Technisch directeur van de KNSB en lid van de SCL, Remy de Wit, vertelt over de knotsgekke periode: “Dit zijn onwerkelijke weken. Wat er in Amerika allemaal gebeurde, bedenk je niet. Het begon met de enorme klap die bondscoach Jan Coopmans maakte op het ijs. Ik voelde me als technisch directeur enorm verantwoordelijk. Ik verbleef een dag in het ziekenhuis. Heen en weer reizen. Ik was blij met de goede staf, die ervoor zorgde dat de schaatsers konden blijven schaatsen.”
De Wit en zijn selectiekompanen moeten dealen met een enorm spanningsveld: “Wij zijn als Nederland een beetje verwend geweest. We komen dit jaar tot de conclusie dat er andere landen meedoen om de prijzen. We moeten plotseling strijden om de olympische tickets. Dat zijn we niet gewend in de afgelopen decennia. Wij hebben nog steeds veel goede schaatsers, maar omdat de ISU het aantal beschikbare plekken naar beneden brengt en de kalender verandert, zit er een enorme druk op de periodisering van die sporters. Voor ons als selectiecommissie is het dus van cruciaal belang dat wij met zo min mogelijk risico het maximale eruit halen.”
Hij noemt de volgende afweging als voorbeeld: “Ga je voor een derde 500-meterticket en honderd procent zekerheid naar Calgary, waarbij je rijders verplicht om daar te rijden…? Of zeg je: we nemen een heel klein risicootje voor die derde startplek, zodat we zeker weten dat de voorbereiding veilig is richting Beijing. Als wij als SCL de rijders zouden verplichten om te rijden, snijden we onszelf in de vingers op de Spelen. Vanaf vorig jaar mei zijn we al met dit proces bezig. Wij wisten dat de climax zou komen in Salt Lake City en in Calgary.”
De SCL bestaat naast De Wit uit nog twee leden: disciplinemanager langebaanschaatsen en voormalig wereldkampioen shorttrack Freek van der Wart en oud-schaatser Andries Kasper. Het drietal wordt ondersteund door embedded scientist langebaan, Sander van Ginkel, die zich bezighoudt met testen, meten, wetenschap en innovatie. De Wit legt de rolverdeling uit: “Sander is de man van de algoritmes, de rekenmachine zeg maar. Freek is degene van de scenario’s, Andries is de backup die alles checkt en controleert en ik ben degene die dan overall de boel bij elkaar houdt. Ik ga in gesprek met de coaches en stel de kritische vragen aan de mannen.”
Tijdens de wedstrijden is het rekenen geblazen: “Dat betekent dat je op elke afstand aan het kijken bent: gaat het goed, gaat het niet goed? Wie rijdt er harder? Het is ook heel veel communiceren met de sporters. Ik ben zelf ook coach geweest, dan weet je dat je op een gegeven moment de sporters moet loslaten en heb je het niet meer in de hand. Normaal gesproken kan ik er naar kijken en genieten, maar dat lukte nu niet. Ik heb bij buitenlandse rijders met mijn vingers gekruist gezeten en gedacht: als ze maar niet die tijd rijden, want dan is het vervelend voor ons.”
De selectiecommissie voelt druk van alle kanten. “Joy Beune en Carlijn Achtereekte zijn denk ik het mooiste voorbeeld van dit weekend. Die zagen Calgary in eerste instantie niet als een ideale route, maar werden zich bewust van het landsbelang en rijden in Canada. Dat betekent voor Jac Orie (hoofdcoach Jumbo-Visma, red.) dat hij het trainingsschema voor hen moet aanpassen. Dat is niet wat je wil. Voorafgaand aan dit seizoen hebben we samen met de rijders en coaches de doelen en verwachtingen in kaart gebracht. Dat heeft geholpen. Gezamenlijk ga je op zoek naar de meest ideale uitgangspositie om te kunnen presteren. Aan de andere kant voelen we de druk van het faciliteren. Er moet een extra coach mee en er moeten gewichten die kant op (voor de krachttrainingen, red.). Momenteel is het verschrikkelijk lastig om de wereld rond te reizen. Je boekt niet zomaar even een ticket. De backoffice van de KNSB, onder leiding van Arno Schrama, is hier dag en nacht mee bezig geweest.”
Zonder er extra druk op te willen leggen, vindt De Wit de mass start het komende weekend het meest bloedstollend: “Het is niet dat ik het spannend vind vanwege de kwaliteiten van Bart Hoolwerf,. Ik heb veel ontzag voor hem hoe hij met deze situatie omgaat. De mass start is voor veel landen dé manier om op de Spelen te komen. Dat betekent dat iedereen daar rijdt en het onvoorspelbaar is. Dat maakt het heel spannend. Het állerbelangrijkst voor de punten is dat iedereen van de Nederlandse afvaardiging sowieso finisht.”
Na Calgary begint het werk van de selectiecommissie weer opnieuw. “Dan bepalen we welke afstand op welke plek moet komen in de prestatiematrix (de selectievolgorde met als doel zoveel mogelijk medailles behalen op de Spelen, red.). Dat begint met input verzamelen van de coaches en de Atletenvereniging op dinsdagochtend. Op donderdag is de presentatie van de selectievolgorde. Vrijdag 17 december wordt hier de definitieve klap op gegeven. Laten we vooropstellen dat ik het volste vertrouwen heb in onze équipe.”
