“Er valt wel een last van mijn schouders, al ben ik natuurlijk nog niet klaar”, vertelde Schouten na haar winnende 3.55,65. De West-Friezin wilde deze week qua techniek en tijd een betere rit neerzetten dan tijdens de Daikin NK Afstanden, maar moest achteraf concluderen dat dat haar niet gelukt was. “Fysiek ben ik wel beter dan toen, maar vandaag was mijn focus minder. Ik merkte om me heen gewoon de spanning, ook op de 500 meter bij de mannen. Je kunt hier alleen maar verliezen”, haalde ze een ouderwets OKT-cliché van stal.
Voor Achtereekte voelde het echter alsof ze wel degelijk had gewonnen. De Overijsselse liet haar tranen de vrije loop. Van opluchting, dat dan weer wel. “Op een of andere manier kan ik altijd iets extra’s naar boven halen op belangrijke momenten. Dat ik dat ook nu doe, brengt me wel emoties. Dit was een van de slechtste voorbereidingen in mijn carrière. Jac gaf me tien procent kans dat ik het ging doen. Hij zei deze week nog tegen me: wil je me nog kaler krijgen. Dat het dan toch de goede kant op valt…”
De kampioene van de 3000 in Pyeongchang krijgt dus alsnog de kans om haar titel te verdedigen. Vier jaar lang kon ze nauwelijks genieten van de titel. Blessureleed, kommer en kwel zaten de nu 31-jarige schaatsster haast continu dwars. Het zilver op ‘haar’ 3000 meter bij de WK Afstanden van 2020 was het enige lichtpuntje. Met name haar schouder speelde haar telkens parten. “Als je de hele tijd kwakkelt met je gezondheid, knaagt dat aan je en verlies je de lol. Je vraagt je af of het wel goedkomt. Die mentale barrière moet je te boven komen. Elke sporter heeft onzekerheden, ook ik. Maar dit was wel een overwinning op mezelf.”
De wetenschap dat ze er op het moment suprême meestal staat, bracht echter ook de nodige druk met zich mee. “Pas woensdag begon ik er een beetje in te geloven”, vertelt ze nog altijd met de opluchting in haar stem. “Ik maakte het voor mezelf zo spannend. Dan ga je verkrampt rijden en dat zag je in het voorseizoen heel erg. Ik heb het geprobeerd los te laten, niet zo te focussen en afleiding zoeken met ploeggenoten. Ik heb ook een pittig gesprek met Jac gehad. Hij gaf me een schop onder de kont door erin te rammen dat ik niet zo als een mietje moest rijden. Ik moest net als Irene en Antoinette met lef en overtuiging schaatsen. Als je dat niveau hebt, moet je het ook gebruiken. Dat heb ik gelukkig gedaan.”
Conijn verrassing van de dag
De jonge Conijn viel met haar vierde plaats weliswaar net buiten de boot, toch kon ze leven met haar verlies. Uiteraard baalde de topsporter in haar dat ze net niet iets harder had gereden, maar ze weet dat haar tijd nog wel komt. “Dit is een verrassing, best wel onwerkelijk. Ik wilde me niet bezighouden met alles of iedereen, gewoon mijn eigen rit rijden. Alleen, dat het zo close zou zijn, had ik niet verwacht. Echt bizar.”
Haar goede tijd bevestigde haar vermoeden van de afgelopen maanden dat haar vorm langzaamaan verbeterde. De jonge schaatsster bij Team Worldstream-Corendon vestigde tijdens een onbenullige Holland Cup in Alkmaar al de aandacht op zich door op ijs als schuurpapier het acht jaar oude baanrecord uit de boeken te rijden. "Ik moet eerlijk zeggen dat ik toen wel hoop begon te krijgen", geeft Conijn nu toe. "Er zat een opwaartse trend in en ik ging er echt in geloven dat ik hard zou kunnen rijden."
Voorafgaand aan het OKT gaf ze echter aan vooral te willen genieten. Dat lukte haar ook ondanks de toenemende zenuwen. Ze stond alsnog met trillende benen aan de start. “En toen ik zag dat het maar een honderdste scheelde, genoot ik natuurlijk ook even niet. Maar als je me een paar weken geleden dit scenario had verteld, had ik je voor gek uitgemaakt.”
