Het is een kans die hij met beide handen wilde aangrijpen, vertelt Mulder in brasserie De Hofvlietvilla in Zwolle. Hij weet nog goed dat hij vorig jaar, een maand nadat hij zijn afscheid als topsporter had aangekondigd, door de redactie van het programma werd benaderd om één van de zes hoofdrolspelers te zijn. "Ik zei meteen ja", gniffelt Mulder vlak voordat hij een slok van zijn kop koffie neemt. "Ik had het eerste seizoen deels gezien en dat zag er hartstikke mooi uit. En wat me vooral zo aansprak, is dat je de ruimte krijgt om de mensen te bedanken die je tijdens je carrière gesteund hebben. Daar leent het programma zich perfect voor."
Volgens Mulder, die samen met tweelingbroer Ronald op de dag na de Elfstedentocht van 1986 werd geboren, komen de verhalen door de intieme setting (het programma speelt zich af in Kasteel Rechteren) en de openheid van de sporters (naast Mulder doen Danny Blind, Maartje Paumen, Annemarie Verstappen, Hennie Kuiper en Edith Bosch mee) beter aan. Tijdens de persoonlijke en soms emotionele gesprekken ontdekken de oud-sporters dat ze veel met elkaar gemeen hebben. "Of mijn verhaal een tranentrekker was? Dat vind ik lastig te zeggen. Ik hoop in ieder geval dat mensen het leuk vinden", zegt de olympisch kampioen van 2014. "Het leuke is dat er ook verhalen langskomen die de meeste mensen waarschijnlijk nog niet kennen."
Berichtje
Eén van die speciale verhalen waar Mulder op doelt, is die van zijn oud-trainer Herman Engbers, die een belangrijke rol heeft gespeeld in de opmars van Michel en Ronald. Engbers, die al meerdere keren was genezen van darmkanker, gaf samen met Koen Wijlens schaatsles aan de gebroeders Mulder. "Ik was heel close met hem, ook in de jaren dat ik niet meer bij hem zat", verklaart Mulder de hechte band. "Op de vrijdag voordat het WK Sprint in Salt Lake City begon, kreeg ik een berichtje van zijn vrouw dat het niet zo goed met 'm ging. Hij heeft mij gelukkig nog wereldkampioen zien worden en bij terugkomst in Nederland heb ik alles afgezegd zodat ik nog één keer bij hem langs kon."
Op dinsdagochtend legde Mulder zijn gouden medaille in de handen van Engbers, die op dat moment al aan de morfine lag. "Dat wilde hij nog meemaken. Kort daarna is hij overleden." Volgens de tweevoudig wereldkampioen sprint zijn Engbers en Wijlens er mede verantwoordelijk voor dat de broers het in hun carrière zo ver hebben geschopt. "Ik mocht vroeger niet in de regioselectie, omdat ik aan skeeleren deed. Herman en Koen waren de enige twee coaches die het aandurfden en zeiden: 'Kom maar bij ons'. Ja, daar werd de uitdaging natuurlijk alleen maar groter van", zegt Mulder met een grote grijns op zijn gezicht.
De discussie of het skeeleren een goede aanvulling zou zijn op het schaatsen heeft Mulder vrijwel zijn hele carrière moeten voeren. "Het is niet dat ik dat altijd wil uitmelken hoor, maar het is wel tekenend geweest voor mijn loopbaan. Uiteindelijk is het één van mijn grootste ambities geweest om te bewijzen dat het kon." Het allereerste moment dat Mulder zich realiseerde dat hij goed was, was tijdens het EK Inlineskaten van 2011, waar hij voor de derde keer op rij een medaille won. Dat succes smaakte zó goed dat Mulder zijn teamgenoten van APPM (de ploeg van Gerard van Velde) opbelde om te zeggen dat hij naar Zuid-Korea ging om het WK te rijden.
"Dat was best wel een dingetje", herinnert Mulder zich nog. "Niet iedereen was fan van mijn plan, al waren ze er ook niet per se op tegen. Toen ik vervolgens WK-brons pakte, dacht ik bij mezelf: zie je wel, ik kan dit! En het mooie was dat ik alleen nog maar getergder was om het zeven weken later bij de NK Afstanden ook te laten zien." Een zeer gemotiveerde Mulder behaalde tijdens deze afstandskampioenschappen zijn eerste podiumplaats en plaatste zich een paar maanden later voor zijn eerste WK Afstanden. "Het ging allemaal zo snel. Aan het begin van de winter zat ik nog te ploeteren in de World Cups en aan het eind van die winter won ik zilver op het WK in Heerenveen met een baanrecord van 34,66."
Cheeseburger
Hoewel Mulder het ultieme bewijs had geleverd dat beide sporten gecombineerd konden worden, hield hij zichzelf voor dat hij pas écht bewijs had geleverd als hij in beide disciplines wereldkampioen zou worden. Dat lukte hem als eerste in het skeeleren, door in de zomer van 2012 bij het WK in Italië de felbegeerde wereldtitel op de 500 meter te veroveren. Zes maanden later maakte Mulder zijn succesverhaal compleet door het WK Sprint in Salt Lake City op zijn naam te schrijven. "Ik vond het heel gaaf om in beide sporten de beste te zijn", zegt Mulder vol trots. "Maar ik keek ook meteen weer vooruit naar het volgende doel, de Olympische Spelen van Sotsji."
Daar hoopte hij de eerste Nederlander in de geschiedenis te worden die een gouden medaille zou winnen op de 500 meter. Mulder, die een dag vóór zijn race zo nerveus was dat hij bij de McDonalds een cheeseburger haalde, versloeg in een bloedstollend gevecht landgenoot Jan Smeekens met een minimaal verschil. Nadat het scorebord aangaf dat Mulder olympisch kampioen was geworden, volgde een innige omhelzing met tweelingbroer Ronald, die brons had gewonnen. "Het is zo gaaf om zoiets samen te kunnen delen", glundert de voormalig topsprinter. "Onze carrières liepen vaak langs elkaar heen, maar in Sotsji kwam het heel mooi samen. Extra mooi was dat de hele familie erbij was. Ik vind het nog steeds heel kostbaar dat mijn ouders dat hebben kunnen meemaken."
Na het olympische succes volgde nog één goed seizoen, waarna het steeds vaker niét dan wél goed ging. De Zwollenaar plaatste zich niet meer voor de internationale toernooien en had steeds meer moeite om de torenhoge verwachtingen waar te maken. "Als het niet gaat zoals je wil, heb je daar wel 'last' van", doelt Mulder op de media. 'Last' kreeg hij even later ook van zijn olympische medaille. "Op een gegeven moment word je chagrijnig en ga je je overal aan ergeren. Ik zag die medaille in de kast en dacht: wat doet die hier? Toen heb ik hem uit het zicht gelegd." Mulder kan er nu wel om lachen: "Alsof die medaille iets uitmaakte. Nee, dat geeft wel aan dat het niet helemaal goed ging."
Spiegel
Na vier magere seizoenen maakte Mulder op 6 januari 2020 bekend te stoppen met schaatsen. Het was een gedachte waar hij de laatste jaren al langer mee speelde. "Ronald was een hele goede spiegel voor mij. Ik zag aan hem de gretigheid om de beste te willen zijn en ik moet eerlijk toegeven dat ik dat de laatste jaren niet meer zo had." Nadat het hoge woord eruit was, viel er een last van zijn schouders. "Pas toen ik stopte, voelde ik me voor het eerst trots op wat ik bereikt had. Ik heb in de vier jaar dat ik goed was aan zes WK's mogen meedoen, waarvan de vierde plek mijn slechtste resultaat was. Als ik daar zo op terugkijk, heb ik het gewoon fantastisch gedaan."
Mulder, die in een vol Thialf een passend afscheid kreeg, heeft 'het geluk gehad' dat hij na het beëindigen van zijn loopbaan meteen door kon in een nieuwe rol. De voormalig gymleraar is tegenwoordig assistent-coach van Gerard van Velde bij Team Reggeborgh en staat de rijders zo goed mogelijk bij richting de Olympische Spelen van Beijing. "Ik vind het leuk om mijn ervaringen te delen, maar ik ben verder niet verantwoordelijk voor de prestaties die zij leveren", verduidelijkt de hoofdtrainer in spé. "Natuurlijk zijn trainers enorm belangrijk, maar de sporter moet het uiteindelijk zelf doen. Die intrinsieke motivatie om goud te winnen kan ik ze niet geven."
Hoewel het soms nog een beetje wennen is, bevalt het leven als niet-sporter hem goed. Behalve zijn werk als assistent-coach haalt hij veel voldoening uit hobby's als tennissen en zingen. Daarnaast gaat hij regelmatig op bezoek bij zijn ouders in Zwolle. "Dat was één van de redenen waarom ik terug ben gegaan naar Zwolle. Mijn moeder heeft MS en gaat fysiek steeds verder achteruit en mijn vader heeft vorig jaar een hartoperatie gehad. Gelukkig is dat allemaal goed gegaan, waardoor hij nu fulltime mantelzorger voor mijn moeder kan zijn. Ja, ik heb daar onwijs veel respect voor en vind dat een mooi voorbeeld om te volgen."
De aflevering van Meer dan Goud met Michel Mulder was donderdagavond op NPO1 te zien.
