De winnares van de afvalkoers was onder de indruk van de enorme valpartij in haar race, waardoor de wedstrijd werd stilgelegd. “Dat is nooit leuk als zoiets gebeurt. Helemaal als er zoveel rijdsters bij betrokken zijn. Zeker hoe de meiden er ook bij lagen. Na de hervatting van de race was de wedstrijd nog relatief kort (20 ronden, red.). Voor de wedstrijd hadden we met het team erover om uit het gedrang te blijven en dat we sterk genoeg zijn om met z’n drieën op kop te rijden. Dat deden we zo lang mogelijk.”
Teamgenoot bij A6.nl Brit Qualm was een van de rijdsters die bij het asfaltfestijn betrokken was. Fleur Veen: “Brit – tot de valpartij - en Sharon hebben me perfect afgezet. Hierdoor hoefde ik zes tot acht ronden voor het einde niks te doen. De laatste paar ronden waren gewoon koersen. Ik reageerde net iets te laat toen Berber in de laatste ronde best snel buitenom kwam. Dat had ik niet verwacht. Gelukkig kon ik het nog goed opvangen en eroverheen. Het was behoorlijk glad, dus ik hoopte in de laatste bocht te blijven staan. Gelukkig ging dat goed.”
Bij de mannen ging het er in de afvalkoers evenmin rustig aan toe. Het ging vooral om het gevecht tussen de groene pakken: de mannen van Team Reggeborgh tegen de inliners van A6.nl. Marc Middelkoop viel in de bocht op zijn achterste door toedoen van teamgenoot Ruurd Dijkstra, zo dacht de jury gezien te hebben. Dijkstra moest de race verlaten wegens diskwalificatie, hetgeen hij negeerde. De rijder van A6.nl kwam in de race als vierde over de finishlijn, wat tot onbegrip leidde bij de mannen van Reggeborgh. Bart Hoolwerf hield ondanks alles zijn hoofd koel en won de race voor zijn ploegmaat Crispijn Ariëns, die vrijdag nog de sterkste was op de puntenkoers. Peter Michael werd derde.
Hoolwerf reageert opgewekt én kritisch na zijn winnende race. “Het was wel een koers die alles had. Het moet natuurlijk niet kunnen dat iemand in de race blijft, terwijl diegene gediskwalificeerd is. Als je op een EK of Europa Cup niet van de baan af gaat dan trekt de jury je ervan af. Maar ze hebben hem tien keer omgeroepen en hij kiest ervoor om door te rijden. Ik weet niet waarom hij is gediskwalificeerd. Als hij denkt dat het onterecht was, dat is dan zo. Om de koers dan ook nog proberen te bepalen in de finale, dan vind ik wel dat er consequenties aan mogen hangen.”
De rijder van Reggeborgh vervolgt: “Ik vind het wel een beetje raar dat dit überhaupt kon. Als sporter moet je respect hebben voor de jury. Als je een DQ hebt, kun je nadien in discussie gaan met de jury, maar om nu door te rijden en proberen in de finale de wedstrijd nog te veranderen, dat vind ik niet fair. Voor de jury en overige rijders werd het ook vervelend, want er reed nog iemand mee, die er eigenlijk al uit lag. Het is nu eenmaal gebeurd. Gelukkig heeft het ons niet echt tegengezeten.”
Ruurd Dijkstra toont zich schuldbewust. “Er kwam een rijder met een kamikaze-actie van achteren met veel snelheid. Die knalde van buiten naar binnen het peloton in. Er ontstond een harmonica-effect. Daardoor raakte mijn teamgenoot Marc Middelkoop uit balans. Ik zat toevallig achter hem en had mijn handen op zijn rug. Hij ging onderuit en mijn handen gingen met hem mee. De jury zag het als mijn schuld. Ik ben er niet uitgegaan en dat is een fout van mij."
"Eerst dacht ik nog: ze noemen een verkeerd nummer, dus reed ik door. Vervolgens kreeg ik door dat het om mij ging en ben ik te dwars geweest om door te rijden. Dat is gewoon niet goed geweest. Ik heb mijn excuses aangeboden aan de mensen van de jury en aan de Reggeborgh-jongens. Ik was extra gemotiveerd omdat juist zij meereden. Ik had in de finale graag met hen willen racen. Het is niet netjes van mij. Daar baal ik nu wel van. Ik ben niet het type die heel agressief is in wedstrijden. Überhaupt niet. Daarmee kom ik internationaal zelfs tekort.”
Hoolwerf analyseert in alle rust nog eens zijn winnende race. “Crispijn had gisteren al een mooie zege op de weg in de puntenkoers. We hadden afgesproken dat ik nu ‘de man’ zou zijn die het nu af moest maken. Dan wel met Crispijn als back-up, dus hij moest tijdens de wedstrijd ook niet te veel geven, tenzij het echt nodig was. Het doel was om met zijn tweeën in finale te komen, bij de laatste drie. In de afvalkoers kan zoveel gebeuren. Als je een keer niet oplet, kun je zo in het laatste wiel zitten, dus we moesten in het begin best wel hard knokken om die kop te kunnen pakken. Er waren wel wat schermutselingen, maar dat is ook wel de charme van de piste. Er was genoeg te zien. Uiteindelijk kwamen we met z’n tweeën in de finale en als je het dan als een-tweetje af kunt maken dan is dat helemaal super.
De winnaar is positief gestemd over zijn nieuwe ploeg. “We zijn nu een maand aan het trainen met dit team. Het jaar hiervoor heb ik ook bij de meeste jongens hiervan in dezelfde ploeg gezeten. We zijn al best een hechte groep en goed op elkaar ingespeeld met goede skeeleraars. Ik heb de hele wedstrijd in de schaduw gereden van de jongens die voor mij op kop reden. Dan moet je het maar zien af te maken. Dat is wel mooi als dat dan lukt. Ik denk als de verhoudingen goed zijn in de ploeg, dan gun je het elkaar. Gisteren was ik superblij voor Crispijn dat we met hem de koers wonnen. We werden zelfs één, twee en drie. Nu win ik. We proberen iedereen een kans te geven. Bovendien hebben we allemaal andere kwaliteiten, dus iedereen krijgt wel een keer de kans. Ik vind het mooi dat we dit voor elkaar over hebben. Dat is ook belangrijk in een team.”
Alle uitslagen van de landelijke baanwedstrijd in Rijssen zijn hier te vinden.
