Nul in het geel-zwarte tenue rijdende skeeleraars in de top-10 van de uitslag. “Ik weet niet wie of wat er allemaal aan mijn pak en lijf trok, maar op een gegeven moment vlogen we zo met z’n drieën of vieren de bosjes in. Dit had weinig te maken met skeeleren”, mopperde Harm Visser, bij wie op de schenen en achterkant van zijn benen de sporen van zijn ongewenste ‘plantsoenendienst’ goed zichtbaar waren achtergebleven. Hij was als nummer elf de kortste finisher van zijn ploeg en zei verder niets specifieks over de daders.
Dat deed Crispijn Ariëns, die als tweede de meet was gepasseerd, wel. “Ze zaten aan alle kanten aan mijn lichaam, ik werd gewoon teruggetrokken en vastgehouden. Dit was geen nette manier om te winnen. Wie er precies wat uithaalde, kan ik niet zeggen, maar achter me reden de jongens van A6. Ik ben hen dat ook gaan vertellen. Dit krijgen ze nog wel terug, want zulke streken vergeet ik niet gauw. Laten we het daarop houden. Voor de rest heb ik prima gereden”, verklaarde de routinier van Reggeborgh, die zijn boosheid tijdens de huldiging allang weer naar de achtergrond had verdrongen.
“Ik kan niet klagen”, merkte Nieuw-Zeelander Michael even vrolijk als begrijpelijk op na zijn zegevierende spurt. “De topvorm is er nog niet eens, al kom ik langzamerhand in de buurt. Maar ik moet ook eerlijk toegeven dat de ploeg me ontzettend heeft geholpen. Wanneer ik eens niet mee was met een vluchtpoging zorgde er iemand anders wel voor dat hij erbij zat. Toen het duidelijk werd dat het op een sprint zou uitdraaien, kon ik me daarop focussen aan de staart van de groep. Dat pakte goed uit. In de slotfase kon ik op tijd voorin geraken en ging ik aan de ‘achterkant’ van het parcours aan, om als eerste de slotbocht te ronden. Daarom kan ik niet zeggen wat er allemaal is gebeurd, omdat ik ervoor reed”, aldus de ‘Kiwi’ die reeds jarenlang in Nederland verblijft om te skaten en te schaatsen.
Vlak voor de finale zijn beslag kreeg, maakte Michael deel uit van een driekoppig gezelschap met Ronald Haasjes (Reggeborgh) en Harm Visser (Jumbo). “Ik wilde toen eigenlijk niet daar zitten en speelde wat blufpoker door tegen Visser te zeggen dat als hij voor de winst zou gaan, door moest trekken. Harm reageerde met de woorden dat het ook in mijn belang was dat de ontsnapping zou slagen omdat ik toch geen massasprint zou kunnen winnen. Mijn antwoord was dat ik die gok dan maar moest nemen, hahaha.”
Marc Middelkoop (ploegmaat van Michael bij A6.nl) eindigde als derde. Hij meende dat iedereen op voorhand wist dat er in de laatste bochten ‘geklooid zou worden’. “Iedereen wilde voor de bel op kop zitten. Crispijn reed aan de leiding, Peter en Marthijn Mulder volgden hem en op dat ogenblik wilden de Jumbo’s ook daar ergens tussen rijden. Dat werd rodeo. Iedereen begon te glijden, pakte elkaar beet om stabiliteit te hebben. Niemand rijdt zo’n marathon met de intentie anderen naar de grond te werken. Het was te verwachten dat er wat zou gebeuren. Jammer dat het geen sprint is geworden tussen de verschillende teams.”
De uitslag van de mannen is hier te vinden
