Daar wijkt alles voor, inclusief het sociale leven dat nu al ruim een jaar weinig tot niets meer voorstelt, met ‘dank’ aan corona. Ze doet er niet moeilijk over, het is immers nog maar een maandje leven als een non, én voor het grotere doel. “Ik zie al vanaf de kerst nauwelijks meer familie of vrienden", zegt de Friezin (24) vrolijk aan de vooravond van haar vertrek met TeamNL naar Beijing. "Dat probleem is prima op te lossen door meer te bellen en te facetimen. Natuurlijk zijn de dagen leuker als je normaal sociaal contact kunt hebben. Voor atleten die in de gewone situatie met meer mensen om zich heen thuis leven, is dat vervelender; zij moeten zich afzonderen, terwijl ik al alleen zit. Om toch wat gezelschap te hebben, ben ik steeds naar ons teamhotel gegaan om samen met de ploeggenoten te lunchen en te dineren. Zo is de voorbereiding op de Spelen eigenlijk leuker geworden, vind ik.”
Relaxt, kalm maar ook gretig kijkt ze uit naar het toernooi waarop ze in theorie op alle nummers goud kan winnen. Zonder zich uit te spreken over het aantal medailles dat ze in gedachten voor zichzelf heeft gereserveerd, maakt ze duidelijk dat ze met een plak nooit tevreden zal en kan zijn. “Ik weet dat het hele land hoge verwachtingen heeft van mij. Dat is niets nieuws, die heb ik van mezelf ook. Er is veel vertrouwen, dat haal ik uit afgelopen seizoen toen we net als dit jaar niet al te veel wedstrijden konden rijden. Toch behaalde ik uitstekende resultaten op de WK en de EK.”
Die ervaringen en de mentale preparatie op een evenement dat voor haar elf dagen duurt – meer dan twee keer zo lang dan een World Cup, EK of WK – geven Schulting voldoende houvast. “Ik schrik niet meer van de wedstrijdindeling op de Spelen. Tijdens het Olympisch Kwalificatie Toernooi op de langebaan was het ritme ook zo: een dag racen, een dag niet, weer de baan op en toen twee dagen geen competitie. Ik heb eraan kunnen proeven.”
Ze zal niet in de war raken van een mindere dag. “Je hebt gezien hoe het vier jaar geleden ging. Destijds begon ik heel slecht en finishte ik fantastisch. Uiteraard is het lekker als ik goed begin, maar als het niet gaat zoals je wilt vanaf het begin, kan ik de knop goed omzetten. Op het EK in Dordrecht kreeg ik een penalty op de 1000 meter. Vervolgens bewees ik dat ik er goed van was hersteld. De WK in Sofia, zelfde verhaal. Ik had een penalty te pakken op de 1500 meter, maar ik stond er daarna wel weer op de 500 meter. Wij zijn als shorttrackers gewend om te schakelen. Bovendien ben ik een veel rustiger persoon dan in 2018. Ik verwacht dat een tegenvallende uitslag geen probleem zal zijn. Al zeg ik dat nu en is het dadelijk op de Spelen misschien toch anders.”
In dat opzicht is het een soort bonus dat de eerste prijs wordt vergeven op de mixed relay (5 februari). “Fantastisch om met een teamonderdeel te starten, samen de spanning beleven, samen aan de start te staan en uit te voeren wat je elke dag doet in de training. Dat wordt een routinekwestie en daarom lekker om mee aan te vangen in een toernooi dat zo lang duurt.” Verwijzend naar de bronzen medaille na de vrouwen-aflossingsrace van vier jaar terug: “Zoiets ongelooflijks. Het was voor de 1000 meter en die prijs gaf me zoveel rust. Als team er naartoe werken, met z’n allen zenuwachtig zijn en dat te delen met elkaar, zo mooi…”
Nieuws, programma, meeschrijflijsten, uitslagen, kortom alles over de Olympische Spelen vind je hier.
