Hekman langs de kant: 'Ze zijn nog niet van me af'

Het zat de ploeg van Hekman nog niet mee dit seizoen. Willem Hoolwerf zat een oude schorsing uit, Luc ter Haar kampte met een scheurtje in zijn knieband en Hekman zelf is voorlopig uitgeschakeld met een overactieve schildklier. Evert Hoolwerf en Crispijn Ariëns moesten met zijn tweeën de last van de ploeg dragen. De overwinning van afgelopen zaterdag was dus meer dan welkom. Hekman genoot langs de kant van de ploegenprestatie: “Het heeft even geduurd ja. Evert en Crispijn kunnen dan nog zoveel kwaliteit hebben, dan mis je gewoon vaak de boot.”

Na de schildklierdiagnose is Hekman aan de weg terug naar de top begonnen. Lange tijd was het hem immers onduidelijk wat er aan schortte. “Het begon met een hoge hartslag, opgejaagd gevoel en slecht slapen”, stelt de routinier. “In Heerenveen reed ik dertig rondjes mee en toen was het op. Dat was voor mij de druppel. Als het zo moet dan stop ik er liever mee, dacht ik. Toen heb ik me laten testen en was de oorzaak snel duidelijk.”

Opgelucht dat de reden van zijn mindere prestaties gevonden is, kunnen de twijfels overboord. “Ik herkende mijn lichaam niet meer, stond hijgend bovenaan de trap. De ploeg zag het ook en de andere rijders ook. Hij rijdt harder achteruit dan vooruit, moeten ze hebben gedacht. Het is fijn dat ik nu weet dat het is. Ze zijn nog niet van me af.”

In dat geval zal er bij Hoolwerf Heiwerken / AB Vakwerk weer geschoven moeten worden met de bezetting. In de periode van Hekmans afwezigheid zijn namelijk oude bekende Jorjan Jorritsma en jonge hond Max van Honschoten aangetrokken als versterking. Van Honschoten, doorgestroomd vanuit de samenwerking met beloftenploeg Ormer ICT, maakte in Haarlem zijn debuut en valt in zolang Hekman niet kan rijden. De 28-jarige Jorritsma daarentegen is na drie jaar afwezigheid volledig teruggekeerd bij Hoolwerf Heiwerken / AB Vakwerk.

“Schaatsen is gewoon een heel mooie sport, dus het kriebelde al snel nu ik weer in Heerenveen ben gaan wonen na een uitstapje naar Rotterdam. Het begon voor de leuk, maar een paar weken later sta je toch weer hier. De ambitie om de beste marathonschaatser te worden heb ik niet meer, ik wil een belangrijke dienende rol spelen voor de ploeg.” Vooralsnog is het nog even inkomen: met wat kwaaltjes en pijntjes stapt hij uit in Hoorn. Kwestie van ritme opdoen, zegt hij zelf.

Hekman is blij dat de ploeg weer op volle sterkte is. Als een van de oudste rijders in het peloton zag hij na het afgelopen seizoen een tiental generatiegenoten afhaken. Het deed hem deugd om in Hoorn veel beloften goed mee te zien rijden in de topdivisie. “In Amsterdam stuurde ik uit en reed ik ineens tien meter achter het peloton. Er was simpelweg niet meer. Als zoveel goede rijders stoppen, heeft dat wel effect. Gelukkig zag je dat de B-rijders echt wel hun stempel kunnen drukken. Het is zonde dat ze de overstap niet durven te maken.”

Nog even en dan hoopt Hekman ook weer een verschil te kunnen maken in het peloton. “Gelukkig slaat de medicatie aan. Voor mijn thuissituatie is dat ook wel prettig. Ik kan weer genieten van mijn kleine mannetje in plaats van dat ik chagrijnig ben omdat ik niet kan slapen. Ik ben nog niet waar ik moet zijn, maar het seizoen is nog lang.”