Tickets
Shop
Nieuws 17 jun 2022

Heersen en verdelen in ronde 3 van de Reggeborgh Vierdaagse

Verrassingen bleven uit in broeierig Rijssen, na twee bezoekjes aan Heerde de volgende tussenstop in de Reggeborgh Marathon Vierdaagse. Elisa Dul, bijna zeker van de eindoverwinning, deed bij de vrouwen een stapje opzij voor ploeggenote Marijke Groenewoud. En aan het slot van de mannenkoers lette Bart Swings – net als Dul twee keer de beste in Heerde – er goed op dat zijn landgenoot Jason Suttels een paar centimeter eerder zijn voorste skeelerschoen over de streep kon drukken. Zo gaat dat als je heerst: dan kun je verdelen.

Foto : Glenn Wassenbergh

Team Habovo, zijnde Groenewoud, Dul en Maaike Verweij, had het relatief eenvoudig op het 680 meter korte rondje. Met een minipelotonnetje van achttien vrouwen aan het vertrek zou het een niet al te spannend spel van kat en muis worden. A6.nl probeerde nog wat te forceren (door met name Fleur Veen, die een ronde of vijf solo door de straten ging), maar nooit verloor het trio de controle over de race. Om eventueel onheil (Groenewoud: 'Je weet nooit of A6.nl nog wat zou ondernemen') voor te zijn, besloot Groenewoud er tegen het einde een solo uit te gooien die het predicaat indrukwekkend verdiende. Veertien tellen later volgde Dul, met in haar kielzog de Italiaanse Laura Lorenzato (A6.nl)

De race in Rijssen was vooral een kat-en-muis-spel van A6.nl en Team Habovo. | Foto : Neeke Smit

Groenewoud kreeg wat ze wilde, de zege, al ging die gepaard met de nodige pijn. “Ik zie er gewoon tegenop om mijn skeelers uit te trekken, want de blaren die ik nu al voel, zijn wel heel groot. Er zaten klinkers in het parcours die me bij elke passage eraan herinnerden hoe naar het is rondjes te rijden met voeten die bijna volledig openliggen. Dat wordt nog wat zaterdag in Staphorst”, zei ze, terwijl ze wat moeizaam richting huldiging drentelde. Om er grijnzend aan toe te voegen: “Winnen doet altijd een beetje pijn.”

Stralende gezichten na ronde drie van de Vierdaagse: zoals het hoort. | Foto : Neeke Smit

Dat was ook ongeveer de strekking van de woorden die Jason Suttels voor de speaker Mark van den Dijk had. De pas 21-jarige hardrijder kreeg de hoofdprijs op een presenteerblaadje, maar hij verdiende ’m ook. Suttels koos namelijk al vroeg voor een avontuur met twee Nederlanders (Ronald Haasjes en Robert Post), waarschijnlijk in de wetenschap dat zijn illustere metgezel er vast in zou slagen de oversteek te maken.

Dat gebeurde inderdaad op 21 ronden van het einde. Swings, op dat moment in de voorste regionen bivakkerend van het uitgedunde peloton, demarreerde een keer met wat extra power. De versnelling hielp hem binnen een ronde de aansluiting te bewerkstelligen bij het trio, waaruit niet lang erna Haasjes (kapotgereden) moest lossen. De rest van het onderonsje aan het front werd natuurlijk geen thriller met een bloedstollend slot. Swings schakelde in de laatste omloop de turbo nog eens aan, Suttels zat al op zijn bagagedrager en Post (overigens de eerste rijder van Jumbo-Visma dit seizoen op het podium van een marathon) was gezien.

Robert Post: banbreker namens Jumbo-Visma, met de eerste podiumplaats in een marathon. | Foto : Glenn Wassenbergh

Deel dit artikel op
Ben jij een echte schaatsfan? inschrijven als schaatsfan