Het contrast met het vorige World Cup-seizoen is groot. Waar de Nederlandse ploeg in de bubbel in Heerenveen maar liefst achttien gouden, veertien zilveren en elf bronzen medailles bij elkaar verzamelde, was de oogst na de World Cups in Stavanger en Tomaszow Mazowiecki een flink stuk minder. Alleen Irene Schouten (3000 meter, 5000 meter en mass start), Hein Otterspeer (1000 meter), Thomas Krol (1000 meter) en de ploegenachtervolgingsmannen bezorgden de Nederlandse equipe een gouden medaille.
Dat Nederland dit seizoen (nog) niet zo dominant is als andere jaren, mag gerust opvallend worden genoemd. Natuurlijk waren de World Cups vorig seizoen 'pas' in januari en natuurlijk waren niet alle landen toen van de partij, maar dat was niet de reden van het grote verval in Polen en Noorwegen. Op de 1500 meter, de afstand waarop Nederland jarenlang niet te kloppen leek, slaagde zelfs geen enkele Nederlandse man erin om op het podium te eindigen.
Thomas Krol, Kjeld Nuis en Patrick Roest, vorig jaar de nummers één, twee en drie van het WK, werden er zelfs twee keer keihard afgereden. Ze schaamden zich dan ook diep voor hun prestaties en hadden niet meteen een verklaring paraat voor hun teleurstellende prestaties. Krol revancheerde zich vrijdag weliswaar met de overwinning op de 1000 meter, maar stelde zondag opnieuw teleur door 'slechts' als zesde te eindigen op de 1500 meter. Ook Nuis kwam op beide 1500 meters niet verder dan een zesde en zevende plek.
Voor Roest was de deceptie misschien nog wel het grootst. Zowel op de 1500 meter (twaalfde en vijftiende) als op de 5 & 10 kilometer (derde en negende) was de Lekkerkerker geen schim van de persoon die de afgelopen seizoenen de World Cup-overwinningen aaneen reeg. "Uiteraard maak ik me zorgen", zei Roest, die het dit seizoen anders aanpakte dan andere jaren. Omdat hij in voorgaande jaren vaak te vroeg in vorm was, volgde hij dit seizoen een ander trainingsprogramma, zodat hij in februari op zijn best is.
Het gat met Nils van der Poel is echter nog gigantisch. De 25-jarige Zweed won de 5 kilometer in Polen met meer dan vijf seconden voorsprong op Roest en was op de 10 kilometer in Noorwegen zelfs ruim 35 seconden sneller dan de Nederlander. Terwijl Roest zich afvraagt of het gat de komende maanden te dichten is, durft Van der Poel zich op zijn beurt nog lang niet rijk te rekenen voor olympisch goud. Hoewel hij naar eigen zeggen iemand is die een constant hoog niveau haalt, hebben anderen volgens hem het talent om te pieken.
En pieken, dat kunnen de Nederlanders normaal gesproken wel. In dit olympische seizoen tellen er namelijk maar twee wedstrijden: het OKT tussen Kerst en oud & nieuw en de Olympische Spelen in februari. De World Cups zijn voor de meesten dan ook 'slechts' een trainingswedstrijd in aanloop naar het OKT, waarin de schaatsers een olympisch ticket hopen veilig te stellen. Het zou een verklaring kunnen zijn voor het matige optreden in Polen en Noorwegen, maar volgens de schaatsers waren ook de (tragere) ijsbanen niet optimaal voor snelle tijden.
En dan zijn er nog individuele redenen waarom het bij de eerste World Cups niet wilde vlotten. Femke Kok, de vrouw die vorig seizoen alle vier de World Cups over 500 meter won, was zowel vorig weekend als dit weekend niet fit en presteerde dan ook niet zoals we van haar gewend waren. Ireen Wüst had in Polen te maken met een lichte liesblessure, maar liet in Noorwegen zien dat het met haar vormpeil wel goed zit. Ook Jutta Leerdam, die op de 500 meter als vierde eindigde, verbeterde zich ten opzichte van een week eerder.
Conclusie: er is absoluut werk aan de winkel, maar 'we' hoeven ons nog niet al te veel zorgen te maken. Bij de volgende World Cups in Calgary en Salt Lake City zullen 'we' hoogstwaarschijnlijk al betere prestaties gaan zien, aangezien het OKT dan voor de deur staat.
