Toen maandagmorgen klokslag tien uur de betere en beste schaatsers van Nederland de ‘bevroren wei’ van Thialf weer op mochten, reden de mannen en vrouwen van IKO hun eerste rondjes op het ijs van deze zomer. Jumbo-Visma, dat eveneens de hal in Heerenveen opzocht om er twee keer veertig minuten te rijden, had drie weken geleden al schaatsmeters gemaakt in Inzell. Joy Beune, afgelopen seizoen nog in de geel-zwarte kleuren van Jumbo maar nu min of meer het vrouwelijke boegbeeld van de IKO-trein, had ervan genoten. Althans, na de tweede dweil. “Toen schaatste ik heerlijk”, zei ze naderhand.
“Ach ja, die onwennigheid houd je altijd”, weet Erwin ten Hove. “De eerste keren na een lange onderbreking gaat het niet vanzelf, dat zal iedereen beamen. De trainingen zijn erop afgestemd. Wat we nu doen, is allemaal nog niet zo spannend.” Dat zal snel veranderen. De komende zes weken wordt er drie keer per week geschaatst in Heerenveen. Waar vrijwel alle topteams andere ijsbanen opzoeken om aan de vorm te schaven, zodra het wedstrijdseizoen nadert, blijft IKO thuis.
“We pakken bewust een aantal dingen anders aan dan gebruikelijk. Niet het ijs op in het voorseizoen, bijvoorbeeld. Het olympisch jaar is druk geweest en heeft langer geduurd, daarom is er gekozen de zomer zo optimaal mogelijk te benutten voor de trainingen zonder ijs. Daar vloeide uit voort dat Thialf de plek zou zijn voor het eerste zomerijsblok. Wat ook afwijkt van vroeger: we blijven langer in Thialf. Voorheen moest je weg omdat je in het buitenland beter kon trainen. We hebben intussen gemerkt dat Thialf een heel fijne trainingslocatie is, met een prima, constante ijskwaliteit. Bovendien is het in Inzell – nog steeds een geschikte plaats waar we graag komen – de jongste jaren veel drukker geworden en is gebleken dat het ijs niet geweldig meer is. Het is niet meer de perfecte locatie om optimaal te kunnen trainen in de aanloop naar de winter”, aldus Ten Hove.
Er waren nog enkele plekken te vergeven in de formatie van IKO en die worden op korte termijn ingevuld. Nieuw zijn Kim Talsma (21) en Armand Broos (21); beiden staan op het punt over te stappen van het Development Team Fryslân, waarmee het team compleet is. Team IKO bestaat dan uit de volgende rijders: Joy Beune, Robin Groot, Esmee Visser, Kim Talsma, Sebas Diniz, Gijs Esders, Zeno de Ponti, Jesse Speijers, Yves Vergeer, Kayo Vos, Armand Broos, Bart Swings (Bel) en Martin Liiv (Est).Thialf als thuishonk voor een langere tijd gebruiken heeft overigens niets met kostenbesparing te maken. “Nee hoor, we gaan net als voorgaande jaren evengoed op trainingskamp in andere landen. Wat we tot vorig jaar deden: een aantal weken ijs, dan een aantal weken naar de zon, dan opnieuw een paar weken ijs, en daarna nog naar Inzell. Dat ritme zie je met een verschil van hooguit een paar dagen terug bij andere ploegen; dat is altijd goed bevallen, maar er leefde wel steeds de gedachte om andere accenten aan te brengen. Dus nu: langer op het ijs van Thialf staan. Wanneer de meeste teams straks naar Inzell verkassen, gaan wij naar Hongarije voor een fietstrainingskamp (18-26 september), aan het Balatonmeer. Een heel andere plek om te proberen of het past. Erik Bouwman (trainer en adviseur, red.) heeft contacten in Hongarije, zo zijn we daar terechtgekomen.
De Groninger zegt met de overige stafleden al langer na te denken over variaties in de planning. “Iedereen is op dit moment hetzelfde aan het doen. Alles waarvan we vonden dat het ideaal was, wordt ook snel een gewoonte. Het voorbeeld is het Inzell-verhaal. Daar is het druk geworden, de ijskwaliteit niet super… en in de coronatijd kon je niet meer binnen werken. Plotseling ging de ijsbaan zomaar van de ene op de andere dag dicht – als gevolg van het beleid van de Duitse overheid die zeer rigoureus is. We hebben geconstateerd dat in Thialf alles op alles is gezet om een goede ijsvloer neer te leggen (ook in coronatijd) en de mogelijkheden te scheppen zodat er altijd kon worden doorgetraind, zelfs onder de moeilijke omstandigheden van de voorbije twee jaar.”
“Alle ideeën zijn besproken en duidelijk uitgelegd aan de ploeg. Als je dit soort zaken eind mei, begin juni vertelt - wanneer het ijs ver weg is - lijkt het makkelijk. Tegelijkertijd is er gezegd: ‘let goed op: straks gaan de andere ploegen weer schaatsen, terwijl wij dan nog in Hongarije aan het fietsen zijn. Daar zit een gedachte achter die de rijders moeten kennen, omdat ze er dan in kunnen berusten. Sterker nog: dit is onze route, daar kiezen we bewust voor. Dat geeft ook vertrouwen… Misschien moeten we aan het eind van de rit concluderen dat we niet helemaal hebben gekregen wat we voor ogen hadden, maar dan hebben we het tenminste wel geprobeerd.”
