De taken van een jurylid zijn divers. Zo zijn de ‘witte truien’ te vinden bij de start om de rijders weg te schieten, rondom het parcours om te letten op overtredingen, bij de finish om het rondebord te bedienen en in de jurywagen om de uitslagen te verwerken. “Mij mag je neerzetten waar je me nodig hebt. Daar word ik ook beter van. We maken lange dagen met het inlinen en als ik steeds op dezelfde plaats sta word ik minder scherp,” aldus Henk Hagedoorn.
Hij is al zestien jaar onderdeel van het jurykorps. Het begon voor hem toen er geen speaker was bij de plaatselijke Van Lingen-competitie van zijn zoon. “Iedereen keek elkaar aan toen er gevraagd werd of iemand wilde inspringen als speaker. Niemand zei ja, dus toen zei ik: laat mij het maar doen. En als je een keer begint, weet je waar het eindigt. Gelukkig is het voor mij nog steeds niet geëindigd.”
Ook Renate Akkerman raakte besmet met het juryvirus. Al negen jaar is ze te vinden langs de baan en op de weg bij het skaten. Naast het jureren in nationale en internationale wedstrijden is ze jurycoördinator. Voor de postdoctoraal onderzoeker aan de Rijksuniversiteit Groningen is het een stukje ontspanning. “Je leert weer andere dingen als scheidsrechter die ik niet leer in het lab. Ik vind de afwisseling heel leuk.”
Afgelopen winter mocht Akkerman proeven aan het jureren bij de marathonsport. "Ik ben aan het kijken of dat bij mij past. Ik heb van alles gedaan; de VAR, jury in de bochten, aankomstrechter. Zelfs nog een keer scheidsrechter. De afwisseling spreekt me vooral aan en het is leuk om in de winter betrokken te blijven. Je komt op mooie plekken en beleeft een gezellige dag."
Akkerman haalt haar voldoening uit het werken met haar collega’s. “Met een hele groep probeer je de wedstrijd in goede banen te leiden. We staan er als team. Het is dan leuk wanneer de dag goed verloopt en het een echte teamprestatie is.” Hagedoorn kan dat beamen: “We hebben een mooie groep bij het inlinen. En welke functie je ook doet, je kunt het niet alleen. We zijn van elkaar afhankelijk. Ook de ouders en de rijders hebben we nodig om tot een mooie wedstrijd te komen.”
Want het is niet altijd een gemakkelijke taak bij een incident te bepalen wie er een overtreding maakte en welke straf er moet volgen. “We maken allemaal fouten, daar ontkom je niet aan. Het is net welke persoon bepaalde dingen ziet. De één constateert een overtreding, terwijl de ander hem niet ziet. Dat maakt het lastig,” vertelt Hagedoorn.
Akkerman vult aan: “Je hoopt altijd dat je een goede beslissing maakt. Daarbij moet je niet kijken naar de sporter of het toernooi, want regels zijn regels. We proberen onze taak zo goed mogelijk te vervullen. Als je niet opvalt, dan heb je het goed gedaan. We volgen het reglement en vragen advies aan sporters als het bijvoorbeeld om het parcours gaat. Die hebben daar meer verstand van dan wij.”
Ondanks dat de jury altijd naar eer en geweten probeert te handelen, komt het volgens Akkerman toch geregeld voor dat er bezwaar werd gemaakt door rijders. “Er zijn altijd mensen ontevreden over beslissingen. Ik ben van mening dat iedereen een eerlijke wedstrijd verdient. Wanneer een actie voor een ander gevaar heeft opgeleverd, vind ik dat je daar een gevolg aan mag geven. Het is begrijpelijk dat rijders of coaches boos zijn, dat is de emotie van de wedstrijd. Als jury moet je luisteren naar de sporters, maar je moet je niet te veel van die emoties aantrekken. Gedurende de jaren leer je dat.”
“We hebben gelukkig een nieuwe regel dat rijders niet meer mogen protesteren tegen beslissingen van de jury. Je had wedstrijden waar je de hele dag bezig was met de problemen van de deelnemers. De verkeerde beslissingen moeten tegenwoordig maar geaccepteerd worden. Dat is niet anders. Ik ben wel blij met deze regel, het maakt het voor ons een stuk leuker,” aldus Hagedoorn.
Het duo merkt dat de sport de afgelopen jaren een stuk professioneler is geworden. De organisatie steekt beter in elkaar en er wordt meer gebruik gemaakt van technologie. Zo zijn de transponders en de finishcamera’s geïntroduceerd. Maar er is altijd ruimte voor verbetering; zo zou het terugkijken van beelden een mooie aanvulling kunnen zijn. Een samenwerking met de marathonsport zou hierbij goed van pas kunnen komen, die de "VAR" momenteel al gebruikt.
Zowel Henk Hagedoorn als Renate Akkerman heeft een passie voor de sport en hoopt dat het aantal sporters en het niveau zullen groeien de komende jaren. Een goede jury is daarbij essentieel.
Lijkt het jou ook leuk om een opleiding te volgen en te helpen bij het inlineskaten en het marathonschaatsen? Kijk dan hier welke mogelijkheden er zijn of mail naar opleidingen@knsb.nl.
