Kun je het geloven, dat deze knaap in de winter nog kortstondig de afslag ‘Stoppen’ nam, toen duidelijk werd dat bondscoach Jeroen Otter zijn naam niet op de lijst van olympische deelnemers had genoteerd? Friso Emons beschouwde hij als een groot talent, maar was nog niet goed genoeg op de aflossingsraces. Streep erdoor, dus….
“Dat was een tegenvaller”, erkende Emons zondagavond, aan de rand van de ijsvloer in de Maurice Richard Arena, die drie dagen het decor was geweest van opwindende shorttrackgevechten. TeamNL liet zich op alle fronten gelden, en de oogst van zes medailles vormde het tastbare bewijs daarvan. Terwijl het publiek nog een keer de longen leeg schreeuwde om de afzwaaiende nestor Charles Hamelin na bijna twee decennia topsport te bedanken, keek de Tilburger terug op een roerig half jaar.
De dreun van het moeten missen van het hoogtepunt had hem tot inkeer gebracht. “Als het niet gaat en je blijft altijd hetzelfde doen, dan krijg je nooit een ander resultaat. De relay is voor mij altijd het punt waarop ik het mis, al heb ik zelden tot nooit de kans gekregen op dit onderdeel. Op het moment dat ik hoorde dat ik niet zou meegaan naar de Winterspelen, besloot ik een week of anderhalf helemaal van het ijs te gaan, om de negatieve spiraal te doorbreken. Even mentaal herstellen. Dat deed me zo goed, een stap terug te doen en daarna te gaan bouwen, met in mijn achterhoofd dat ik naar het WK wilde. Dat heeft goed uitgepakt, en dat was een les voor de toekomst.”
Je zegt: mentaal herstellen. Hoe heb je dat gedaan?
Emons: “Gewoon zelf, met mijn vrienden op wintersport. Snowboarden en skiën, mezelf van de piste af gooien en niet aan het schaatsen denken. Dat volkomen loslaten en dingen doen die je normaal niet doet omdat je jezelf er geen tijd voor gunt. Het was herstellen en ik ben er zo achter gekomen dat je soms niet alleen fysiek moet bijkomen, maar ook mentaal. Daar moet je voor jezelf een manier in vinden en dat is me wel gelukt.”
Dan is het bijzonder back in business te komen via de wereldkampioenschappen, gelijk maar het belangrijkste toernooi na de Winterspelen.
“Ja zeker. Dat realiseerde ik me ook: dit was de enige kans waarbij ik het nog kon laten zien. en ik wist dat ik ertoe in staat zou zijn. Dan is het zo gaaf dat je met de relay op het podium belandt. Ik ging eerder dit seizoen heel goed op de Invitation Cup, daar was ik de beste Nederlander in het algemeen klassement. Ik eindigde bovendien als tweede op de 1500 meter, achter Shaoang Liu die hier wereldkampioen op alle nummers is geworden. Alleen, daar was het weer hetzelfde verhaal: in de relay zat ik niet in de ploeg en daarna werd ik niet meegenomen naar andere wedstrijden. Ook vanwege de relay, omdat Jeroen toen dezelfde rijders moest inzetten. Daarom voelt het zo lekker dat ik nu heb laten zien hoe ik het doe op de relay, al weet ik genoeg punten op te noemen die nog veel beter kunnen en moeten.”
Eigenlijk heb je ongelooflijk veel opgestoken van dit moeilijke jaar.
“Dat klopt. Je leert veel van winnen, maar ook veel van verliezen. Ik heb een beetje de mentaliteit van ‘je wint, of je leert wat’. Op het moment dat je naar de kloten bent en alles mislukt, dan kun je in de put blijven zitten. Je kunt ook denken: hoe kan ik hiervan beter worden? Ik heb het alleen beschouwd als een uitdaging, omdat ik altijd heb geweten dat ik er wel uit zou komen. Het is een zoektocht die je naar bepaalde lessen in het leven leidt, die je meeneemt naar de toekomst.”
Nooit gedacht dat Jeroen Otter de pik op je had omdat hij je niet meenam terwijl je zelf van mening was dat je goed genoeg zou zijn?
Emons twijfelt even over het antwoord. “Ik heb wel gedacht op een gegeven moment: geef me nou eens de kans. Ik kreeg die vorig jaar een keer, daarvoor niet en erna ook niet, dat was vervelend omdat ik de World Cups misliep. Mijn 1500 meter was goed, de rest wat minder, daarom. Maar, van kansen groei je ook. Ik nam me voor, vanaf het moment dat ik deze kans zou krijgen, ’m met beide handen zou aangrijpen. Ik zoek het altijd bij mezelf, ik heb alles zelf in de hand. Het is namelijk zo dat je als jonge, nieuwe jongen dubbel moet scoren, wil je je ertussen rijden. Die ervaren mannen hebben een streepje voor, omdat ze het werk kennen. Dus ik verwijt alleen mezelf dat ik niet dubbel heb gescoord.”
Je bent een 1500 meter-specialist, maar nu wil je ongetwijfeld meer na zo’n zilveren plak. Is het wat betreft de andere nummers een kwestie van ouder worden, en rijper?
“Dat denk ik wel. Qua lichaamsbouw en -groei ben ik iemand die steevast wat achterloopt vergeleken met andere jongens van mijn leeftijd. Ik ging pas wat winnen toen ik wat groter werd en wat meer ontwikkeld was. De komende jaren kan ik beter worden, sowieso op de 1000 meter, maar ik ben ervan overtuigd dat ik ook een goede 500 kan neerzetten. Het heeft tijd nodig. Die explosieve kracht komt wat later bij me, al train ik er hard voor om dat proces te versnellen. Ik heb er het volste vertrouwen in dat het me zal lukken.”
Als ik je verhaal zo hoor, heb je dankzij dit WK-optreden een heel stevige voetstap gezet in de blauwdruk van de nationale selectie.
“Inderdaad. Ik hoop dat Jeroen Otter goed heeft gekeken en er vertrouwen uithaalt, zodat hij mij in de toekomst niet meer afrekent op het feit dat hij me niet in die relay vindt passen. Ik heb nu aangetoond dat ik mijn mannetje sta en ben enorm blij het seizoen zo te hebben afgesloten.”
