon Cups aan schortte. “We hebben voorafgaande aan de race behoorlijk op onze kl*te gekregen van onze coach Roy Boeve. We hebben twee wedstrijden onder de maat gepresteerd. Dit kan niet en zo wil je het seizoen niet beginnen. Hij heeft ons in een bespreking voor de wedstrijd flink op scherp gezet.”
Hekman spreekt openhartig voort: “De afgelopen twee races hadden we nog wat angst om diep te gaan. We moesten met het mes tussen de tanden en het laatste beetje eruit wringen. Dan kom je net wat verder. Dat blijkt, want nu stond iedereen tot op het bot gemotiveerd aan de start. Het gesprek was even nodig, denk ik.”
“Het waren geen harde woorden die Boeve naar ons uitsprak, het waren de juiste”, aldus de 34-jarige rijder van Marathonteam Reggeborgh. “We hebben een nieuwe sponsor, iedereen verwacht er wat van. De langebaantak heeft een mooie standaard gezet, dus dan moeten wij er ook naar leven en presteren. Dat hebben we nu laten zien.”
De val van ploegmaat Evert Hoolwerf gooide roet in het eten. “Hierdoor hadden we een mannetje minder. Dat hielp niet mee, maar Chrispijn Ariëns had een heel goede dag. Hij liep de laatste weken een beetje te kwakkelen met ziekte. Als ik zie wat hij voor ons allemaal heeft rechtgezet tijdens de race, dan is dat nu wel uit zijn lichaam volgens mij”, lacht een tevreden nummer drie.
Het werd een heel harde finale. Hekman: “Het was flink omschakelen voor mij. Ik ben sprints gewend om te leveren vanuit mijn power. Nu word ik langzaam 'afgetopt'. Bart (Hoolwerf) had er ook moeite mee. Hij vond het hard gaan en had zere benen. Vrijdag stond er voor hem nog een nationale mass start-training op het programma, dus daar moest hij ook diepgaan. Ik kon hem scherp houden en zei: Niet zeiken, kop omhoog en duwen! Hij kan het snelste rondje rijden van iedereen en heeft dit kunnen laten zien. Het is gelukt en dat is super.”
Winnaar Bart Hoolwerf vult zijn ploegmaat aan: “Als team hadden we de race best goed onder controle met Chrispijn Ariëns en Willem Hoolwerf. Gary zou eigenlijk met Chrispijn en Willem de race controleren, zodat Evert en ik konden sprinten. Op het moment dat Evert onderuitging, moesten we ons plan meteen omgooien. Gary kreeg de rol van Evert. Hij moest zorgen dat het peloton bij elkaar bleef en dat we niet in de verkeerde groep kwamen als het tempo opgevoerd werd. Gary is ook een goede sprinter, dus ik wist dat hij mee kon komen. Het gaf mij vertrouwen dat hij achter mij zat en me toesprak. Toen we met z’n tweeën de finale in konden gaan, wist ik dat wij levensgevaarlijk zijn. Dat het dan zo uitpakte, dat is lekker."
Hoolwerf vervolgt: “Om eerlijk te zijn, zat ik niet heel lekker in de wedstrijd. Met twintig ronden voor het einde gaf Jorrit Bergsma er nog een paar keer een slinger aan door kop over kop te gaan. Ik heb een heel zware trainingsweek achter de rug, dus ik merkte de vermoeidheid wel in mijn lichaam. Als sprinter zijnde moet je in die diepe verzuring ook kunnen sprinten. Hierdoor trok ik de sprint extra vroeg aan, omdat ik wist dat Bart Swings een stukje achter mij zat. Ik dacht: Dit is mijn kans. Mijn mankement is dat als ik op kop rijd, dan in mijn ooghoeken naar achteren kijk. Ik wist dat Swings heel hard zou komen, dus ik wilde zo hard mogelijk naar die streep toe. Gelukkig had ik nog genoeg over en kon ik door de pijn en de verzuring heen rijden.”
Volg de wedstrijden en doorkomsten via Schaatsen.nl/livemarathon of het experiment van de 'Barre Beuker' op hun YouTube-kanaal. Meer informatie over Marathon Cup 3 en uitslagen zijn hier te vinden.