Kijkspektakel over een week of drie is gegarandeerd, dat kan niet missen. Geen duel tijdens de kwalificatiewedstrijden voor Beijing zal zo verbeten zijn als het geweld op de dubbele sprint die vreemd genoeg deze winter hét domein is van de Hollandse school. In Polen (Tomaszów Mazowiecki) begon de heerschappij (zege Hein Otterspeer, Thomas Krol en Kjeld Nuis op twee en drie), op het Noorse ijs van Stavanger bleef de buitenlandse concurrentie wederom verstoken van de medailles (Krol-Verbij-Nuis was daar de volgorde) en in het heiligdom voor recordjagers werd het opnieuw een clean sweep, waar Krol (foto) zondagavond andermaal de beste was, in dit geval voor Nuis en Otterspeer.
De uitslag weerspiegelt de kwaliteit die de Nederlanders aan de dag legden. Alle drie doken ze onder de 1.07, verder deed niemand dat in het deelnemersveld van negentien gestarte rijders. Krol: 1.06,44. Nuis 1.06,86 en Otterspeer, eerder op de dag op sullige wijze aan de zijlijn geparkeerd omdat hij was vergeten zij transponder om te doen, liet 1.6,96 afdrukken, een nieuwe toptijd voor hemzelf. Saillant detail is dat Kai Verbij als de huidige wereldkampioen door het leven gaat. Hij verkwanselde zijn race net als op de 500 meter al in de beginfase en finishte op 1.07,03.
De mannen-achtervolgingsploeg (in een totaal nieuwe opstelling met Marwin Talsma, Jan Blokhuijsen en Marcel Bosker) bleek niet het gezelschap dat zich serieus kon meten met de betere trio's. Amerika blonk uit en bezorgde het driedaagse toernooi op de valreep een wereldrecord: 3.34,47. Nederland belandde op plek zes.
Thuis in het Friese Bontebok zat Jillert Anema zich laat op de zondagavond kapot te ergeren aan de afloop van de mass start voor vrouwen. Daarin liet Marijke Groenewoud, de wereldkampioene in deze discipline, zich lelijk ringeloren door de ervaren Ivanie Blondin. De Canadese reed attent mee, zag tot haar grote genoegen dat landgenote Valerie Maltais zich perfect kweet van haar taak als controleur en rondde het sprintkarwei aan het slot van de race naar behoren af. Tot grote woede van Anema dus, die verzekerde dat het 'anders zou zijn gelopen wanneer ik daar aan het ijs zou hebben gestaan'.
De ervaren coach kon niet begrijpen dat de sprint veel te langzaam werd aangetrokken. "Dat zou niet zijn gebeurd met mij erbij. Ach, laat ik er verder het zwijgen toe doen, want ik ben er ziek van", zo besloot hij het gesprek per telefoon. Teleurstelling was ook af te lezen van de gezichten van het Nederlandse duo Irene Schouten en Groenewoud. "Tweede is leuk maar niet goed genoeg voor ons. We zijn hier om te winnen", zei Groenewoud die te laat op stoom was gekomen. "Het lukte me nog naast Blondin te geraken, niet meer om haar te verslaan."
Schouten wilde niet te veel zeggen over het verloop van de wedstrijd waarin ze veel achtervolgingswerk had moeten verrichten. Niettemin passeerde ze de streep nog als vierde. "Tuurlijk had ik liever gezien dat we zouden hebben gewonnen. Ik vond het leuk om voor Marijke wat terug te doen. De mass start is een teamonderdeel, daarin moet je het samen klaren."
"Ja, we kunnen allebei winnen en we kunnen allebei gaten dichtrijden. In Polen deed ik het voor Irene, hier was het andersom. We hebben wel laten zien dat we met z'n tweeën goed kunnen opereren. Daarom vind ik dat wij de juiste rijdsters zijn voor de Spelen. laten we maar vooruitkijken, daar moeten we de race winnen", besloot Groenewoud, die zo heel handig de vraag van de NOS-verslaggever ontweek of de apotheose van het WK vorig seizoen niet als een sof werd gekwalificeerd. Waar Schouten de beoogde kampioene was, klonk het Wilhelmus voor haar ploeggenote. En dat zat de blondine uit Hoogkarspel bepaald niet lekker, al werd dat nooit zo expliciet uitgesproken.
